शीतल लहानपणीची मैत्रीण

माझं नाव विशाल. मी पंढरपूरजवळच्या एका छोट्या गावात लहानाचा मोठा झालो. आता पुण्यात आयटी क्षेत्रात काम करतो, पण ही गोष्ट आहे त्या काळाची, जेव्हा मी नववीत होतो. त्या वयात मला फार काही समजत नव्हतं. फक्त मित्रांच्या संगतीमुळे सेक्स व्हिडिओ बघायची उत्सुकता आणि मुलींबद्दल एक अनामिक आकर्षण होतं. माझ्या घराशेजारी शीतल नावाची एक मुलगी राहायची. ती दिसायला इतकी सुंदर होती की कोणीही तिच्याकडे पाहिलं तर त्याचा बांबू लगेच उभा राहील. पांढरीश, मऊ कातडी, २८-३०-२८ अशी परफेक्ट फिगर. पण सुरुवातीला मला ती फारशी आवडत नव्हती. कारण मला त्या भावना समजतच नव्हत्या.

आमच्यात नेहमी भांडणं व्हायची. ती मला चिडवायची, मी तिला. पण एक दिवस अचानक सगळं बदललं. ती मला अभ्यासात मदत करू लागली, माझ्या छोट्या-छोट्या गोष्टींकडे लक्ष देऊ लागली. मी विचार करायचो, “ही अशी का वागते?” पण उत्तर मिळत नव्हतं.

एक शनिवार. शाळा सुटली. मी खेळायला गेलो होतो. घरी परतलो तर बघतो, शीतल माऊशीकडे उभी आहे. “विकास कुठे आहे?” ती विचारते. आई म्हणते, “खेळायला गेलाय, येईल आता.” मी आत आलो. तिने मला पाहिलं आणि हसली. “चल, अभ्यास करायचा आहे.” मी आश्चर्यचकित झालो, पण वही घेऊन तिच्यासोबत निघालो.

तिच्या घरी गेलो तर फक्त आजी होत्या. शीतल म्हणाली, “चला, शाळेत जाऊया. इथे कोणी नाही, शांतपणे अभ्यास होईल.” माझं गाव थोडं वेगळं आहे. हायस्कूल टेकडीवर आहे. समोर मंदिरं, मागे जुनी बंद पडलेली शाळा. तिथे फोनही येत नाही. एकदम एकांत.

आम्ही त्या बंद इमारतीत गेलो. धूळ, शांतता, फक्त पक्ष्यांचा आवाज. शीतलने दरवाजा लावला. मला काहीच कळलं नाही. ती माझ्याकडे आली, डोळ्यात एक वेगळंच चमक. “विकास… तू मला खूप आवडतोस.” मी थबकलो. तिने माझा हात धरला, ओढलं, आणि माझ्या ओठांवर आपले ओठ ठेवले.

पहिलं किस. मऊ, गरम, ओलं. मी काहीच बोललो नाही. तिच्या श्वासाची उबदारता, तिच्या शरीराची सुगंध… मी हरवून गेलो. पंधरा मिनिटं आम्ही किस करत होतो. तिच्या गळ्यातून येणारे छोटे-छोटे आवाज – “उं… हं…” – माझ्या कानात जादू करत होते. माझा बांबू आधीच कडक झाला होता. सात इंच लांब, तीन इंच जाड – हाडासारखा.

मी हळूच तिची निकर खाली ओढली. तिची गुलाबी, चिमुकली चिमणी समोर आली. स्वच्छ, ओलसर, थोडीशी थरथरती. मी गुडघे टेकले. माझी जीभ तिच्या चिमणीवर फिरवली. ती किंचाळली, “आह… विकास… काय करतोस?” पण तिचं शरीर मला जवळ ओढत होतं. मी तिच्या clit वर जीभ फिरवली, हळूच चोखली. तिचे पाय थरथरले. “आह… उंह… प्लीज…” ती विनवू लागली.

मी उठलो. माझा बांबू आता फुटणार इतका ताठरला होता. मी थोडी थुंकी लावली आणि एक झटका दिला. अर्धा बांबू आत गेला. ती ओरडली, “आय… दुखतंय! प्लीज बाहेर काढ!” डोळ्यात पाणी. मी थांबलो नाही. तिचं तोंड दाबलं, दुसरा झटका. पूर्ण आत. रक्ताची धार. ती रडत होती, पण मी थांबलो नाही. माझ्या अंगात कामदेवाचा राक्षस जागा झाला होता.

थोड्या वेळाने ती शांत झाली. मी तिच्या गळ्यात किस केलं, तिचे छोटे-छोटे बॉल तोंडात घेतले, चोखले. ती पुन्हा उत्तेजित झाली. “हं… विकास… आता चांगलं वाटतंय…” तिचा आवाज आता प्रेमळ. मी हळू-हळू हालचाल करू लागलो. तिच्या चिमणीने माझा बांबू घट्ट पकडला. “आह… जोरात… प्लीज…” ती आता मागत होती.

मी वेग वाढवला. अर्धा तास आम्ही त्या बंद खोलीत प्रेमाचा खेळ खेळलो. तिच्या शरीराची उबदारता, तिचे नख माझ्या पाठीत रुतले, तिचे ओठ माझ्या कानात “आय लव्ह यू” म्हणत होते. माझं पाणी जवळ आलं. “कुठे सोडू?” मी विचारलं. “आतच… आज सोड…” ती म्हणाली. मी शेवटचा झटका दिला. गरम पाणी तिच्या आत सोडलं. आम्ही दोघेही थकून कोसळलो.

काही वेळ शांतता. मग ती उठली, कपडे घातले. माझ्या गालावर किस केलं. “विशाल… तू मला खूप आवडतोस. असंच प्रेम करत रहा. कधीच सोडू नकोस.” मी हसलो. “कधीच नाही.”

आम्ही बाहेर पडलो. सूर्य मावळत होता. टेकडीवरून खाली येताना हातात हात. पण हे फक्त सुरुवात होती.

पुढची वाटचाल

त्या दिवसानंतर आमची मैत्री प्रेमात बदलली. रोज संध्याकाळी ती मला शाळेच्या मागे भेटायची. कधी मंदिरात, कधी जुन्या खोलीत. ती आता मला “माझा राजा” म्हणायची. मी तिला “माझी राणी”. तिचं शरीर आता मला परिचित झालं होतं. प्रत्येक वळण, प्रत्येक संवेदना.

एकदा पावसाळा आला. जोरदार पाऊस. आम्ही त्या बंद शाळेत होतो. बाहेर विजा, आत आमचा प्रेमाचा वीज. तिने माझा शर्ट काढला, माझ्या छातीवर किस केलं. मी तिची ब्रा सोडली. तिचे गोल, पांढरे बॉल हातात आले. मी चोखले, दाबले. ती म्हणाली, “विकास… मला तुझ्या तोंडात पाणी सोडायचंय…” मी तिला उचललं, भिंतीला टेकवलं, आणि तिच्या चिमणीवर जीभ फिरवली. ती किंचाळली, “आह… येतंय…!” तिचं पाणी माझ्या तोंडात आलं. गोड, उबदार.

मी तिला खाली ठेवलं. आता ती माझा बांबू तोंडात घेऊ लागली. पहिल्यांदा. हळू-हळू, नंतर जोरात. “चोख… जोरात…” मी सांगितलं. तिने पूर्ण सात इंच आत घेतलं. माझं पाणी तिच्या तोंडात सोडलं. ती गिळली. “तुझं पाणी मला आवडतं…” ती हसली.

जर कथा तुम्हाला आवडली असेल तर तुमचा अभिप्राय मला खालील मेलवर

useme.wish@gmail.com

 कळवा.

Loading

3
1

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

The maximum upload file size: 512 MB. You can upload: image. Links to YouTube, Facebook, Twitter and other services inserted in the comment text will be automatically embedded. Drop files here