लग्नातील ते रेशमी नाते

माझा आणि मनीषाचा संसार आनंदात चालू होता. आमच्या लग्नाला ५ वर्षे झाली होती. आम्हाला एक २ वर्षाचा मुलागा होता. मी रोज सकाळी ९ ला ऑफिसला जॉबवर जायचो आणि संध्याकाळी ७ पर्यंत घरी यायचो. या वेळात दिवसभर मनीषा घरची कामे उरकून बाळाची काळजी घ्यायची.

थोडंसं माझी बायको मनीषाबाबत :- मनीषा ही ३० वयाची निमगोरी रंगाची पण मादक जवानीने रसरसलेल्या देहाची, मध्यम बांध्याची नी आकर्षक चेहऱ्याची गृहिणी. तिच्या डोळ्यात अन चेहऱ्यात एक अजब आकर्षण होतं की समोरचा पुरुष तिच्यावर लगेच फिदा भयाचा.

एकदा मनीषाच्या लहान बहिणीचे लग्न ठरले म्हणून मनीषा तिच्या माहेरी कोल्हापूरजवळच्या खेडेगावी लग्नाआधी १५ दिवस गेली. नवरदेव इथला मुंबईतीलच आमच्या जवळपासच्या भागात राहत होता. पण त्याचे मूळ गाव तिकडे मावळात होते. लग्नविधी ४-५ दिवस असल्याने वऱ्हाडी आधीच लग्नस्थळी आले होते. मला जास्त सुट्टी नसल्याने मी लग्नाच्या मुख्य दिवशी सकाळी येणार होतो.

मनीषा बहिणीच्या लग्नात खूप धमाल करत होती हे मला तिच्याशी रोज फोनवर बोलून समजत होते. तिने या लग्नासाठी खास ब्लीच, फेशियल आणि वॅक्स केले होते, ज्यामुळे तिचे गोरे अंग अधिकच उठावदार दिसत होते. तिने रोजच्या समारंभासाठी खास डिझायनर साड्या निवडल्या होत्या. नवरीची मोठी बहीण असल्याने ती सतत सर्वांच्या आकर्षणाचे केंद्र ठरत होती.

लग्नाचे दिवस आणि अजयची एन्ट्री

लग्नाच्या पहिल्याच दिवशी अजयची एन्ट्री झाली. अजय हा नवरदेवाचा खास मित्र आणि कुरवल्या (बेस्ट मॅन) म्हणून आला होता. अजय हा दिसायला रुबाबदार आणि बोलण्यात अतिशय पटाईत होता. पहिल्याच दिवशी मनीषाने ‘मेहंदी’च्या कार्यक्रमासाठी पोपटी रंगाची नेटची साडी नेसली होती. साडीचा पदर पारदर्शक असल्याने तिची गोरी आणि मऊ कंबर अधिकच चमकत होती. तिचा तो मादक मेकअप आणि साडीच्या पदराबाहेर दिसणारी तिची मांसल कंबर पाहून अजय पहिल्या नजरेतच तिच्यावर फिदा झाला.

दोघांच्या वयोगटात फार फरक नसल्याने त्यांची लगेच मैत्री झाली. मनीषाही कामाच्या गडबडीत अजयची मदत घेत होती. अजय कधी अजाणतेपणी तर कधी जाणूनबुजून मनीषाला स्पर्श करण्याचा प्रयत्न करायचा. मेहंदी काढताना जेव्हा मनीषाचा हात अजयच्या हाताला लागला, तेव्हा तिच्या अंगावर सरसरून काटा आला. अजयने खोडकरपणे तिच्याकडे पाहून एक अर्थपूर्ण स्माईल दिली.

“वहिनी, मेहंदीचा रंग जितका गडद चढेल, तितका नवरा जास्त प्रेम करतो म्हणतात. पण तुमचा रंग बघून वाटतंय की प्रेम करणारं कोणीतरी बाहेरही तयार आहे,” अजयने तिला डोळा मारत टोमणा मारला.

मनीषाने आधी त्याच्याकडे दुर्लक्ष केलं. “लक्ष कामावर द्या मिस्टर, उगाच फालतू गप्पा नकोत,” ती म्हणाली, पण मनात कुठरी तिला त्या कौतुकाची ओढ वाटली.

हळदीचा राडा आणि गुलाबी साडीचा स्पर्श

लग्नाच्या दुसऱ्या दिवशी हळदीचा कार्यक्रम होता. मनीषाने गुलाबी रंगाची शिफॉन साडी नेसली होती, जी तिच्या मादक शरीराला जणू चिटकूनच बसली होती. ओल्या हळदीच्या विधीमुळे तिची साडी जागोजागी अंगाला चिकटली होती, ज्यामुळे तिचे देहाचे वळण अधिकच स्पष्ट दिसत होते. नवरीला हळद लावून झाल्यावर मनीषाने वाटीतली थोडी हळद घेतली आणि अजयच्या जवळ गेली.

“काय मिस्टर मुंबईकर, तुम्ही का लांब उभे आहात? घ्या तुम्हालाही लावते थोडी हळद,” असं म्हणत तिने हळद भरलेला हात अजयच्या गालावर फिरवला.

अजयने खोडकरपणे हसून तिचे दोन्ही हात पकडले. “वहिनी, मला एकट्यालाच हळद? हे चालणार नाही,” असं म्हणत त्याने तिला स्वतःच्या इतक्या जवळ ओढलं की तिची छाती त्याच्या छातीला घासू लागली. दोघांमध्ये थोडी झटापट सुरू झाली. मनीषा सुटण्याचा प्रयत्न करत होती, पण अजयने तिला आपल्या एका दंडाच्या विळख्यात घट्ट पकडून ठेवलं. अजय तिच्या कानाशी झुकला आणि दबक्या आवाजात म्हणाला, “वहिनी, तुमची ही मांसल पाठ आणि उघडा गळा हळदीशिवाय खूपच कोरा वाटत होता. आता कशा पिवळ्याधमक आणि रसरशीत दिसताय बघा! आणि ही गुलाबी साडी… जणू गुलाबाच्या पाकळीत लपलेली अफ्सराच!”

मनीषाचा श्वास रोखला गेला. “अजय, सोडा… लोक काय म्हणतील?” ती विव्हळली, पण तिचं शरीर आता अजयच्या स्पर्शाने शहारलं होतं.

लग्नाचा मुख्य दिवशी: पिवळी पैठणी आणि अजयचे वेड

लग्नाच्या मुख्य दिवशी मनीषाने पिवळ्या रंगाची भरजरी पैठणी साडी नेसली होती. डोक्यावर आंबाडा, त्यात माळलेला मोगऱ्याचा गजरा, नाकात मोठी नथ आणि कपाळावर चंद्रकोर… या रूपात मनीषा साक्षात रंभाच वाटत होती. लग्नाच्या हॉलमध्ये ती जिथून जाईल, तिथल्या नजरा तिच्यावर खिळत होत्या.

अजय तर तिच्या या रूपावर पूर्णपणे वेडा झाला होता. तो सतत तिच्या मागे-पुढे करत होता. कधी तिला पाण्याची बाटली आणून देणे, तर कधी फोटो काढण्याच्या बहाण्याने तिच्या जवळ उभे राहणे, असे त्याचे प्रयत्न चालू होते. “वहिनी, आज तर तुम्ही नवरीलाही मागे टाकलंय. नवरदेवाने मला विचारलं की ही मोठी मेहुणी इतकी ‘गरम’ का दिसतेय?” अजयने हळूच तिच्या कानात कुजबुज केली.

मनीषाने गालातल्या गालात हसून त्याला दाद दिली. “तुम्ही खूपच फाजील बोलता अजय. पण तुमची नजर मात्र काहीतरी वेगळंच सांगतेय.”

बूट लपवण्याचा खेळ आणि चोरटी झटापट

लग्नविधी सुरू असताना मनीषाने संधी मिळताच नवरदेवाचे महागडे बूट चोरले आणि आपल्या साडीच्या पदराखाली लपवून मागच्या बाजूला असलेल्या एका रिकाम्या खोलीकडे धावली. पण अजयची नजर तिच्यावरच होती. तो हळूच तिच्या मागे गेला.

मनीषा खोलीत बूट लपवत असतानाच अजयने आत येऊन दरवाजा लोटला. मनीषा दचकली, “अजय! तुम्ही इथे काय करताय? जा बाहेर.” अजय खोडकरपणे हसला आणि तिच्या जवळ आला. “बूट तर तुम्ही चोरलेत वहिनी, पण आता ते परत मिळवण्यासाठी मला तुमच्याशी ‘डील’ करावी लागेल.”

अजयने तिला भिंतीशी धरलं आणि तिचे दोन्ही हात वर पकडले. “मला पैसे देऊन बूट नकोत, मला काहीतरी दुसरंच हवंय,” असं म्हणत त्याने आपला चेहरा तिच्या चेहऱ्याजवळ नेला. मनीषाचा श्वास जोरात चालू झाला. “अजय, सोडा मला… कोणीतरी येईल,” ती दबक्या आवाजात म्हणाली, पण तिचा विरोध आता मावळू लागला होता. अजयने तिला स्वतःकडे खेचलं. तिचे साडीचे काठ हाताला घासले जात होते आणि अजयचा वाढलेला श्वास मनीषाच्या गळ्याला स्पर्श करत होता. तिची ती पिवळी पैठणी आता अजयच्या हातांच्या ओढीमुळे चुरगळू लागली होती.

पाठवणीचा प्रसंग: ‘पाठराखीण’ म्हणून मावळला प्रयाण

लग्नाचे विधी पार पडले. आता नवरीच्या पाठवणीची वेळ आली होती. मनीषाची धाकटी बहीण सासरी निघाली होती. परंपरेनुसार, नवरीसोबत तिची मोठी बहीण ‘पाठराखीण’ म्हणून काही दिवस तिच्या सासरी राहिला जाते. आई-वडिलांनी मनीषाला गळ घातली, “मनीषा, अगं नवरी तिथे नवीन आहे, तिला सांभाळायला तू सोबत गेलेली बरं होईल. चार-पाच दिवस राहून ये.”

मनीषाने माझ्याकडे पाहिले. मी विचार केला, मनीषा लग्नात खूप राबली आहे, तिलाही थोडा बदल मिळेल. मी हसून संमती दिली, “जा मनीषा, चार दिवस राहून ये. मी मुलाला घेऊन मुंबईला जातो, तू तिथून पाच दिवसांनी परत ये.” मनीषाच्या मनात तेव्हा काय चालले होते कोणास ठाऊक, पण तिने पटकन होकार दिला. अजय तर हे ऐकून मनातल्या मनात उड्या मारत होता.

विदाईनंतर मनीषा नवरीसोबत मावळला गेली. तिथे गेल्यावर तिला समजले की अजयचे घर नवरीच्या सासरच्या अगदी जवळच आहे. आता त्यांच्या भेटीला कोणताही अडथळा नव्हता.

मध्यरात्रीचा थरार: शेतातील आडोसा आणि आक्रमक मिलन

मावळला गेल्यानंतर पहिलीच रात्र. मध्यरात्री सव्वा दोन वाजले होते. मनीषाला लघुशंकेसाठी बाहेर जावे लागले. तिथेच दबा धरून बसलेल्या अजयने तिला गाठले. शेतातील त्या एकांतात अजयने तिचा हात पकडला. “तू… तू इथे?” ती भयभीत आवाजात ओरडली.

अजयने तिचा ताबा घेतला होता. “हो, मीच! मनीषा, मला आता दम निघत नाहीये. तू मला खुप वेड केलं आहेस. आता कंट्रोल होत नाहीये. चल ना आत शेतात,” अजय उतावीळपणे तिला विनवू लागला.

“काय वेडा आहेस का? कोणीतरी पाहिलं तर? चल आत, नंतर बघू,” मनीषा त्याला बाजूला सारून परत नेण्याचा प्रयत्न करत होती. पण अजय आता समजावण्याच्या पलीकडे गेला होता. त्याने तिचा प्रबळ विरोध झुगारून दिला आणि तिला ओढत शेतात मध्यभागी नेले. अजयने तिला तिथेच गवतावर खाली पाडलं आणि तिच्यावर स्वार झाला.

अजयने क्षणाचाही विलंब न लावता आपली पॅन्ट आणि अंडरपॅन्ट काढून फेकून दिली. त्याने मनीषाची साडी कमरेपर्यंत वर सरकावली. अजयने तिची निकर बाजूला केली आणि आपला लांब व जाड सोटा तिच्या पाझरत असलेल्या योनीच्या तोंडावर ठेवला. एका जोरदार धक्क्याने त्याने तो आत घुसवला, तेव्हा ‘पचच…’ असा ओला आणि तीक्षण आवाज त्या शांत रात्रीत घुमला. तो सोटा पूर्णपणे तिच्या आत गुडूप झाला होता. अजय आता आक्रमक झाला होता. त्याने तिला एकामागून एक जोरात धक्के द्यायला सुरुवात केली. वाळलेल्या गवतावर त्यांच्या शरीराच्या घासल्या जाण्याचा ‘सरसर’ आवाज आणि दोन शरीरांच्या एकमेकांवर आदळण्याचा ‘चप-चप’ असा ओला आवाज वातावरणात भरून राहिला होता.

मिलनपछात: विस्कटलेली मनीषा आणि अजयची निशाणी

अखेर, त्या वादळी मिलनानंतर जेव्हा अजय बाजूला झाला, तेव्हा मनीषाची अवस्था पूर्णपणे केविलवाणी पण मादक झाली होती. तिचे नीट विणलेले केस आता पूर्णपणे विस्कटले होते. तिची साडी चुरगळली होती आणि त्यावर शेतातील गवताची काही पाती अडकली होती.

अजयच्या आक्रमकतेच्या खुणा तिच्या संपूर्ण शरीरावर स्पष्ट उमटल्या होत्या. गवतावर सतत घासली गेल्यामुळे तिची गोरीपान पाठ पूर्णपणे लाल झाली होती आणि जळजळत होती. मनीषाने थरथरत्या हातांनी आपली साडी सावरली, पण तिचं अंग अजूनही अजयच्या स्पर्शाने शहारत होतं.

तिने जमिनीवर पडलेली आपली निकर उचलण्याचा प्रयत्न केला, पण अजयने तो हात रोखला. “ही निकर मी घेऊन जाणार,” अजय दबक्या आणि धुंद आवाजात म्हणाला. “तुझ्या त्या मिलनाची आणि तुझ्या त्या योनीच्या सुगंधी पाण्याची आठवण म्हणून ही माझ्याकडेच राहील.”

मनीषा अत्यंत थकलेली होती. पाय जड झाले होते. घरात शिरताच तिला मांड्यांच्या मध्ये खूपच ‘चप-चप’ आणि ओलं वाटू लागलं. तिची ती निकर तर अजयने नेली होती, त्यामुळे तिने तातडीने कपाटातून दुसरी निकर काढली आणि घातली.

रात्रभर तिच्या योनीतून अजयने सोडलेलं वीर्य हळूहळू पाझरत होतं. पहिल्याच वेळी अजयने इतका माल तिच्या शरीरात टाकला होता की मनीषा थक्क झाली. ‘हा तारुण्यानं मुसमुसलेला तरुण किती दिवसांपासून तुंबलेला होता कुणास ठाऊक!’ तिला असं वाटू लागलं की कदाचित अजयचा हा आयुष्यातील पहिलाच सेक्स असावा, कारण त्याच्या धक्क्यांमध्ये एक वेगळीच तडफ आणि उग्रता होती. याच विचारांच्या धुंदीत आणि शरीराच्या त्या मादक जडपणात मनीषाला कधी गाढ झोप लागली, हे तिचं तिलाच समजलं नाही.

दिवसाची तडफ आणि कोठारातील प्रसंग

शेतातील त्या घटनेनंतर अजयच्या नजरेत आता एक वेगळाच अधिकार आला होता. तिसऱ्या दिवशी दुपारी जेव्हा घरातील मोठी माणसे वामकुक्षी घेत होती, तेव्हा मनीषा कोठारात तांदूळ काढायला गेली. अजय तिच्या मागावरच होता. तिने आत पाऊल टाकताच त्याने मागून दार लोटले आणि कडी लावून घेतली.

कोठारात अजय एकांत साधून तिला भोगायला आला होता, पण मनीषाने तिथे सावधगिरी म्हणून शारीरिक जवळीक वगळता त्याला जास्त काही करू दिले नाही. अजय मात्र त्या अपुऱ्या सुखापायी तळमळत होता.

मध्यरात्रीची चोरटी भेट: मुलाने पकडलेला तो परमोच्च क्षण

त्या रात्री कोठारातील त्या भेटीमुळे अजयला अजिबात चैन पडत नव्हती. रात्रीचे २ वाजले होते, घर सामसूम झाले होते. अजय हळूच आपल्या खोलीतून बाहेर पडला आणि चोर पावलांनी मनीषाच्या खोलीकडे आला. मनीषा आपल्या २ वर्षाच्या मुलासह पातळ नाईट गाऊनमध्ये गाढ झोपेत होती. अजयने सावकाश दार ढकलले आणि आत येत दरवाजा लावून बंद केला.

अजयने तिच्या मुलाला हळूच झोपेतच बाजूला केले आणि स्वतःसाठी जागा केली. त्याने अंगावरील कपडे काढले आणि नग्नावस्थेत तिच्या बिछान्यात घुसून तिला मागून मिठी मारली. मनीषा दचकून जागी झाली, पण अजयच्या स्पर्शाने ती पुन्हा मोहात पडली. अजयने तिला आपल्या अंगाखाली घेतले आणि तिचा नाईट गाऊन वर सरकवून उग्रपणे झवायला सुरुवात केली.

“अहह… अजय… काय करतोयस?” मनीषा विव्हळली. “काही नाही ग, फक्त तुला शांत करतोय,” अजयने तिच्या मानेवर ओठ टेकवत उत्तर दिले.

दोघेही आता संभोगाच्या परमोच्च स्थानी पोहोचले होते. अजयचे धक्के आता वेगवान आणि खोलवर जात होते, तर मनीषा आनंदाच्या भरात उतावीळ होऊन अजयला आपल्या अंगावर घट्ट ओढत होती. नेमक्या त्याच क्षणी तिचा २ वर्षांचा मुलगा झोपेतून दचकून जागा झाला. डोळे चोळत त्याने पाहिलं की, त्याच्या आईच्या अंगावर कोणतातरी ‘बाबा’ बसला आहे आणि त्याची आई कुंथत विचित्र आवाज काढतेय. मुलाला काय वाटलं कुणास ठाऊक आणि तो रडायला लागला.

“आई! आई गं!” मुलाचा रडका आवाज त्या खोलीत घुमला.

मनीषाच्या काळजाचा ठोका चुकला, पण ती आणि अजय अशा एका उत्कट वळणावर होते की त्यांना तिथेच थांबणं शारीरिकदृष्ट्या अशक्य होतं. अजय शेवटच्या टप्प्यावर पोहोचला होता, त्याचे धक्के अधिकच उग्र झाले होते. मनीषाने एका हाताने अजयला आपल्या अंगावर सामावून घेतलं आणि दुसऱ्या हाताने मुलाला जवळ ओढलं.

“उह्ह… अजय… आवर आता… बाळ रडतंय,” मनीषा हुसासे रोखत दबक्या आवाजात विव्हळली. “थांब… फक्त थोडा वेळ… अहह,” अजयने शेवटचे दोन जोरदार धक्के दिले आणि आपला पूर्ण उबदार माल तिच्या गर्भाशयात रिकामा केला. मनीषाने डोळे गच्च मिटले आणि मुलाला पोटाशी धरून अजयला स्वतःमध्ये शांत करून घेतलं.

मुलगा रडतच होता. “आई… तो कोण बाबा?” त्याने हुंदके देत विचारले.

मनीषाने धापा टाकत, पण प्रसंग सावरून उत्तर दिले, “अरे सोन्या, रडू नकोस बाळ. हे काका शेजारचे आहेत. तुला आणि मला रात्री कोणी त्रास देऊ नये म्हणून ते आपल्या जवळ झोपायला आले आहेत. ते आपली राखण करतील.”

तिने अजयकडे पाहिले आणि खूण केली. अजयने पटकन आपले कपडे सावरले पण तो बाहेर गेला नाही. मनीषाने स्वतःच्या बिछान्यात मुलाच्या दुसऱ्या बाजूला अजयला झोपण्यासाठी जागा करून दिली.

“हो सोन्या, बघ हे काका इथेच झोपतील आता,” मनीषाने मुलाला थोपटत म्हटले. अजयने हळूच विचारले, “मी राहू इथेच?” “हो, रहा… आता मुलाने बघितलंच आहे तर जाऊ नकोस. त्याला समजवावं लागेल,” मनीषाने त्याला आपल्या जवळ ओढत म्हटले.

अजय आता मनीषाच्या शेजारीच नग्न अवस्थेत (फक्त चादर ओढून) झोपला होता. मुलाला मनीषाने मध्ये घेतले आणि अजयने मागून मनीषाला विळखा घातला. मुलाला थोपटताना मनीषाच्या मांड्यांतून अजयचा तो गरम माल अजूनही पाझरत होता. अजय पूर्णपणे रिकामा झाला होता, पण त्या संकटातही त्याने मनीषाच्या शेजारीच ती रात्र काढायचा अधिकार मिळवला होता. काही वेळाने मुलगा पुन्हा गाढ झोपला, पण मनीषा आणि अजय मात्र एकमेकांच्या उबेत त्या रात्रीच्या धुंदीत हरवून गेले होते.

मुक्काम वाढला आणि रोजचा कामोत्सव

काही अपरिहार्य घरगुती कारणांमुळे मनीषाचा मावळ येथील मुक्काम अजून १५ दिवसांसाठी वाढला. आता अजयसाठी तर जणू सुवर्णसंधीच होती. त्याने मनीषाला एक दिवसही सुट्टी दिली नाही. तो तिला भोगायला इतका उतावीळ असायचा की संधी मिळताच तो तिला गाठायचा.

दिवसा कोणी जवळपास नसताना कोठारात किंवा घराच्या आडोशाला तो एकदातरी तिचा उपभोग घ्यायचाच. पण रात्रीचा खेळ तर काही वेगळाच असायचा. घरातील सामसूम झाल्यावर तो चोर पावलांनी मनीषाच्या खोलीत शिरायचा आणि तिथे दोन-दोन, तीन-तीन राऊंड व्हायचे. मनीषालाही आता त्याच्या त्या उग्र आणि तारुण्याने मुसमुसलेल्या शरीराची सवय झाली होती. अजय प्रत्येक वेळी इतका माल तिच्या योनीत ओतायचा की मनीषा पूर्णपणे भिजून जायची.

एक महिना आणि परिणीती

असाच रोजचा झवाझवीचा सिलसिला महिनाभर चालला. अजयचा तो न आटणारा जोश पाहून मनीषाला वाटायचे की हा तरुण किती दिवसांपासून तुंबलेला होता. पण त्या महिनाभराच्या अतिरेकी मिलनाची परिणीती शेवटी व्हायची तीच झाली.

मुंबईला परत जाण्याची वेळ आली तेव्हा मनीषाच्या शरीरात काही बदल जाणवू लागले. तिची पाळी चुकली होती आणि तिला सकाळच्या वेळी मळमळू लागले होते. त्या महिनाभराच्या काळात अजयने तिच्यात ओतलेल्या त्या वीर्याने आता आपले काम केले होते. मनीषा गर्भवती झाली होती. अजयच्या त्या पहिल्याच आणि आक्रमक प्रेमाची निशाणी आता तिच्या पोटात वाढली होती.

मुंबईतील अस्वस्थता: गरोदरपणाचा उलगडा

जेव्हा मी मनीषाला न्यायला गेलो आणि आम्ही मुंबईला परतलो, तेव्हा सुरुवातीचे काही दिवस मनीषा खूप शांत आणि अस्वस्थ होती. मला वाटलं की माहेरून आल्यामुळे तिला थोडी हुरहुर वाटत असेल. पण तिचा अशक्तपणा वाढतच होता. तिला सतत मळमळायचं आणि चक्कर यायची.

एक दिवस सकाळी तिला खूप जास्त उलट्या झाल्या. मी काळजीत पडलो. “मनीषा, काय होतंय तुला? आपण डॉक्टराकडे जाऊया का?”

तिने नकार दिला, पण तिच्या चेहऱ्यावर एक भीती स्पष्ट दिसत होती. शेवटी मी हट्ट धरला आणि आम्ही जवळच्या क्लिनिकमध्ये गेलो. डॉक्टरांनी काही टेस्ट्स केल्या आणि थोड्या वेळाने त्यांनी मला केबिनमध्ये बोलावलं.

“अभिनंदन! तुमची पत्नी प्रेग्नंट आहे. दीड महिना झाला आहे,” डॉक्टर हसून म्हणाले.

बाहर पडताना माझ्या आनंदाला पारावार उरला नव्हता. पण मनीषा मात्र मख्ख होती. तिच्या डोक्यात हिशोब सुरू झाला… दीड महिना! म्हणजे ही गोष्ट नेमकी तेव्हाची होती जेव्हा ती लग्नासाठी मावळला होती आणि अजय तिच्यावर रोज तुटून पडत होता. अजयने पहिल्याच वेळी जो माल तिच्यात सोडला होता, त्यानेच हे बीज पेरलं होतं. तिला आठवलं की लग्नाच्या त्या गोंधळात आणि अजयच्या वेडापाई तिने काहीच काळजी घेतली नव्हती.

घरी आल्यावर मी तिला प्रेमाने जवळ घेतलं. “मनीषा, किती छान बातमी आहे ही! आपल्या मुलाला खेळायला आता जोडीदार मिळणार.”

मनीषाने कसनसं हसून प्रतिसाद दिला, पण तिचे हात नकळत आपल्या पोटावर फिरले. तिला तिथे अजूनही अजयच्या त्या धक्क्यांची आठवण येत होती. अजयचा तो ‘पहिला’ आक्रमक सेक्स आणि त्यानंतर महिनाभर चाललेला तो धिंगाणा… हे बाळ अजयचंच आहे याची तिला खात्री पटली होती.

फोनवरील चोरटी चॅटिंग आणि अजयची तडफ

रात्री जेव्हा मी गाढ झोपलो होतो, तेव्हा मनीषाने चोरून मोबाईल काढला आणि व्हॉट्सॲप चेक केलं. अजयचा मेसेज आला होता, “मुंबईत काय चाललंय वहिनी? माझी आठवण येतेय का? की विसरलीस त्या रात्री?”

मनीषाने थरथरत्या हाताने टाईप केलं, “कशी विसरणार? तुझी आठवण माझ्या पोटात वाढतेय अजय… मी प्रेग्नंट आहे!”

मेसेज पाठवताच तिकडून लगेच ‘seen’ झालं आणि अजयचा कॉल आला. मनीषा घाबरली, तिने कॉल कट केला आणि मेसेज केला, “वेडा आहेस का? मिस्टर शेजारी झोपलेत. कॉल नको करू, फक्त चॅट.”

अजय: “प्रेग्नंट? खरंच? म्हणजे माझा ‘तो’ धडाका कामाला आला म्हणायचा! मनीषा, मला खूप आनंद झालाय. पण आता तुला कसं भेटू? मला पुन्हा तुला बघायचंय, भोगायचंय.”

मनीषा: “तू शांत राहा. ते दीड महिन्याचं गरोदरपण सांगतायत, म्हणजे हे सगळं मावळला असतानाच झालंय. त्यांना वाटतंय त्यांचं आहे, पण मला माहितीये तू रोज किती माल टाकलायस माझ्या आत.”

अजय: “मग आता काय? मी मुंबईला येतोय उद्याच. एका मित्राचं काम काढलंय बहाणा म्हणून. कुठे भेटशील?”

मनीषा: “उद्या ते ऑफिसला गेले की ११ वाजता आपल्या जुन्या घराच्या जवळ असलेल्या गार्डनमध्ये ये. तिथे आपण थोडा वेळ बोलू शकतो.”

मुंबईतील पहिली भेट: मॉलचे पार्किंग आणि उग्र स्पर्श

दुसऱ्या दिवशी मी ऑफिसला गेल्यावर मनीषाने आवरले आणि ती गार्डनला जायला निघाली. पण अजयने तिला मॉलमध्ये बोलावले. मॉलच्या बेसमेंट पार्किंगमध्ये अजय गाडी घेऊन उभा होता. मनीषा तिथे पोहोचताच अजयने तिला गाडीत ओढले आणि काचा वर केल्या.

“मनीषा!” अजयने तिला घट्ट मिठी मारली. “किती दिवसांनी तुला स्पर्श करतोय,” तो तिच्या कानात कुजबुजला. “अजय, सांभाळ… इथे नको,” मनीषा विव्हळली. “अगं, काचा काळ्या आहेत. कोणी बघत नाही,” अजयने तिचे बोलणे ऐकलेच नाही. त्याने तिचा कुरता वर सरकावला आणि तिच्या पोटाला स्पर्श केला. “इथे माझा अंश वाढतोय ना? मला विश्वासच बसत नाहीये.”

अजयचे हात आता वर सरकले आणि त्याने मनीषाचे ओठ टिपायला सुरुवात केली. मुंबईच्या त्या भरवस्तीत, मॉलच्या पार्किंगमध्ये पुन्हा एकदा अजयची आक्रमकता मनीषाला जाणवू लागली. तिचे शरीर पुन्हा एकदा त्याच्या तालावर नाचू लागले. अजयने गाडीतच तिला पुन्हा एकदा आपल्या त्या जाड सोट्याचा स्वाद दिला. मनीषाला वाटले की अजय मुंबईत आलाय म्हणजे आता तिचे शांत दिवस संपले आहेत.

गाडीतून उतरताना अजय म्हणाला, “मनीषा, हे बाळ जोपर्यंत जन्माला येत नाही, तोपर्यंत मी तुला सोडणार नाही. आता तर मी मुंबईतच रूम घेतोय काही दिवस.” मनीषा मनातल्या मनात घाबरली आणि सुखावली सुद्धा. तिचं हे गुपित आता अधिक गडद होत चाललं होतं.

रोजचा सिलसिला: सकाळी ११ ते संध्याकाळी ५

अजयने दिलेल्या शब्दाप्रमाणे त्याने उपनगरात एक छोटी रूम भाड्याने घेतली. आता मनीषाचा नवा दिनक्रम सुरू झाला. मी रोज सकाळी ९:३० वाजता ऑफिसला निघून गेलो की मनीषा घरातील कामं घाईघाईने उरकून घ्यायची. मुलाला ती तिच्या आईकडे किंवा पाळणाघरात सोडण्याचा बहाणा करायची किंवा कधीकधी त्याला झोपवून शेजारच्या काकूंना सांगून ती बाहेर पडायची.

सकाळी ११ वाजता ती अजयच्या खोलीवर पोहोचायची. तो दरवाजा उघडताच अजय तिला बाहूत घ्यायचा. “आलीस माझी राणी!” असं म्हणत तो तिचा ताबा घ्यायचा. तिथून पुढे संध्याकाळी ५ वाजेपर्यंतचा वेळ फक्त त्या दोघांचा असायचा. या सहा तासांत अजय तिला अजिबात सुट्टी देत नव्हता.

“काय ग मनीषा, आज मुंबईतही कोठार शोधायचं का?” अजयने खोडकरपणे विचारले. “चूप बैस, आता गरोदरपणात मला जास्त त्रास देऊ नकोस,” मनीषा लाडात येऊन म्हणाली. “त्रास तर आता खऱ्या अर्थाने सुरू होईल,” अजय तिला उचलून बेडवर नेत म्हणाला.

गरोदरपणामुळे मनीषाचे शरीर अधिकच मादक आणि भरलेले झाले होते. तिची छाती आणि कंबर आता पूर्वीपेक्षा जास्त भरदार दिसत होती. अजय तिच्या त्या वाढलेल्या सौंदर्यावर पूर्णपणे भाळला होता. तो तिला कधी बेडवर, कधी सोफ्यावर तर कधी किचनच्या ओट्यावरच भोगायचा.

मनीषालाही आता अजयच्या त्या उग्र झवाझवीची सवय झाली होती. माझ्यासोबतचा सेक्स तिला आता अगदीच फिका वाटू लागला होता. अजय ज्या ताकदीने आणि ज्या वेगाने तिला सुख द्यायचा, ते तिला हवंहवंसं वाटायचं. दुपारी ते सोबतच जेवण करायचे, पण जेवतानाही अजयचे हात तिच्या साडीच्या आतून तिच्या अंगाशी खेळत असायचे. ५ वाजले की मनीषा घाईने सावरत आपली साडी नीट करायची. अजयच्या वीर्याने माखलेलं तिचं शरीर ती तिथेच स्वच्छ करायची आणि घर गाठायची.

मी संध्याकाळी ७ वाजता घरी आलो की मला मनीषा नेहमी थकलेली दिसायची. मला वाटायचं की गरोदरपणामुळे तिला हा थकवा जाणवत असेल. पण तिला तो थकवा दिवसाच्या त्या ‘कष्टांमुळे’ आलेला असायचा. रात्री जेव्हा मी तिच्या जवळ जायचा प्रयत्न करायचो, तेव्हा ती म्हणायची, “आज नको, खूप थकलेय मी. बाळामुळे अंग दुखतंय.” मी बिचारा तिचा शब्द प्रमाण मानून बाजूला होऊन झोपायचो. पण मनीषाच्या मनामध्ये अजूनही अजयच्या त्या सहा तासांच्या धुंदीच्या आठवणी घर करून असायच्या.

मनीषाचे गणिताचे कोडे: त्या पहिल्या रात्रीची ओढ

रात्रीच्या वेळी जेव्हा सगळीकडे शांतता असायची, तेव्हा मनीषा बेडवर पडून अजयसोबत शेतात केलेल्या त्या पहिल्या सेक्सच्या आठवणीत रमायची. तो त्यांचा पहिला, उग्र आणि अत्यंत उत्कट सेक्स होता. मनीषाने मनातल्या मनात सर्व तारखांचा हिशोब मांडला होता. मुंबईतून ती लग्नाला गावी गेली तेव्हा तिची पाळी नुकतीच येऊन गेली होती. नवरीसोबत मावळला गेली तेव्हा तिचा पाळीनंतरचा दहावा दिवस होता.

अजयने तिला अकराव्या दिवशी मध्यरात्री शेतात ओढत नेऊन झवली होती. मनीषाला आठवलं की खुप दिवसांपासून तिचा माझ्याशी (तिच्या पतीशी) शरीरसंबंध झाला नव्हता, त्यामुळे ती पूर्णपणे माजावर आलेली होती. लग्नाच्या गडबडीत तिने कोणतेही गर्भनिरोधक वापरले नव्हते, कारण तिला त्याची गरजच वाटली नव्हती. पण बरोबर त्याच वेळी, जेव्हा तिचे शरीर गर्भधारणेसाठी सर्वात अनुकूल होते, तेव्हाच अजयने तिला गाठले.

अजयचे ते उबदार आणि रसरशीत वीर्य जेव्हा तिच्या योनीत रात्रभर पाझरत होते, तेव्हाच तिला खात्री पटली होती की हे सेटिंग काहीतरी वेगळेच आहे. तिचा माज, तो अनुकूल काळ आणि अजयचे ते तुंबलेले तारुण्य या सर्वांचा असा काही मेळ बसला की मनीषाला गर्भ राहिला. हे गणिताचे कोडे फक्त मनीषा आणि अजयलाच माहीत होते. मी तर अजूनही त्या भ्रमात होतो की हे बाळ माझेच आहे. पण मनीषाला माहीत होते की तिच्या पोटात वाढणारा प्रत्येक श्वास अजयच्या त्या उग्र आणि ओल्या रात्रीची देणगी आहे.