असता समीप दोघे हे ओठ मूक व्हावे
शब्दांविना परंतु बोलून सर्व जावे
अतृप्त मीलनाचे, विरहातही सुखाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे !
फसवा वरून राग, रुसव्यात गाढ प्रीती
होता क्षणिक दूर वेडी मनात भीती
दिनरात चिंतनाचे अनिवार कौतुकाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे !
दूरातही नसावा दोघांमध्ये दुरावा
स्पर्शाविना सुखाने हा जीव मोहरावा
ओठी फुलून यावे स्मित गोड सार्थकाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे !
शांता शेळके
