Author: admin

मुझको भी तरकीब सिखा कोई यार जुलाहेअक्सर तुझको देखा है कि ताना बुनतेजब कोई तागा टूट गया या ख़तम हुआफिर से बाँध केऔर सिरा कोई

पानगळीच्या, पार मळून गेलेल्या अरण्यातहीएखादा स्वच्छ जांभळा रंग झळाळत जावा तशी तीनाक्यावरील आमच्या मलिन घोळक्यामधूनलक्ष वेधीत पलीकडे जाते . . .मी पाहतोय :हळूहळू ती दृष्टीआड

दारीं उभे भोये जीवघरीं पयाले पाखंडीटायमुर्दुंगाचि धूनआली पंढरीची दिंडी पुढें लाह्याची डालकीबुक्कागुलालाची गिंडीमधी चालली पालखीआली पंढरीची दिंडी दोन्ही बाजू वारकरीमधीं ‘आप्पा महाराज’पंढरीची वारी करी-आले ‘जयगायीं,

पत्थरावर वाहिलेली फुले,तसे तिचे पत्र.आता साकडे फक्त पत्थराला;ती मात्र शांत राहील, कदाचितआणखी काही फुले वेचील,आणखी एखादे पत्र माळील…. “प्राक्तनाचे संदर्भ”, द. भा. धामणस्कर

मला वाटते :ह्या पहिल्या उन्हालाकेवड्याच्या गंध आहे;पाहिलेस ना ते सावल्यांचे नाग;लांबच लांब,नादावलेले, सुस्त, काळे…. “प्राक्तनाचे संदर्भ”, द. भा. धामणस्कर

कमी तापवलं तरनासण्याची भीती जास्त तापवलं तरआलेल्या दाट सायीमुळेगुदमर होतो आयुष्याचा विस्तवावरच ठेवलं तरराखेशिवाय काय सापडेल? या त्रैराशीकाच्या गोंधळात गणित चुकलेल्या विद्यार्थ्यानेछडी खाण्यासाठीडोळे मिटून हात

सूर्य उगवताना पाखरांनीआपापल्या दिशांचे वेध घेतले त्या वेळी,“दिवस मावळताना घरट्यात परत या”,असेआ‌ईने बजावून सांगितले.आपली दिशा सांभाळीत.ह्यात शिस्तीचा भाग किती होता कुणास ठा‌ऊकपण असे नित्यानेघरट्याकडे परत

माणसेनिरपराध झाडांवर प्राणांतिक हल्ले करतातत्यांचे हातपाय तोडून त्यांनाबेमुर्वतखोरपणेउघड्यावर रचून ठेवतात…माणसांच्या राज्यात हे असेच चालायचे. उद्या झाडे सत्तेवर आली की तीहीतोडलेल्या माणसांची हाडेअशीच उघड्यावर रचून ठेवतील;वृक्षकुळातील

कवितेची वही गच्च भरून गेलियआता पाने सुटी करून मोकळी करायला हवीत…काही अशीच वा-यावर सोडून द्यावीतज्यांची दूर विजनात गाणी होतील,काही नदीत सोडावीतम्हणजे शब्द नव्याने वाहू लागतील,काही

जुन्या सावकारी ऋणासारखाकसा जीवना तू उणा सारखा विसरलाच जाणार मीही उद्याशकासारखा वा हुणासारखा जरी सत्य आले पुरासारखेउभा ठाकलो मी तृणासारखा अशी कागदा नाळ तोडू नकोइथे