मादक प्रतिभा

प्रतिभाचे वय साधारण तिशीच्या आसपास होती. सावळ्या रंगाचा चेहरा आणि सडपातळ बांधा असलेली प्रतिभा आजही खूप मादक आणि आकर्षक दिसत होती. तिचा संसार सुखाचा होता, पण पतीसोबतच्या आयुष्यात एक प्रकारचा रूक्षपणा होता. तिच्या मनात आणि शरीरात दडलेल्या अनेक मादक इच्छांना कधीच मोकळी वाट मिळाली नव्हती, ज्यामुळे तिच्या मनात नेहमी एक अनामिक पोकळी जाणवत राहायची.

— रमीझची ओळख आणि प्रतिभासाठीची खास रणनीती —

प्रतिभाच्या सोसायटीत जी बांधकाम साईट चालू होती, त्याचा मालक (Owner) स्वतः रमीझ (वय साधारण वीस) होता. तो तिथे काम निमित्ताने नाही, तर आपल्या श्रीमंतीचा धाक ठेवून मालक म्हणून येत होता. तो शहराच्या ‘डॉन’चा एकुलता एक लाडावलेला, ऐश करणारा मुलगा आहे हे सर्वांना माहीत होते, ज्यामुळे त्याला सगळे वचकून असायचे. जिमला जाऊन बलदंड शरीरयष्टी कमावलेल्या, छातीचे कट्स, फुगीर दंड असलेल्या या तरुणाला त्याच्या मनमानी वृत्तीमुळे कोणीही रोखू शकत नव्हते.

एका भेटीत, त्याने प्रतिभाला पाहिले आणि तिच्या कमनीय, सडपातळ, मोहक बांधा आणि देखण्या रूपावर तो पहिल्याच क्षणी फिदा झाला. रमीझ हा एक खतरनाक डॉनचा ऐयाश मुलगा आहे आणि तो आपल्यावर ‘लाईन मारण्याचा’ प्रयत्न करतोय, याची प्रतिभाला पूर्ण जाणीव होती. त्यामुळे सुरुवातीला तिने त्याच्यापासून दूर राहण्याचा आणि त्याला टाळण्याचा खूप प्रयत्न केला.

परंतु रमीझने ठरवले होते की तिला जिंकायचेच. त्याने जबरदस्तीचा मार्ग न निवडता, तिला प्रेमाने जिंकण्याची, पण आपल्या दहशतीचा वापर करण्याची रणनीती आखली.

— मजबुरीमुळे वाढलेली सलगी आणि निर्णायक प्रसंग: माहेरच्या लग्नासाठी रमीझचा शाही इंतजाम —

प्रतिभाच्या माहेरी एका जवळच्या नातेवाइकाचा विवाह समारंभ होता. तिचे माहेर एका दुर्गम खेड्यात होते, जिथे जाण्यासाठी बस सेवाही नीट नव्हती. प्रतिभाची आर्थिक परिस्थिती तिच्या इतर सर्व नातलगांमध्ये कमजोर होती, ज्यामुळे त्यांना अनेकदा दुर्लक्षित केले जाई. प्रतिभाला त्या लग्नासाठी जाण्यासाठी कुणाच्या तरी मदतीची गरज होती, पण तिचे नातेवाईक त्यांना गरीब समजून हेटाळणी करत असल्याने, काहीतरी कारण दाखवून त्यांना नेण्यास नकार देत होते. या प्रकारामुळे प्रतिभा खूप दुःखी होती.

ही बाब रमीझच्या निदर्शनात येताच, तो थेट प्रतिभाच्या घरी आला आणि त्याने परिस्थिती समजून घेतली. तो लगेच म्हणाला, “प्रतिभा मॅडम, तुम्ही कशाचीही चिंता करू नका. मी सगळी व्यवस्था करतो. तुम्ही फक्त तयार राहा.”

दुसऱ्या दिवशी भल्या सकाळीच, रमीझ आपली नवी चमचमाती फोर्चूनर (Fortuner) कार घेऊन तिच्या दारात हजर झाला. त्याच्या हातात ४-५ मोठ्या खरेदीच्या पिशव्या आणि दोन भेटवस्तूंचे बॉक्स होते. त्यानं त्या पिशव्या तिच्या हातात दिल्या. तिने ‘हे काय?’ म्हणून विचारलं असता, त्यानं प्रतिभाला सांगितलं की, “या पिशव्यांमध्ये तुमच्यासाठी तीन भरजरी आणि किंमती साड्या आहेत, आणि तुमच्या नवऱ्यासाठी दोन ब्रँडेड ड्रेस आहेत. एका बॉक्समध्ये तुमच्यासाठी डिझायनर दागिने आहेत, तर दुसऱ्या बॉक्समध्ये उत्कृष्ट मेकअप किट आहे.”

प्रतिभा आश्चर्यचकित होऊन म्हणाली, “याची काय गरज होती? इतका खर्च कशाला केला? फक्त आमची जायची व्यवस्था केली असती तरी पुरे होते.”

पण तो शांतपणे म्हणाला, “मॅडम, जे लोक तुम्हाला गरीब समजून हेटाळणी करतात, त्यांना मी तोंडावर पाडणार आहे. तुम्ही दोघे हे नवीन कपडे घालून, अगदी दिमाखात तयार व्हा. तुमची शान पाहून त्यांना कळायला हवं की तुम्ही कोण आहात!”

आता प्रतिभाच्या मनात रमीझविषयी पुन्हा खूप प्रेम, आपुलकी आणि कृतज्ञता उफाळून आली. त्याच्या या कृतीने तिच्या स्वाभिमानाला आधार दिला होता.

ती आत गेली. तिने नवीन भरजरी साडी आणि ब्लाउज घातला. त्याने आणलेले दागिने घातले. केसात मोहक गजरा माळला आणि हलकासा मेकअप केला. आता ती अप्सरेसारखी सुंदर आणि मदनाची रती वाटत होती. तिचा नवरा दुसऱ्या खोलीत कपडे बदलत होता.

ज्याने तिच्यासाठी आणि तिच्या स्वाभिमानासाठी इतकं काही केलं, त्याला थोडं खुश करावे म्हणून तिने रमीझला आत हाक मारली. तो आत आला आणि तिला त्या रूपात पाहून स्तब्धच झाला. त्याने तिच्या वर्णनावरून आणि सौंदर्याची कल्पना करून जी खरेदी केली होती, ती परफेक्ट होती. त्याला पाहून ती मोहक हसली.

तो आवेगाने पुढे झाला, तिला मिठी मारायला, पण लगेच तिची आधीची नकारार्थी प्रतिक्रिया आठवून तो थबकला. प्रतिभाने त्याची अवस्था ओळखली आणि तिच्यातील दबलेल्या इच्छेने जोर धरला. तिनेच पुढे होऊन त्याला मिठी मारली.

रमीझच्या हृदयाची धडधड वाढली. त्याने तिचा चेहरा दोन्ही हातांच्या ओंजळीत घेतला आणि तिच्या ओठांवर आपले ओठ ठेवले (दीर्घ चुंबन).

पण लगेच भानावर येत तिने त्याला दूर केले. हळूवारपणे त्याला डोळ्यांनी बाहेर बसण्यास खुणावले. तो बाहेर जाण्यासाठी वळला, तेव्हा त्याने तिच्याकडे पाहून स्मित केले आणि हळूच म्हणाला, “जाताना तुमची लिपस्टिक चुंबनामुळे थोडी फिस्कटली आहे, ती नीट करून घ्या.”

प्रतिभा लाजली, हसली आणि ओठावर हात ठेवून ती आरशाकडे धावली. तिच्या चेहऱ्यावर आता नवख्या प्रेमाची आणि गुपित जवळीकतेची लाली पसरली होती. तिच्या मनातील नकाराची भिंत पूर्णपणे कोसळली होती.

— प्रवासातील चावटपणा आणि लगट —

प्रतिभा आणि तिचा नवरा पाठीमागील सीटवर बसले, तर रमीझ गाडी चालवत होता. त्यांचा नवरा खिडकीतून बाहेर बघत असताना, रमीझने गाडीच्या सेंटर मिररमधून प्रतिभाकडे चावट नजरेने पाहिले आणि हळूच तिला डोळा मारला. प्रतिभाच्या ओठांवर लाजेची कळी उमटली.

प्रवास खूप लांबचा होता आणि रस्ता खराब होता. गाडीच्या प्रत्येक धक्क्यासोबत, प्रतिभाचा हात रमीझच्या खांद्याला किंवा सीटला स्पर्श करत होता. जेव्हा प्रतिभाचा नवरा डुलकी घेत होता, तेव्हा रमीझने संधी साधली. त्याने प्रतिभाकडे पाहून हळूच हाताने सीटच्या मागे सरकत, तिचा मादक पाय पकडला. प्रतिभाने लगेच पाय ओढून घेतला, पण रमीझने लगेच तो पुन्हा घट्ट पकडून ठेवला.

“काय करतोयस रमीझ? सोडा,” प्रतिभाने कुजबुजत म्हटले, पण तिचा आवाज खूप हलका होता. रमीझने आरशात हसून म्हटले, “मॅडम, मी गाडी चालवतोय ना! पाय दाबला तर गॅस मिळेल. तुम्ही आराम करा.” प्रतिभाच्या नवऱ्याला वाटले की तो गाडी चालवताना सहज सीटवर पाय ठेवत असेल. रमीझने पुढचे काही तास प्रतिभाच्या पायाची हलकी मालिश करत, तिच्या मादकतेचा अनुभव घेतला. प्रतिभालाही त्याच्या या चावट लगटीचा विरोध करणे कठीण झाले होते, कारण तिच्या शरीरात अनपेक्षित थरार निर्माण झाला होता.

— माहेरी आगमन आणि शाही रुबाब —

माहेरी पोहोचल्यावर फोर्चूनर कारचा दिमाख आणि त्यातून उतरलेली अप्सरेसारखी नटलेली प्रतिभा पाहून सगळे नातेवाईक आवाक् झाले. ज्यांनी तिला गरीब म्हणून टाळले होते, तेच लोक आता धावतपळत पुढे येऊन तिचे स्वागत करत होते. प्रतिभाचा नवराही, रमीझने दिलेले महागडे कपडे घालून पहिल्यांदाच इतका आत्मविश्वासाने वावरत होता.

रमीझने गाडीतून उतरून न घाबरता, अगदी शांतपणे त्या लग्नाच्या गराड्यात प्रवेश केला. त्याने सर्वांशी आदराने बोलले, पण त्याची बलदंड देहयष्टी आणि फोर्चूनरचा रुबाब पाहून सगळ्यांना कळून चुकले की हा तरुण कोणीतरी मोठी हस्ती आहे.

प्रतिभाला तिच्या लग्नाच्या संपूर्ण आयुष्यात कधीही इतका सन्मान मिळाला नव्हता. नातेवाईक तिला खास लक्ष देऊन भेटायला येत होते, तिच्या साड्या आणि दागिने पाहून स्तुती करत होते. “प्रतिभा! तू किती बदललीस? काय तेज आलंय तुझ्या चेहऱ्यावर,” असे बोलून सगळे तिच्या जवळिकीसाठी धडपडत होते.

या सगळ्या सन्मानाचे श्रेय प्रतिभाला रमीझला द्यावे लागले. तिचे डोळे नकळत रमीझला शोधत होते, आणि रमीझ तिच्याकडे पाहून ** विजयी हसू** देत होता. त्याला माहीत होते की आता प्रतिभा त्याच्या जाळ्यात पूर्णपणे फसली आहे.

— लग्नसमारंभातील तीन दिवसांची चोरटी लगट आणि छेडछाड —

लग्न समारंभ तीन दिवसांचा होता आणि हा ग्रामीण भाग असल्याने सगळी व्यवस्था अगदी साधी होती. घरांमध्ये गर्दी होती आणि एकांत मिळणे जवळजवळ अशक्य होते. पण रमीझने जिथे संधी मिळेल, तिथे प्रतिभाशी लगट साधण्याचा आणि तिला मिठीत आवळण्याचा प्रयत्न सुरूच ठेवला. प्रतिभाच्या मनात रमीझबद्दल कृतज्ञता आणि ओढ खूप वाढल्यामुळे, ती त्याला जास्त विरोध न करता, थोडाफार चान्स देत होती.

पहिला दिवस: मेंदी आणि हळदी समारंभ (पिवळी साडी)

पहिल्या दिवशी प्रतिभाने पिवळ्या रंगाची भरजरी साडी आणि ब्लाउज परिधान केला होता. तिच्या तेजस्वी रूपाने ती सर्व महिलांमध्ये उठून दिसत होती.

मेंदी समारंभ आणि खोडकर PR: संध्याकाळच्या वेळी मेंदी समारंभ सुरू होता. सगळे नातेवाईक जमिनीवर चटई अंथरून बसले होते. प्रतिभा आणि रमीझ थोड्या जवळ बसले होते, त्यांच्यामध्ये प्रतिभाचा नवरा होता, जो इतरांशी बोलण्यात मग्न होता. मेंदी लावणार्‍या एका बाईने प्रतिभाच्या हातावर सुंदर नक्षी काढली. प्रतिभाने हौसेने रमीझलाही हातावर मेंदीचा शकुन म्हणून एक छोटी डिझाईन काढायला सांगितली. सगळे नातेवाईक हसत होते.

प्रतिभाने हसत हसत रमीझच्या हातावर मेंदीचा एक गोलाकार काढला. रमीझने मग प्रतिभाच्या हातावरील डिझाईनमध्ये आपला हात हळूच टेकवला आणि चोरट्या नजरेने तिच्याकडे पाहून खोदकरपणे मोठ्या अक्षरात ‘P’ (Pratibha) आणि ‘R’ (Ramiz) अस्पष्टपणे रेखाटले. “रमीझ! काय वेडेपणा आहे हा? हे काय लिहिलंय?” प्रतिभाने कुजबुजले. रमीझ हसला. “आपल्या प्रेमाची सही आहे ही, मॅडम! कोणी ओळखणार नाही.” प्रतिभाला लाजल्यासारखं झालं, पण मनातल्या मनात तिला आनंद झाला.

पायांची लगट: मेंदी लावणे सुरू असताना, रमीझने चोरून आपला पाय सरळ प्रतिभाच्या पायाजवळ सरकवला. त्याने हळूच आपल्या पायाच्या बोटांनी प्रतिभाच्या पायाच्या घोट्याला आणि नजरबांध केलेल्या साडीच्या पदराखालून तिच्या पायाला छेडले. प्रतिभाला अचानक झालेल्या या स्पर्शाने शॉक बसला. तिने चोरट्या नजरेने रमीझकडे पाहिले, जो अत्यंत निष्पाप चेहऱ्याने समोर बघत होता. तिने हळूच पाय बाजूला करण्याचा प्रयत्न केला, पण रमीझने जोर लावून आपला पाय तिच्या पायाला दाबून ठेवला आणि आपल्या बोटांनी तिच्या पायाच्या बोटांशी चावटपणे खेळायला सुरुवात केली. प्रतिभाला लाजली आणि थरारून गेली.

हळदीचा खट्याळपणा: रात्री उशिरा हळदीचा कार्यक्रम सुरू झाला. सगळ्या महिलांनी वधू-वरांना हळद लावली आणि नंतर त्यांनी एकमेकांना हळद लावत खट्याळपणा सुरू केला. मैत्रिणींनी चेष्टा-मस्करी करत प्रतिभाच्या तोंडालाही हळद लावली. हळद धुण्यासाठी प्रतिभा एका बाजूला असलेल्या नळावर गेली.

रमीझने संधी साधली. त्याने दोन्ही हातांमध्ये जास्त प्रमाणात हळद घेतली आणि प्रतिभाच्या मागोमाग तिथे पोहोचला. “थांबा मॅडम! मी मदतीला आलो!” तो हसला. प्रतिभाने पाण्याची ओंजळ चेहऱ्यावर घेतली, तेव्हा रमीझ पटकन पुढे आला आणि त्याने हळद निर्लज्जपणे तिच्या पूर्ण चेहऱ्याला आणि गळ्याला लावली.

इतकेच नाही, तर ब्लाउजच्या खाली हात घालून त्याने तिच्या भरलेल्या स्तनांनाही हळदीने हळूच चोळले (gently massaged). प्रतिभा उत्तेजित होऊन क्षणभर सुन्न झाली. “रमीझ! काय करतोयस हा!” ती कुजबुजली, पण तिच्या आवाजात मजा होती. “तुमचा वास खूप गोड आहे, मॅडम! मी स्वतःला आवरू शकलो नाही,” त्याने खट्याळपणे म्हटले. मग प्रतिभानेही तिच्या हळदीने भरलेल्या हातांनी त्याच्या चेहऱ्याला आणि छातीला हळद लावून त्याला हळदीने भरवून टाकले. दोघेही हसले आणि प्रतिभा पटकन लक्षात न येता तिथून पळून गेली, तिच्या चेहऱ्यावर उत्कट लाली पसरली होती.

दुसरा दिवस: मुख्य विवाह समारंभ (चॉकलेटी साडी)

दुसऱ्या दिवशी मुख्य विवाह समारंभासाठी प्रतिभाने चॉकलेटी (Chocolate) रंगाची किंमती साडी परिधान केली होती. तिचा गंभीर पण आकर्षक लुक सर्वांना मोहून टाकत होता.

वधू-वरांना भेटायला जाताना (अंधाऱ्या कॉरिडॉरमध्ये): वधू-वरांना भेटण्यासाठी नातेवाईकांची गर्दी होती. प्रतिभा आणि तिचा नवरा लग्न मंडपाकडे जाणाऱ्या एका बाजूच्या अंधाऱ्या कॉरिडॉरमधून चालत होते. रमीझ मागून त्यांच्या पाठोपाठ होता. प्रतिभाचा नवरा पुढे चालत होता आणि रमीझने संधी साधून तिला एका कोपऱ्यात खेचले.

“एका मिनिटासाठी! मला काहीतरी महत्त्वाचं बोलायचंय,” असे खोटे बोलून त्याने तिला घट्ट मिठीत घेतले. “रमीझ! काय वेडेपणा आहे हा? लोक बघतील!” प्रतिभाच्या डोळ्यात भीती आणि उत्तेजना दोन्ही होते. रमीझने तिच्या गालावर आणि मानेवर पटकन तीन-चार चुंबन घेतले. “मला तुमच्या सुंदरतेची आठवण ठेवावी लागतेय. तुम्ही माझ्यासाठी इतक्या मौल्यवान आहात,” त्याने आवेशात म्हटले.

तिच्या मादक शरीराचा स्पर्श आणि त्याच्या बलदंड दंडाचे वेष्टन अनुभवून प्रतिभा क्षणभर विरघळून गेली. तिने हात सोडवण्याचा प्रयत्न केला नाही. रमीझने तिला सोडले आणि सावरत म्हणाला, “जा आता, तुमचे दागिने व्यवस्थित करून घ्या, ते थोडे सरकले आहेत.” त्याने तिला दिलेले दागिने हलले, हे सांगून त्याने केलेली चावट लगट लपवली.

वऱ्हाड जेवण करत असताना: वऱ्हाड जेवण करत असताना प्रतिभा एका कोपऱ्यात नातेवाईकांना वाढण्यासाठी पुऱ्या तळत होती. रमीझ, वऱ्हाडाला जेवण व्यवस्थित मिळाले की नाही हे बघण्याच्या निमित्ताने तिथे आला.तिथे पडद्याच्या पलीकडे तिचा नवरा आणि इतर नातेवाईक दुसऱ्या बाजूला जेवण करण्यात व्यस्त होते.

रमीझ प्रतिभाच्या अगदी जवळ उभा राहिला. “प्रतिभा, तुम्ही मला इथे बघताय, पण तुमचा नवरा आणि नातेवाईक किती आनंदात आहेत! हे सगळं तुमच्या सन्मानासाठी!” “हो रमीझ, तुमच्यामुळेच हे सगळं शक्य झालं,” प्रतिभाचा आवाज कृतज्ञतेने भरला होता. रमीझने हळूच खाली वाकून तिच्या ओठांवर पटकन एक छोटा चुंबन घेतले आणि त्याने लगेच तळहाताने तो चुंबनाचा डाग पुसून टाकला, जेणेकरून कोणी पाहू नये.

प्रतिभाला धक्का बसला. तिने त्याच्याकडे रागाने पाहिले. “रमीझ!” “शांत! मॅडम, तुम्ही इतक्या सुंदर दिसत आहात की स्वतःला थांबवणं अशक्य आहे. मी फक्त टेस्ट केली, आता तुम्हाला खाण्यापासून कोण थांबवणार?” त्याने हसून म्हटले. प्रतिभाला राग आला, पण त्याच्या मादक चावटपणाने तिच्या चेहऱ्यावर लाज आणली. तिने तेलकट चिमटा त्याच्या दिशेने धरला, “जा आता, नाहीतर पुऱ्या फेकून मारेल!”

तिसरा दिवस: निरोप समारंभ (हिरवी पोपटी साडी)

तिसऱ्या दिवशी निरोप समारंभ होता. प्रतिभाने हिरवी पोपटी रंगाची सुंदर साडी नेसली होती, ज्यामुळे तिचं रूप आणखी खुलून दिसत होतं.

निरोप समारंभ आणि गुपचूप मिठी: प्रतिभा सगळ्यांना भेटून भावनावश झाली होती. सगळे नातेवाईक बाहेरच्या पटांगणात जमले होते. प्रतिभा आपल्या जुन्या, बंद पडलेल्या स्टोअर रूममध्ये आपले सामान पॅक करण्यासाठी गेली. तिथे थोडा एकांत होता. रमीझ तिच्या मागोमाग आला आणि त्याने झटकन दरवाजा आतून बंद करून घेतला. “जाताना मला पूर्ण हक्क हवा आहे, मॅडम!” त्याने आवेशाने तिला मिठी मारली. प्रतिभाचे कपाळ त्याच्या बलदंड छातीवर टेकले.

“रमीझ! थोडा तरी संयम ठेवा. इथे कोणीही येऊ शकतं!” तिने विरोध केला, पण तिचे हात नकळतपणे त्याच्या पाठीवर घट्ट झाले होते. “तुम्ही इतक्या मस्त दिसत आहात, की मी माझ्या डॉन बापालाही घाबरणार नाही!” त्याने तिला घट्ट आवळले आणि तिच्या मानेवर ओठ टेकवले. प्रतिभाच्या अंगावर शहारे आले. तिच्या मनात आले की, याच एकांतासाठी ती आतून आतुर आहे. “बस! आता पुरे! नंतर बघू,” प्रतिभाने स्वतःला सावरत त्याला दूर ढकलले.

त्याला दूर ढकलण्याचे सामर्थ्य तिच्यात नव्हते, पण तिची प्रेमळ ताकीद त्याने ऐकली. रमीझ हसला आणि म्हणाला, “हा माझा अॅडव्हान्स आहे, मॅडम. पुढचे काही दिवस मला तुमच्यापासून दूर राहावे लागणार आहे, पण घरी पोहोचल्यावर तुमच्या नवऱ्याला बाहेर ढकलून, तुम्हाला माझी आठवण करून देईन.” प्रतिभाने लाजून त्याच्या छातीवर हलकासा मुक्का मारला आणि दरवाजा उघडून ती लगबगीने बाहेर पडली.

त्या तीन दिवसांत, रमीझच्या या चावट, उत्कट लगटीमुळे प्रतिभाच्या मनात त्याच्याबद्दलचा स्वीकार आणि ओढ खूपच वाढली होती. तिला आता त्याच्याशिवाय राहणे अशक्य वाटू लागले होते.

— लग्नाहून परतताना: मध्यरात्रीचा अॅडव्हान्स प्रणय (गाडीत) —

लग्नाचा समारंभ उरकून रात्री उशिरा ते तिघेही फोर्चूनरमधून घराकडे परतीच्या प्रवासाला निघाले. रमीझ गाडी चालवत होता आणि प्रतिभा व तिचा नवरा मागच्या सीटवर बसले होते.

थंडीची थंडगार हवा खिडकीतून आत येत होती. प्रवास खूप लांबचा आणि थकवणारा असल्यामुळे प्रतिभाच्या नवऱ्याला लवकरच गाढ झोप लागली. तो मागच्या सीटवर घोरू लागला.

प्रतिभाला संधी मिळाली. तिने हळूच गाडी थांबवायला लावली आणि ‘मला दम लागलाय, थोडं पाणी पिऊन येते’ असं कारण सांगून ती गाडीतून खाली उतरली. पाणी पिऊन झाल्यावर ती पुन्हा मागच्या सीटवर न जाता, थेट पुढच्या सीटवर रमीझशेजारी येऊन बसली. तिचा नवरा गाढ झोपेत असल्याने त्याला याची काहीच कल्पना नव्हती.

प्रतिभा पुढे येऊन बसताच, रमीझच्या चेहऱ्यावर विजयी हास्य आले. तिने लगेच पुढे झुकून रमीझच्या ओठांवर आपले ओठ टेकवले आणि त्याला उत्कट चुंबन दिले.

“ही तुझी बक्षीशी,” प्रतिभा कुजबुजली. रमीझने तिचे चुंबन स्वीकारले, पण लगेच खट्याळपणे विचारले, “बस! एव्हढीच? तीन दिवसांच्या उपाशीपोटानंतर फक्त एक चुंबन?” प्रतिभाने त्याच्या गालावर हलकेच चापटी मारली. “हा ऍडव्हान्स आहे, रमीझ! तुझी बक्षीसाची रक्कम लवकरच तुला मिळेल, जेव्हा आपण आपल्या घरी पोहोचू.”

रमीझने हसून गाडी सुरू केली. गाडी पुढे धावत असताना, प्रतिभाने निर्भयपणे आपले डोके त्याच्या मजबूत खांद्यावर टेकवले आणि डोळे मिटले.

रमीझनेही क्षणाचाही विलंब न लावता, आपला एक हात तिच्या खांद्यावर टाकला आणि तिला जवळ खेचले. त्याचा बलदंड दंड तिच्या खांद्यावर आणि मानेजवळ विसावला. प्रतिभाला त्याच्या जिव्हाळ्याचा आणि सुरक्षिततेचा स्पर्श खूप सुखद वाटत होता.

काही मिनिटे शांततेत गेली. रमीझच्या मनात आलेली वासनेची लाट त्याला स्वस्थ बसू देत नव्हती. “प्रतिभा, एक शॉर्ट मिलन करूया का वाटेत?” रमीझने हळूच, उत्कट आवाजात विचारले.

प्रतिभाने क्षणभर विचार केला. तिच्या शरीरातही थरार निर्माण झाला होता. “नको रमीझ. वाटेत कुठे आणि कसे करणार? आणि माझा नवरा आहे की आपल्याबरोबर. उगाच रिस्क नको,” प्रतिभाने मन मारून म्हटले.

“तू फक्त हो म्हण. मी करतो काहीतरी आयडिया,” रमीझ खट्याळपणे म्हणाला. “मला तरी हे सेफ वाटत नाही. आपण नंतर करूया,” प्रतिभाने पुन्हा एकदा संयमाची भूमिका घेतली.

“ओके,” म्हणून रमीझने गाडी चालवणे सुरू ठेवले, पण त्याचा हात प्रतिभाच्या खांद्यावरून हळूच सरकत तिच्या मादक मनगटाला पकडून हलका दाब देत होता. प्रतिभाच्या मनात आता फक्त घरी कधी एकदा पोहोचते आणि रमीझला आपले प्रेम कधी देते हाच विचार घोळत होता.

— नियोजित स्टॉप आणि नवऱ्याला धोका (The setup) —

रमीझने थोड्या वेळाने गाडी एका शांत, निर्मनुष्य ठिकाणी थांबवली. तो शांतपणे गाडीतून उतरला आणि मागच्या सीटचा दरवाजा उघडून प्रतिभाच्या नवऱ्याला हाक मारली. “अंकल, वॉशरूमसाठी थांबूया का? मला अर्जंट आहे.” गाढ झोपेतून उठल्यामुळे प्रतिभाचा नवरा पूर्ण गोंधळात होता. “हो… हो… थांबव,” असं पुटपुटत तोही खाली उतरला. रमीझने लगेच खोटं नाटक करत त्याला दूरच्या झाडीकडे बोट दाखवलं. “अंकल, मी इथे जातो, तुम्ही तिकडे जा. दूर जा, इथे गाडीच्या आसपास नको.”

— फोर प्ले: वासनेचा आगडोंब (गाडीत) —

प्रतिभा अजूनही पुढेच बसली होती. प्रतिभाचा नवरा तिकडे निघून गेल्याची खात्री झाल्यावर, रमीझने पटकन गाडीचा दरवाजा लावला आणि लगेच मागच्या सीटवर बसून, पुढे सरकत तिच्या खांद्यावर हात ठेवला आणि तिला हळूच मागे खेचले. “कुठे चाललायस रमीझ? माझा नवरा…” ती बोलत असतानाच, रमीझने तिला शांत केले. “शhh… तो अजून 10 मिनिटात परत येईल. पण मला फक्त पाच मिनिटं हवी आहेत. मला माझी बक्षीस हवी आहे, प्रतिभा!”

त्याने तिला जोरदार मिठी मारली आणि तिच्या ओठांवरचे उरलेले लिपस्टिक स्वतःच्या ओठांवर पुसून घेतले. तिचा श्वास त्वरित वाढला. त्यांनी वेगाने आणि हट्टीपणाने एकमेकांचे ओठ आणि शरीर चुंबून, चाटून घेतले. रमीझने तिच्या ब्लाउजमध्ये हात घालून तिच्या स्तनांना घट्ट दाबले आणि तिला निर्लज्जपणे चोळले. प्रतिभानेही त्याच्या बलदंड छातीचे कट्स आणि दंडाचे मांसल स्नायू हातांनी आवळून घेतले.

दोघेही अर्धनग्न झाले होते. रमीझने तिच्या शरीराच्या प्रत्येक भागाला चुंबून, चाटून घेतले आणि प्रतिभाला शारीरिक तृप्तीच्या टोकावर नेले. त्यांच्या शरीरातील वासनेचा आगडोंब आता उफाळून आला होता.

परंतु, रमीझला दूर असलेल्या नवऱ्याची हलकीशी चाहूल लागताच, तो पटकन भानावर आला. “माझ्या राणी! आता पुरे! नवऱ्याची चाहूल लागलीय. पण आज रात्री मी तुला सोडणार नाही. घरी पोहोचताच, हा अॅडव्हान्स पूर्ण होईल,” असे बोलून त्याने तिला पुन्हा घट्ट मिठी मारली आणि तिचे कपडे व्यवस्थित केले.

दोघांनीही घाईघाईने स्वतःला सावरले आणि निरागस चेहरा धारण केला. प्रतिभाचा नवरा परत येऊन मागच्या सीटवर बसला, त्याला कशाचीही कल्पना नव्हती. गाडी पुन्हा घराच्या दिशेने धावू लागली.

— घरी आगमन आणि प्रणयाची पहिली रात्र (बेडरूम) —

पहाटे 3 वाजता ते घरी पोहोचले. प्रतिभा आणि तिचा नवरा खूप थकलेले होते. रमीझला आता संयम ठेवणे अशक्य होते. त्याने संधी साधली.

गाडीतून उतरताच रमीझ प्रतिभाच्या नवऱ्याकडे वळला. “अंकल, तुम्ही एवढा लांबचा प्रवास केलात, खूप दमला असाल. मी थोडा वेळ तुमच्याशी गप्पा मारतो, जेणेकरून तुम्हाला चांगली झोप लागेल. तुम्ही माझ्यासोबत हॉलमध्ये आराम करा, आणि प्रतिभा मॅडम यांना आराम करायला सांगा,” असे प्रेमळपणे पण हुकुमशाही आवाजात म्हणाला.

रमीझच्या डॉनगिरीचा वचक आणि थकवा यामुळे, प्रतिभाचा नवरा कोणताही विरोध न करता, “हो! ठीक आहे,” असे म्हणून हॉलमधील सोफ्यावर पडला. रमीझने लगेच त्याला एक डोस दिला, ज्यामुळे तो तात्काळ गाढ झोपेत गेला.

रमीझने प्रतिभाकडे विजयी स्मित केले आणि तिला बेडरूमकडे जाण्यास खुणावले. प्रतिभाच्या मनातही आता कोणतीही भीती किंवा संकोच नव्हता. ती उत्कटतेने बेडरुमकडे गेली.

— अखेरची प्रणयरात्र: मिलन आणि तृप्तीचा प्रवास (पूर्ण वेळ) —

रमीझ बेडरुममध्ये येताच, त्याने झटकन दार आतून बंद केले आणि तो आवेशाने प्रतिभाकडे धावला. आता त्यांना गडबड किंवा भीती नव्हती, त्यांच्याकडे पूर्ण रात्र होती.

— फोर प्ले आणि वासनेचा आगडोंब (निवांतपणे) —

रमीझने तिला मिठीत घेतले आणि तिच्या ओठांवरचे चुंबन सुरू केले. चुंबन घेता घेता, त्याने तिच्या ब्लाउजची बटणे हळूवारपणे उघडली आणि तिचे मादक स्तन मोकळे केले. त्याने तिचे भरलेले स्तन ओठांत धरून चोखायला सुरुवात केली, तर प्रतिभाने आवेगाने आपले हात त्याच्या भरदार, केसाळ छातीच्या कट्सवरून फिरवले आणि त्याच्या मांसल स्नायूंना स्पर्श करत उत्कट चुंबन दिले.

एका क्षणात, तिची साडी, ब्लाउज आणि ब्रा बेडच्या एका कोपऱ्यात पडली. त्यावरच रमीझचा शर्ट, बनियान आणि पँट पडली. आता फक्त अंतर्वस्त्राचा अडसर बाकी होता, जो त्यांच्या शारीरिक संभोगावेळी दूर होणार होता.

या निवांत क्षणी, रमीझने तिच्या पूर्ण कमनीय शरीरावर ओठांचा वर्षाव केला. तो तिला चुंबन देत, चाटत तिच्या प्रत्येक अंगाला उत्तेजित करत होता. प्रतिभाही आता मोकळी झाली होती. तिने त्याच्या बलदंड शरीरावर आणि मजबूत दंडांवर आपले ओठ टेकवत उत्कट चुंबनांचा वर्षाव केला.

त्याने पुन्हा एकदा तिच्या ओठांना चोखायला सुरुवात केली, तिच्या तोंडात आपली जीभ सरकावून तिच्या जिभेशी खेळू लागला. इतक्या उत्कट फोर प्लेमुळे प्रतिभाच्या योनीतून कामरसाचा द्रव झरू लागला, ज्यामुळे तिचे शरीर मिलनासाठी आतुर झाले. त्याचवेळी रमीझलाही वासना अनावर झाली होती. त्याचा श्वास त्वरित वाढला.

मग त्याने तिला प्रेमाने आणि आवेशाने बेडवर उताणी झोपवले आणि तो तिच्यावर स्वार झाला.

— पहिले शारीरिक मिलन: आक्रमकता, वेदना, रक्तस्त्राव आणि समर्पण —

रमीझच्या बलदंड शरीरयष्टीला संयम माहीत नव्हता, पण प्रतिभाची उत्सुकता त्याला आता प्रेमळ आक्रमक बनवत होती. तो तिच्यावर झुकला आणि तिला उत्कटपणे चुंबन देऊ लागला.

प्रतिभाची योनी अजूनही संकुचित आणि अत्यंत कोमल होती, तर रमीझचे लिंग जाड आणि लांब होते.

जेव्हा रमीझने हळू हळू तिच्यात प्रवेश करण्याचा प्रयत्न केला, तो अनुभव प्रतिभासाठी अतिशय तीव्र होता. पहिल्यांदाच एखाद्या बलदंड, तरुण पुरुषाचा आवेश तिला जाणवत होता. आत प्रवेश होताच, तीव्र वेदनांनी ती आई… ग… म्हणून किंचाळली (मोठ्याने चित्कार). त्याच्या आक्रमक धक्क्यांमुळे, तिची संकुचित योनी फाटली आणि तिथून थोडा रक्तस्त्राव झाला.

“नको! नको रमीझ! काढा ते बाहेर! खूप दुखतंय! प्लीज! नको मला!” ती रडत म्हणाली आणि त्याच्या मिठीतून सुटण्यासाठी आणि त्याला दूर ढकलण्यासाठी ती अशक्तपणे धडपड करू लागली.

पण रमीझ बलदंड होता. त्याने तिला जराही हलू दिले नाही. त्याने तिला घट्ट मिठीत दाबून शांत केले आणि तिच्या ओठांवर आपले ओठ ठेवून तिला पुन्हा चुंबन दिले. “शांत! माझ्या राणी! थोडा वेळ! हा तुझ्या वर्षांनुवर्षांच्या भुकेचा पहिला आवेग आहे. थोडं सहन कर. मी तुला स्वर्गाचा अनुभव देतो,” त्याने गरम श्वास तिच्या कानात सोडला आणि तिच्या किंकाळ्या दाबून त्याने हळू हळू आपले उद्दिष्ट साध्य करण्यासाठी जोर लावला आणि पूर्ण प्रवेश केला.

त्याच्या आक्रमक, तीव्र धक्क्यांमुळे प्रतिभाला सुरुवातीला खूप त्रास झाला, पण रमीझने तिच्या वेदनांकडे दुर्लक्ष न करता तिला प्रेमळपणे आणि उत्कटपणे चुंबन देत, वेदना कमी करण्याचा प्रयत्न केला. हळू हळू तिच्या शरीरातील इच्छाशक्ती त्या दुःखावर भारी पडू लागली. काही क्षणानंतर, प्रतिभाच्या वेदनेची जागा आता अनपेक्षित आनंद घेऊ लागला. तिला कळलं की तिच्या नवऱ्याने तिला कधीच असा आवेश दिला नव्हता. आता तिने रडणे थांबवले आणि वेदनांमध्येही तिला आनंद मिळू लागला.

तिच्या शरीरातील दबलेली वासना आता जागृत झाली होती. तिने मोठमोठ्याने किंचाळणे सुरू केले आणि रमीझला पूर्ण प्रतिसाद द्यायला सुरुवात केली. रमीझच्या बळकटपणाचा आणि प्रेमळ निर्दयेचा अनुभव तिला तिच्या आयुष्यातील पहिल्या खऱ्या तृप्तीकडे घेऊन गेला. कितीतरी वेळ तो तिला वासनेच्या हिंदोळ्यावर झूलवत होता.

ती स्वर्गीय सुखाचा आनंद अनुभवत होती. तो ही बेभान होऊन तिला रगडत होता.तिच्या हातातील काचेच्या बांगड्यांची किनकीन आवाज आणि पायातील पैंजनाचा आवाज बेडच्या कर कर आवाजाला साथ देत होता. आतापर्यंत तिच्या योनीतून योनीरस पाझरून बेडच्या चादरीवर मोठा डाग तयार झाला होता. व चादरीवर तिची नाजूक योनी त्याच्या लांब व दणकट जाड लिंगाच्या प्रवेशाने फाटून चादरीवर रक्ताचे शिंतोडे व डाग पडले होते.

जेव्हा ते त्या सुखाच्या परमोच्चं शिखरावर पोहोचले तेव्हा त्याच्या लिंगातून तिच्या योनीत विर्याचा प्रचंड फवारा सुटला. त्यावेळी तिला आपण सुखाच्या खोल दरीत कोसळत असल्याचा भास झाला आणि तिने त्याला पूर्ण ताकतीने आपल्या मिठीत आवळून धरले.त्याने ही तिला जोरात आवळले.

जसे काय ती दोघे आता एका शरीरात विलीन होता आहेत.बराच वेळ रमीझ प्रतिभाच्या नग्न शरीरावर निश्चल पडून होता. त्याचे लिंग अजून कडक होते अन ते प्रतिभाच्या योनीतच होते. त्याने तिच्या योनीमार्गाचे मुख बूच लावल्याप्रमाणे बंद केले होते त्यामुळे त्याचे वीर्य अजून तिच्या योनीतच साठून होते. 10 मिनिटांनंतर तो तिच्यावरून उतरला. त्याचे लिंग तिच्या योनीतून बाहेर काढताच त्याचे वीर्य तिच्या योनीतून पूर आल्याप्रमाणे बाहेर पडले अन बेडवरील चादरीवर तिच्या मांड्यामध्ये साठून मोठा डाग पडला. तर तिची योनी जोर जोरात घुसळल्यामुळे त्याच्या लिंगावर तिच्या योनीरसामुळे मलईचा थर तयार झाला होता.

— दुसरे मिलन: मंगळसूत्र तुटणे आणि कुंकू भरणे —प्रणयाच्या पहिल्या राऊंडनंतर दोघेही थकलेले होते आणि बेडवर नग्न होऊन घट्ट मिठीत पडले होते. प्रतिभाच्या चेहऱ्यावर आता तृप्तीचे तेज आणि प्रेमाची लाली होती.

‘काय राणी, खुश ना?’ रमीझने तिला मिश्किलीने विचारलं. तर तिने तिचे डोळे मिटून तोंडाचा चंबू करून होकारार्थी संकेत दिला.

“पण माझे अजून समाधान झाले नाही’ रमीझ म्हणाला. तशी त्याला गोड हसत प्रतिभा म्हणाली की मी आहे ना अजून तुझ्याजवळ? “

” मी तुला माझे समाधान होईपर्यंत सोडणारच नाही. असा चान्स पुन्हा केव्हा मिळेल माहीत नाही. आता माझे समाधान होईपर्यंत तुझ्या नवऱ्यालाही तुझ्या जवळ येऊ देणार नाही’

“हो रे माझ्या राजा” म्हणून प्रतिभाने त्याचे गालगूच्चे घेतले. अन त्याच्या कपाळावर किस केले. तिची कपाळावरची टिकली त्याच्या खांद्यावर चिटकली होती. तर त्याच्या गळ्यावर, कपाळावर, गालावर, छातीवर तिच्या लिपस्टिचे निशाण होते. हे पाहून प्रतिभा लाजून चूर झाली.

काही वेळाने रमीझने पुन्हा तिला जवळ घेतले. दुसऱ्या राऊंडची सुरुवात पहिल्यापेक्षाही अधिक उत्कट होती. प्रतिभा आता विरोध करत नव्हती, उलट ती त्याला पूर्ण प्रतिसाद देत होती.

मिलनाच्या तीव्र धक्क्यांमुळे, तिच्या गळ्यात असलेले मंगळसूत्र अचानक तुटून बेडवर पडले आणि कुंकू बाजूला सांडले.

प्रतिभा क्षणभर शांत झाली. मंगळसूत्र तुटल्यामुळे तिच्या चेहऱ्यावर भीती आणि अपराधाची भावना आली. “रमीझ! माझे मंगळसूत्र तुटले!” तिने हळूच म्हटले.

“ते मजबूत नव्हते. तुझ्या नवऱ्यासारखे ढीलपट होते म्हणून तुटले. आता यापुढे त्या दागिन्यात मी दिलेले मंगळसूत्र जे तू लग्नात घातले होते तेच घाल माझ्या नावाने.’ रमीझ बोलला

‘ पण ते दागिने तुझे आहेत ते तुला परत द्यायचेत’ प्रतिभा निरागसपने म्हणाली. तसा तो खळखळून हसला. “वेडाबाई, ती सगळी मी तुझ्यासाठी खरेदी केलीय. ते सर्व तुझे आहे. आणि ते सर्व दागिने खरे सोन्याचे आहेत. मी ते तुझ्याचसाठी खरेदी केलेत. ” तशी प्रतिभा आश्चर्याने म्हणाली ” इतका खर्च का आणि कशासाठी? ” तसा त्याने तिच्या नाजूक ओठाचा एक किस घेतला अन तिला मिठीत ओढून म्हणाला, ” यासाठी, तुला मिळवण्यासाठी.”

“हो का ” ती मादक हसत म्हणाली. ते दागिने खुप किंमती होते.

“हो, माझी बायको दागिन्याशिवाय? कल्पनाच मला सहन होणार नाही. ” रमीझ बोलला.

“म्हणजे? मी आता तुझी बायको? “

रमीझने क्षणाचाही विलंब केला नाही. त्याने गाडीच्या ग्लोव्हबॉक्समधून काढलेला, चांदीचा एक छोटा बॉक्स बेडशेजारच्या टेबलावर ठेवला होता. त्याने तो उघडला, त्यात चमकदार कुंकू होते.

“घाबरू नकोस प्रतिभा. आजपासून तू फक्त माझी आहेस!” असे बोलून त्याने हाताच्या बोटाने ते कुंकू घेतले आणि आवेशाने तिच्या भांगेत भरले आणि तिच्या कपाळावर लावले. “आता मी तुला माझी पत्नी मानतो प्रतिभा! तू माझ्या प्रेमाची आणि हक्काची आहेस,” रमीझ गंभीरपणे म्हणाला.

प्रतिभाचे डोळे भरून आले.रमीझने एका दिवसात तिच्यावरील प्रेमापोटी लाखो रुपये तिच्यावर उधळले. तिने पतीव्रता आणि लज्जा बाजूला ठेवून, त्याला आवेशाने मिठी मारली. तिने मनाने त्याला पूर्णपणे स्वीकारले होते. मंगळसूत्र तुटल्याची अपराधाची भावना आता नव्या प्रेमाच्या आणि नव्या हक्काच्या भावनेने झाकली गेली होती.

आता या तिसऱ्या प्रणयात खूपच जोर होता. ती त्याला अजिबात नाराज होऊ देणार नव्हती.तो म्हणेल ते आसन, तो म्हणेल त्या पद्धतीने ती त्याला सेक्स करू देत होती. कधी त्याच्या खाली तर कधी त्याच्या वर येऊन तर कधी कुत्री बनून त्याला सेक्स करू देत होती. आता ती फक्त माजावर आलेली मादी होती व एका दणकट नराकडून फळून घेत होती.तो ही आता तिला त्याच्या दणकट, शरीराखाली घोळसून काढत होता. तिचे उरोज जोरात दाबत, चोळत होता. तिच्या बेडरूम मधील बेडने इतकी जोरदार कुस्ती कधीच पाहिली नसेल.

— पहाटेपर्यंतचा प्रणय आणि निवांत विश्रांती —

त्यानंतर रात्रीच्या वेळी, प्रतिभा आणि रमीझने वेळ न गमावता आणि नवऱ्याची भीती न बाळगता चार ते पाच राऊंड प्रणय केला. त्यांच्यातील मिलन बेभान, उत्कट आणि मादक होते. रमीझच्या बलदंड शरीराचा प्रत्येक स्पर्श प्रतिभाला तिच्या आयुष्यातील सर्वोच्च सुखाचा अनुभव देत होता. प्रत्येक राऊंडनंतर त्यांचे प्रेम आणि बांधणी अधिक घट्ट होत होती.प्रत्येक वेळी तो प्रतिभाची योनी विर्याने भरून टाकत होता. बेडची चादर विर्याच्या अन रक्ताच्या डागाने खराब झाली.

सगळे राऊंड पूर्ण झाल्यावर दोघेही एका क्षणासाठी निश्चल झाले. अती श्रमाने आणि संपूर्ण तृप्तीमुळे, त्यांनी फक्त एकमेकांना घट्ट मिठीत घेतले आणि तसेच नग्न पडले. त्यांच्या चेहऱ्यावर एका अनपेक्षित, पण संपूर्ण सुखाचा आणि शांततेचा भाव होता. ते दोघेही सकाळच्या नऊ वाजेपर्यंत शांतपणे तसेच निवांत झोपूण राहिले.

— सततचा प्रणय आणि वैवाहिक जीवनातील बदल —

पहिल्या भेटीत तयार झालेले हे प्रेमाचे आणि उत्कटतेचे नाते आता दररोजचे झाले होते. रमीझ हा त्या शहराच्या ‘डॉन’चा एकुलता एक मुलगा होता, त्यामुळे त्याला कोणीही विरोध करण्याची हिंमत करत नव्हते. प्रतिभाचा नवराही या परिस्थितीपुढे पूर्णपणे हतबल झाला होता.

प्रतिभाचा नवरा बिचारा आपला अपमान गिळून बाहेरच्या खोलीत गप्प पडून राहायचा, तर प्रतिभा आणि रमीझ बेडरूममध्ये रात्रभर हैदोस घालत राहायचे. प्रतिभाच्या नवऱ्याला रात्रभर बेडरूममधून येणारे आवाज ऐकून काळीज तोडून घ्यावे लागत होते:

प्रतिभाच्या बांगड्याचे आणि पैंजनाचे आवाज.

बेडच्या कुरकुरण्याचा आवाज.

तिच्या मादक चित्काराचे आवाज.

दोघांच्या खिदळण्याचा आणि बारीकशी कुजबुज ऐकू यायची.

तो बिचारा तोंडावर पांघरूण घेऊन मुकाट झोपायचा, कारण त्याला माहीत होते की रमीझशी पंगा घेणे म्हणजे स्वतःचा जीव धोक्यात घालणे.

प्रतिभा आणि रमीझची जोडी रात्रभर असा धिंगाणा घालून, दिवसा शांतपणे झोप काढायची. रमीझने आता प्रतिभावर पूर्ण कब्जा केला होता. ते रात्रभर मस्ती करायचेच, पण दिवसाही बऱ्याचदा बेडवर प्रणयात मग्न असायचे. प्रतिभा पूर्णपणे स्वतःला रमीझसाठी समर्पित करून, त्याला एका पत्नीचे संपूर्ण सुख देत होती.

— शारीरिक बदल आणि गोड बातमी —

रमीझच्या या बेभान आणि उत्कट प्रेमामुळे प्रतिभाच्या शरीरात बरेच बदल होऊ लागले. तिच्या चेहऱ्यावर एक अनोखे तेज आले होते, ज्यामुळे ती अधिक सुंदर आणि आकर्षक दिसू लागली. तिची छाती त्याच्या सततच्या मालिशमुळे चांगलीच भरली होती, तिचे बॉलसारखे स्तन आता हॉलीबॉल झाले होते. आणि तिचे शरीरही चांगले भरू लागले. सततच्या आनंदाने तिची त्वचा चमकदार झाली होती. तिच्यात आलेला हा नवा उत्साह आणि सौंदर्य लपून राहिले नाही.

त्यांचा हा प्रणय चार ते पाच महिने असाच बेधुंदपणे चालू राहिला आणि त्याचा परिणाम लवकरच समोर आला.

प्रतिभा गर्भवती झाली.

— पाच-सहा वर्षांचा बेधुंद संसार आणि दोन अपत्ये —

प्रतिभाच्या घरी लवकरच सोनिया (मुलगी) आणि अमन (मुलगा) या दोन अपत्यांचा जन्म झाला. प्रतिभाचा नवरा ‘मीच मुलांचा बाप’ आहे, असा ढोंग करत होता, पण मुलांचा रूबाबदार चेहरा, बलदंड बांधा आणि रमीझची हुबेहूब नक्कल करणारी शारीरिक ठेवण पाहून लगेच कळून येत होतं की ही दोन्ही मुले रमीझची आहेत.

या संपूर्ण पाच-सहा वर्षांच्या काळात रमीझने प्रतिभा आणि तिच्या मुलांना पूर्ण पत्नीचा आणि मुलांच्या बापाचा हक्क दिला होता. तो दररोज रात्री त्यांच्या घरी यायचा. प्रतिभा आणि तो बेधुंद प्रणय करायचे, आणि सकाळी कामावर जाण्याच्या निमित्ताने रमीझ परत जायचा. प्रतिभाचा नवरा मुकाट्याने आपली रात्र हॉलमध्ये काढायचा. रमीझने त्यांना आर्थिकदृष्ट्या खूप मदत केली, ज्यामुळे त्यांना कोणाचीही भीती किंवा गरज नव्हती. प्रतिभाचे आयुष्य एखाद्या राणीसारखे झाले होते.

या सहा वर्षांत, प्रतिभाने रमीझला पूर्ण पत्नीचे प्रेम दिले, आणि रमीझनेही तिला पूर्ण पतीचे सुख दिले होते. दोन गोंडस मुलांमुळे त्यांच्या या अवैध नात्याला संसाराचा आधार मिळाला होता, जो प्रतिभाच्या नवऱ्याने तिला कधीही दिला नव्हता.

— नियतीचा कठोर निर्णय: डॉनच्या बापाचा हस्तक्षेप —

पण नियतीला हे प्रेम आणि सुख फार काळ मान्य नव्हते. रमीझचे वडील, शहराचे ‘डॉन’, राजकारणात आणि व्यवसायात आपले पाय रोवण्यासाठी खूप प्रयत्न करत होते. त्यासाठी त्यांना रमीझला एका राजकीय कुटुंबातील किंवा अतिश्रीमंत कुटुंबातील मुलीशी विवाह करून द्यायचा होता.

एक दिवस रमीझच्या बापाने त्याला तात्काळ घरी बोलावले आणि त्याला लग्नाचा कठोर हुकूम दिला. रमीझने प्रचंड विरोध केला. “मी प्रतिभाला मनाने पत्नी मानले आहे आणि तिची दोन मुले माझी आहेत! मी तिच्याशी गद्दारी करणार नाही,” रमीझ आवेशात म्हणाला. पण डॉनने त्याचा एकही शब्द ऐकला नाही. “हा राजकारण आणि श्रीमंतीचा प्रश्न आहे! तुझे वैयक्तिक प्रेम यात आणू नकोस. लग्नाचा मुहूर्त निघाला आहे आणि तुला लग्नासाठी तयार व्हावेच लागेल,” डॉन क्रूरपणे ओरडला.

प्रतिभाने जेव्हा ही बातमी ऐकली, तेव्हा ती पूर्णपणे कोसळली. सहा वर्षांच्या सुखावर आणि प्रेमावर डॉनच्या हुकूमशाहीने पाणी फिरवले होते. तिने रमीझला विरोध केला, त्याला सोडून न जाण्याची शपथ दिली, पण रमीझही बापाच्या दहशतीपुढे आणि परिस्थितीपुढे हतबल झाला होता.

— प्रेम तुटले नाही: महिन्याची एक रात्र —

रमीझने आपल्या बापाचे लग्न अखंडपणे स्वीकारले, पण त्याने एक कठोर अट ठेवली. “मी लग्न करेन, पण प्रतिभाला मी सोडणार नाही! मी तिला माझी पहिली पत्नी मानतो.”

डॉनने नाराजीने ही अट मान्य केली, कारण त्याला माहीत होते की रमीझ त्याच्या शब्दाबाहेर नाही जाणार.

अखेरीस, रमीझने राजकीय कुटुंबातील एका सुंदर, श्रीमंत मुलीशी विवाह केला. प्रतिभाचे सुखी जीवन एका क्षणात उद्ध्वस्त झाले. ती आता जगासाठी एकटी, दोन मुलांची असुरक्षित आई बनली होती, तर रमीझ एका श्रीमंत कुटुंबाचा जावई बनला होता.

पण रमीझचे प्रतिभावरील प्रेम आणि हक्क संपला नव्हता. त्याने प्रतिभाला वचन दिले: “माझ्या राणी, मी तुला कधीही विसरणार नाही आणि सोडणार नाही! मी महिनाभर माझ्या दुसऱ्या पत्नीला वेळ देईन, पण प्रत्येक महिन्यातून एक रात्र मी फक्त तुझ्यासाठी राखून ठेवेन. त्या एका रात्री मी तुझ्या मुलांचा बाप आणि तुझा नवरा म्हणून तुला पूर्णपणे भोगण्यासाठी तुझ्या घरी येईल.”

रमीझच्या या प्रेमळ आणि कठोर निर्णयाने प्रतिभाच्या मनात दुःख आणि समाधान दोन्ही होते. ती आता महिन्यातील त्या एका रात्रीची आतुरतेने वाट पाहू लागली, जेव्हा रमीझ पुन्हा तिचा होणार होता