🌹 मित्राची मावशी 

मे महिन्याच्या सुट्टीत मी गावी आलो होतो.

कॉलेजचे पेपर संपले होते, आणि मला गावाकडे जायचं वेड लागलं होतं.

गावात माझा लहानपणीचा जिवलग मित्र नितीन रहायचा.

शाळेच्या दिवसांत आम्ही दोघं दिवस-रात्र सोबत असायचो.नितीनची परिस्थिती बरी नव्हती, म्हणून त्याला कॉलेज अर्धवट सोडून नोकरीला लागावं लागलं नितीन पुण्यात नोकरीसाठी गेला होता, आणि त्याचं कुटुंब बंगलोरला शिफ्ट झालं होतं.

गावात उरली होती फक्त त्याची मावशी – शारदा काकू.

विधवा, वय सुमारे ४९.

म्हणजे नितीनच्या आईची धाकटी बहीण.

लहानपणी आम्ही नितीनसोबत तिच्याकडे जात असू, त्यामुळे ती मला ओळखीचीच होती.

शारदा मावशी काळी-सावळी होती, पण अंगानं भरलेली.

तिचे मोठ्ठे, घट्ट उरोज blouse मधून उफाळून दिसायचे.

कंबर थोडी जाडसर, पण वळणदार.

गांड भरदार, चालताना डोलणारी.

केस दाट, लांब, कमरेपर्यंत झरझर पडणारे.

तिच्या चेहऱ्यावर वयाचं थोडं सावट होतं, पण डोळ्यांत अजूनही मोहक चमक होती.

ती नेहमी हलक्या रंगाच्या साड्या नेसायची.

नजर टाकली की तिच्यातलं स्त्रीत्व लगेच जाणवायचं.

  डोळ्यांत अनुभवाचं दुःख, पण त्यामागे दडलेली एक तहान.

—

नितीन गावात नसल्यामुळे मी मावशीकडे वेळ घालवायला जाऊ लागलो.

ती एकटीच घर सांभाळायची.

कधी मी पाणी आणायचो, कधी बाजारातून भाजी घेऊन यायचो.

एकदा मी तिला म्हणालो –

“मावशी, तुम्ही इतकं काम एकटी कशाला करता? मला सांगा ना.”

ती हलकं हसली –

“अरे, मी अजून म्हातारी नाही. काम जमेल मला. पण तू एवढा विचार का करतोस?”

मी हसून म्हणालो –

“मला तुमची काळजी वाटते, म्हणून.”

ती माझ्याकडे थोडावेळ बघत राहिली.

नंतर डोळे चुकवत परत कामाला लागली.

पण तिच्या चेहऱ्यावर हलकंसं हसू होतं.

—

काही दिवस असंच चाललं.

मी तिच्याकडे जात असे, साधं बोलणं होत असे.

पण नकळत माझी नजर तिच्या उरोजांवर, तिच्या चालण्यातल्या वळणांवर खिळत असे.

ती लक्षात घेई, आणि थोडं रागावल्यासारखी म्हणे –

“अरे, एवढं काय बघतोस? अभ्यास कर, काम कर.”

मी चिडवत म्हणे –

“मावशी, तुम्ही बाई आहात ना… सुंदर बाई. मग बघायला वाटतं.”

ती दचकून माझ्याकडे बघे, पण चेहऱ्यावर नकळत लालिमा पसरायची.

तिच्या डोळ्यांत भीतीपेक्षा जास्त ओढ दिसायची.

—एका दिवशी मावशीला ताप आला.

ती दिवसभर पलंगावर पडून राहिली.

मी जवळ बसून कपाळावर थंड कपडा ठेवला, औषध दिलं.

ती म्हणाली –

“तू अजून मुलगा आहेस, कॉलेजला जातोस… एवढं का करतोयस माझ्यासाठी?”

मी शांतपणे उत्तर दिलं –

“मुलगा नाही, माणूस आहे. आणि तुम्ही एकट्या आहात. मला काळजी घ्यावीशी वाटते.”

–

रात्री तिला अंगदुखी झाली.

मी तिच्या पाठीवर बाम लावला.

साडी हलक्याने बाजूला झाली, माझ्या हातांचा स्पर्श तिच्या अंगावर फिरू लागला.

नंतर तिनं पाय पुढे केले.

“जरा पाय दाबून दे.”

मी पाय दाबायला लागलो.

हळूहळू वर सरकलो आणि उजव्या मांडिवर एक छोटासा काळसर तीळ दिसला.

मी थांबलो.

तीनं विचारलं –

“काय झालं? दुखतंय का?”

मी कुजबुजलो –

“नाही… फक्त हा तीळ खूप सुंदर आहे.”

ती दचकली. गाल लाल झाले.

“असं कुणी कधी म्हटलं नाही…”

—

मी तिचा हात हलक्याने धरला.

ती थरथरली, पण सोडवला नाही.

“भीती वाटतेय मला…” ती म्हणाली.

मी उत्तर दिलं –

“भीती नको. मी आहे ना.”

मी तिच्या गालावर किस केला.

ती विरोध करत होती, पण नंतर डोळे मिटले.

माझे ओठ तिच्या ओठांवर आले.

पहिला किस.

त्या रात्री जास्त काही नाही झालं.

फक्त हात हातात, नजरेतलं प्रेम, आणि मनात पेटलेली आग.

सकाळी मी तिच्या दारात गेलो.

ती अंगण झाडत होती.

मला बघून ती थोडी गोंधळली, पण चेहऱ्यावर आपसूक हसू आलं.

मी म्हणालो –

“मावशी, एवढं काम कशाला? अजून बरी नाही ना तुम्ही?”

ती झाडू थांबवत म्हणाली –

“काम नाही केलं तर मन कुठं स्वस्थ बसतंय का?

आणि तु एवढा काळजी करतोस, जणू मी तुझ्या जबाबदारीत आलेय.”

मी हसत म्हणालो –

“कदाचित आलातही. पण मला आवडतं तुमची काळजी घ्यायला.”

ती काही बोलली नाही, पण तिच्या डोळ्यांनी माझ्या डोळ्यांना उत्तर दिलं.

—

दुपारी ती स्वयंपाक करत होती.

मी दाराशी बसलो होतो.

साडीचा पल्ला बाजूला झाला, आणि तिचे भरदार उरोज उठून दिसले.

माझी नजर तिकडे गेली.

तिला जाणवलं.

ती भुवया उंचावून म्हणाली –

“काय बघतोस एवढं? भाजी भाजली नाही का अजून?”

मी हसत म्हणालो –

“भाजी काय बघायची… पण तुम्हाला बघत राहावंसं वाटतं.”

ती थोडी चिडली, पण गालांवर नकळत लाली पसरली.

“असं बोलू नकोस. लोकांनी ऐकलं तर?”

मी कुजबुजलो –

“लोक काय म्हणतील ते महत्त्वाचं नाही. माझं मन काय म्हणतं ते खरं.”

ती वळून काम करू लागली, पण तिच्या श्वासात कंप होता.

त्या रात्री घर शांत होतं.

मी औषध द्यायला गेलो.

ती गादीवर टेकली होती.

मी जवळ बसलो.

तिचा हात हातात घेतला.

ती म्हणाली –

“बाळा, असं रोज करतोस… मला भीती वाटते.”

मी शांतपणे म्हणालो –

“भीती कशाची? मी तुमचं नुकसान करणार नाही.

मी फक्त इतकंच म्हणतो, तुम्ही सुंदर आहात… आणि माझ्या मनाला प्रिय आहात.”

ती डोळ्यांत पाणी घेऊन माझ्याकडे पाहत राहिली.

थोड्यावेळाने हलक्या आवाजात कुजबुजली –

“मी ४९ वर्षांची आहे… तुझ्यापेक्षा कितीतरी मोठी.

लोकं म्हणतील – ही बाई वेडी झाली.”

मी तिच्या गालावर हलकं चुंबन दिलं.

“लोकं काहीही बोलोत… माझ्यासाठी तुम्ही फक्त शारदा आहात. एकटी, तहानलेली, प्रेमाची भूक असलेली.

आणि मी तुम्हाला समजून घेऊ शकतो.”

ती थरथरली.

सुरुवातीला हाताने मला दूर सारू पाहिलं, पण पुढच्या क्षणी तिचे ओठ माझ्या ओठांवर टेकले.

पहिला किस.

आमच्या जिभा हळूहळू एकमेकांत मिसळल्या.

ती हलक्या आवाजात उसासली –

“आह्ह… एवढ्या वर्षांनी कुणी मला असं स्पर्श केलाय…”

—

किस संपला, पण आमचे श्वास धापा टाकत होते.

मी तिच्या केसांत हात फिरवला.

ती डोळे मिटून म्हणाली –

“मी स्वतःला रोखू पाहतेय… पण माझं मन हरतंय.”

मी तिच्या कानाशी कुजबुजलो –

“मनाचं ऐका. एकदाच का होईना, स्वतःला जिवंत वाटू द्या.”

मी तिच्या गळ्यावर ओठ टेकवले.

ती थरथरली.

हलक्या आवाजात म्हणाली –

“असं कुणी केलं नाही मला… मी विसरले होते की मी अजून बाई आहे

ती अचानक डोळे उघडून विचारते –

“तुला घाण वाटत नाही का?

माझं वय बघ… माझं शरीर तरुण राहिलेलं नाही.”

मी तिच्या हातावर हात ठेवत म्हणालो –

“मावशी, शरीराचं वय वाढतं, पण स्त्रीमन कधीच म्हातारं होत नाही.

तुम्ही अजूनही सुंदर आहात… आणि माझ्यासाठी खास आहात.”

तिच्या डोळ्यांतून पाणी आलं.

“माझ्या नवऱ्यानंतर मी ठरवलं होतं, पुन्हा कुणाला जवळ करायचं नाही.

पण तुझ्या नजरेनं माझ्या आतलं सगळं हलवलं.”

मी हलक्या आवाजात म्हणालो –

“आज तुम्ही मला जवळ येऊ दिलंत, हाच माझ्यासाठी पुरेसा आहे.”

ती माझ्या मिठीत आली.

“मला भीती वाटते… पण मला सुख हवं आहे.”

रात्र शांत होती. गावातले सगळे झोपलेले. घरात फक्त मी आणि मावशी.

मी तिच्या जवळ बसलो होतो. ती गादीवर रेलून बसली होती, केस मोकळे सोडलेले. चेहऱ्यावर सौम्य प्रकाश. डोळ्यांत मात्र हलका संभ्रम दिसत होता.

ती हळू आवाजात म्हणाली –

“बाळा, तुला खरंच माझ्यात काय दिसतंय? मी तुझ्यापेक्षा कितीतरी मोठी… वयाची ४९ झालीय… मी तुझी मावशी आहे. तुला घाण वाटत नाही का?”

मी तिचा हात हलकेच धरला. तिचे बोटं थरथरत होती.

“मावशी, घाण वाटेल असं काहीच नाही. खरं सांगू का? मला तर वाटतं स्त्रीचा प्रत्येक भाग सुंदर असतो. वयाचं बंधन नसतं. तुझ्यात अजूनही तोच तेज आहे, जे एखाद्या तरुण मुलीत असतं.”

ती हलकं हसली, पण डोळ्यांतून अश्रू आले.

“पण मी विधवा आहे. माझं आयुष्य संपलंय असं मी समजून बसले होते. पुन्हा असं कोणी माझ्याकडे बघेल, असं वाटलं नव्हतं.”

मी तिचा गाल हाताने स्पर्श केला.

“आयुष्य कधी संपत नाही, मावशी. आणि तुझं सौंदर्य तर अजून सुरू आहे. तू फक्त आई नाहीस, मावशी नाहीस… तू एक बाई आहेस. आणि माझ्यासाठी जगातली सगळ्यात सुंदर बाई.”

ती थोडं थांबली, मग म्हणाली –

“पण माझ्या शरीरावर… त्या जागा… कुणी स्पर्श केल्या नाहीत इतक्या वर्षांत. तुला किळस नाही वाटणार?”

मी तिच्या डोळ्यांत बघत उत्तर दिलं –

“किळस? उलट मला वाटतं त्या सगळ्या जागा पवित्र आहेत.

बघ ना – बाईची पुच्ची… तिथून एक नवं जीवन जन्माला येतं.

बाईची गांड… किती आकर्षक असते, किती मऊ असते.

उरोज – जिथून बाळाला दूध मिळतं.

नाभी, बगले, ओठ – सगळंच देवाचं सुंदर शिल्प आहे.

मावशी, हे सगळं मला घाण नाही वाटत… मला ते जगातलं सगळ्यात सुंदर वाटतं.”

ती शहारली. तिच्या चेहऱ्यावर भीती वितळून ओलसर हसू उमटलं.

ती कुजबुजली –

“तू असं बोलतोस तेव्हा मला वाटतं, मी पुन्हा जिवंत झालेय. पण मला अजून विश्वास बसत नाही… खरंच तुला मी हवीये का?”

मी तिच्या जवळ आणखी सरकलो. तिचा हात घट्ट धरला.

“हो मावशी… तूच हवीस. तुझं मन, तुझं शरीर, तुझं अस्तित्व – सगळं. मला कुठलीही तरुण मुलगी नको. मला फक्त तू हवीस.”

तिच्या डोळ्यांतून दोन अश्रू ओघळले. ती थरथरत माझ्या छातीवर डोकं टेकवून बसली.

पहिल्यांदाच तिने विरोध केला नाही. तिचा श्वास माझ्या छातीवर जाणवत होता.

मी तिचं डोकं छातीवरून अलगद उचललं. तिचे डोळे अजून ओले होते, पण आता त्यात विरोध नव्हता, फक्त ओढ होती.

मी कुजबुजलो –

“मावशी, तुझ्या डोळ्यांतलं सगळं मला कळतंय. आता मला परवानगी दे… तुला खरं प्रेम दाखवू दे.”

ती हलकेच मान डोलावली.

मी तिच्या गालावर किस केला, मग हनुवटीवर.

तिचे ओठ थरथरत होते. मी माझे ओठ तिच्या ओठांवर टेकवले.

सुरुवातीला ती स्थिर होती, पण पुढच्या क्षणी तिची जीभ माझ्या जिभेला भिडली.

दोघंही वेडेपणाने किस करू लागलो.

मी तिच्या खांद्यावर हात फिरवला, मग blouse चे हुक उघडले.

तिचे भरदार उरोज माझ्या डोळ्यांसमोर आले. टोकाला गुलाबी दाणे उभे राहिले होते.

मी एक उरोज हाताने मळू लागलो, दुसरा तोंडात घेतला.

जिभेने दाणा चोखला, दातांनी हलकं दाबला.

ती उसासली –

“आह्ह्ह… इतक्या वर्षांनी कोणीतरी माझ्या उरोजांना असं प्रेम दिलं… मुला, थांबू नकोस…”

मी आलटून-पालटून तिचे दोन्ही उरोज चोखत होतो.

तिचा श्वास धापा टाकत होता. तिच्या नखांनी माझ्या पाठीवर ओरखडे उमटले.

मग मी तिच्या बगलेपाशी आलो.

तिथे ओलसर घाम जमा झाला होता, आणि हलके केस उगवलेले.

मी तिथे जीभ फिरवली.

ती वेडी झाली –

“देवा… कुणी कधी माझ्या बगलेला स्पर्शही केला नाही… आणि तू इतक्या प्रेमाने तिथे चाटतोयस… माझं शरीर वितळतंय.”

मी कुजबुजलो –

“मावशी, तुझ्या शरीराचा प्रत्येक भाग मला हवाय. तुझ्या प्रत्येक कोपऱ्यात मी माझं प्रेम ठेवणार.”

मी तिच्या पोटावर किस करत करत खाली आलो.

तिच्या नाभीत जीभ फिरवली.

ती जोरात उसासली –

“आह्ह्ह… तिथे नाही रे… माझा जीव निघून जाईल.”

मी हसत म्हणालो –

“मावशी, आज मी तुला सगळं दाखवणार… जे कधी कुणी तुला दिलं नाही.”

मी तिचा पारकर बाजूला केला.

खाली पांढरी चड्डी ओली झाली होती.

आतून केस दिसत होते. मध्ये गुलाबी पुच्चीचा दाणा धडधडत होता.

मी चड्डी हळूच बाजूला केली.

पुच्ची माझ्या डोळ्यांसमोर आली – ओली, गुलाबी, थरथरणारी.

मी ओठ तिथे टेकवले.

जिभेने दाणा चाटला, आत हलक्या हालचालीने शिरलो.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह्ह… बाळा… असं कुणी केलं नाही मला… माझं शरीर वेडं झालंय…”

मी तिच्या दाण्यावर बोट ठेवलं, हलकं दाब दिलं, आणि जिभेने पुन्हा पुच्ची चाटू लागलो.

तिचं अंग हादरू लागलं.

मी तिच्या पुच्चीवरून जीभ वर खेचली आणि तिच्या गोलसर गांडीकडे सरकलो.

ती थरथरली.

“नको रे… तिथे नाही… घाण आहे…” ती कुजबुजली.

मी तिच्या कानाशी हळू आवाजात म्हणालो –

“मावशी, घाण काहीच नाही. हीसुद्धा तुझ्या शरीराची सुंदर जागा आहे. मला तुझ्या प्रत्येक भागावर प्रेम करायचं आहे.”

मी तिच्या गांडीवर किस केला.

मग हळूहळू जिभेने वळणं चाटली.

ती जोरात उसासली, पोट घट्ट धरून राहिली.

“देवा… मी वेडी होईन… कुणी असं धाडस केलं नाही… आणि तू इतक्या प्रेमाने माझं सगळं स्वीकारतोयस…”

मी जिभेने तिच्या गुप्त जागेत शिरलो.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह्ह्ह… बाळा… मला थांबवू नकोस… मी पूर्ण तुझी झालेय.”

मी वर आलो. माझं लिंग बाहेर काढलं – ताठ, धडधडणारं.

ती आश्चर्याने बघत कुजबुजली –

“इतकं मोठं… मी कधी पाहिलंच नाही. तू मला वेडी करशील.”

तिनं माझं लिंग हातात धरलं, हलकं दाबलं.

मी तिच्या मांड्या बाजूला केल्या आणि लिंग पुच्चीकडे नेलं.

ती आधी घाबरली –

“नको… मला वेदना होतील…”

मी शांतपणे म्हणालो –

“मावशी, मी तुला दुखवणार नाही. मी तुला फक्त सुख देणार.”

मी हळूच ढकललं. लिंग आत सरकायला लागलं.

ती किंचाळली, पण पुढच्या क्षणी माझ्या पाठीवर नखं खुपसून मला घट्ट ओढून घेतलं.

“आह्ह्ह्ह… अजून… अजून आत…”

मी वारंवार ढकलू लागलो.

चपाक-चपाक आवाज खोलीत भरला.

तिचे उरोज माझ्या छातीवर आदळत होते.

मी आलटून-पालटून तिचे उरोज तोंडात घेत होतो.

ती डोळे मिटून ओरडली –

“मुला… मी पहिल्यांदा खरं सुख अनुभवतेय… मला सोडू नकोस…”

मी वेग वाढवला.

तिचं शरीर थरथरलं, तिच्या पुच्चीतून रस धारासारखा बाहेर पडला.

ती जोरात थरथरली आणि माझ्या मिठीत वितळली.

मी अजूनही ढकलत राहिलो, मग लिंग बाहेर काढून तिच्या गांडीकडे नेलं.

ती घाबरून म्हणाली –

“नको… तिथे नाही… मी सहन करू शकणार नाही…”

मी तिचे केस कुरवाळत म्हणालो –

“मावशी, मी तुला दुखावणार नाही. तुला अजून वेगळं सुख दाखवणार आहे.”

मी हलक्या हालचालीने लिंग तिच्या गांडीत घुसवलं.

ती किंचाळली, पण लगेच माझ्या कंबरेला घट्ट पकडून जवळ ओढली.

“देवा… असं कुणी केलं नाही… मी वेडी झालेय… थांबू नकोस…”

मी तिच्या कानाशी कुजबुजलो –

“तू माझ्यासाठी फक्त मावशी नाहीस. तू माझं प्रेम आहेस. आज मी तुला पूर्णपणे माझं करणार.”

तिचे डोळे अश्रूंनी भरले.

ती म्हणाली –

“माझं आयुष्य इतकी वर्षं रिकामं होतं… आज तू मला पूर्ण केलंस. मी तुझी आहे… फक्त तुझी.”

आम्ही दोघंही वेडेपणाने प्रेम करत राहिलो.

शेवटी मी तिच्यात सगळं सोडलं.

तिचं शरीर माझ्या मिठीत थरथरत होतं.

ती माझ्या छातीवर डोकं ठेवून कुजबुजली –

“आज तू मला पुन्हा बाई केलंस. माझ्या आयुष्याला नवं सुख दिलंस. मी ४९ वर्षांची मावशी नाही आता… मी तुझं प्रेम आहे.”

मी तिच्या केसांवर हात फिरवत म्हणालो –

“मावशी, तू माझ्यासाठी जगातली सर्वात सुंदर बाई आहेस. आता मी तुला कधीही एकटी सोडणार नाही.”

🤝🤝🤝🤝🤝🤝🤝🤝

मुंबईमध्ये कुठली ४०–४५ वयाची बाई ही वाचत असेल

आणि मला भेटायला इच्छुक असेल तर जरूर सांगा! 😉

📩 कोणी माझ्याशी बोलू इच्छित असेल, आपले विचार सांगायचे असतील किंवा पुढच्या भागाबद्दल उत्सुक असेल तर मला मेल करा –

✉️ hothar571@gmail.com

📸 माझं Instagram वर connect व्हायला विसरू नका –

👉 Insta ID : @sanny245677