🌹 शेजारची काकू🌹

गावच्या कोपऱ्यावरचं जुनं वाडं.

आमच्या घराला लागूनच शेजारचं घर – तिथं रहायची सुनिता काकू.

वय साधारण ४२–४३.

काळसर वर्ण, थोडं जाडसर शरीर, भरदार उरोज आणि मोठी गोलसर गांड.

चालली की संपूर्ण अंग हलायचं.

पण गावातली माणसं म्हणायची – “ही तर नशिबानं काळी-कुट्ट आहे, कशी आवडणार नवऱ्याला?”

त्यांचे नवरे – सतत बाहेरफिरतीवर.

कामाच्या निमित्तानं परगावी जात, तिथं दुसरीकडे संबंध ठेवत.

गावभर त्याच्या “लफडींच्या” गोष्टी पसरलेल्या होत्या.

म्हणून घरात सतत भांडणं –

“तू कधी घर बघतोस का?”

“माझ्याकडे कधी प्रेमानं पाहिलंस का?”

अशी आरडाओरड रात्रीपर्यंत चालायची.

मी माझ्या खोलीत अभ्यास करत असताना काकूंचा रडण्याचा आवाज ऐकू यायचा.

एकटी बसून हुंदके देणं, स्वतःशीच बोलणं –

“काय पाप केलं मी… देवाने असं अंग दिलं म्हणून सगळे मला नाकारतात.”

त्या दिवशी संध्याकाळी नेहमीप्रमाणे घरात भांडणं झाली होती.

काका बाहेर पडले आणि दार आपटून गेले.

मी माझ्या खोलीत होतो, पण शेजारच्या घरातून आरडाओरडा,

मग शांत झालेलं घर… आणि त्यानंतर काकूंचा हुंदक्यांनी भरलेला आवाज.

मी खिडकीतून पाहिलं –

काकू अंगणात बसलेल्या, हातांनी चेहरा झाकलेला.

केस अस्ताव्यस्त, साडी विस्कटलेली.

डोळ्यांतून पाणी ओघळत होतं.

ती स्वतःशीच बोलत होती –

“काय आयुष्य मिळालं मला?

सगळ्यांना वाटतं मी फक्त भाकरी करायला, कपडे धुवायला जन्मलेय.

कोणी मला बाई म्हणून पाहिलंच नाही…!”

क्षणभर तिने चिडून जमिनीत मुठ मारली.

मग उठून अंगणातल्या भिंतीवर डोकं टेकवलं.

“देवा… हे असं अंग दिलंस ना… म्हणून नवरा दूर गेला.

जाडं शरीर, काळी कातडी… कुणाला काय भावणार?”

मी लांबूनच उभा होतो.

मनात म्हणालो –

“काकू, तुला माहिती नाही, पण तुझ्या या जडसर अंगातही

एक वेगळंच आकर्षण आहे.

तू जाडी नाहीस, तू भरगच्च आहेस.

तू कुरुप नाहीस, तू खरी बाई आहेस.”

त्या रात्री मी झोपू शकलो नाही.

डोळ्यासमोर तिचा ओलसर चेहरा,

थरथरणारे खांदे, आणि तिचं जडसर शरीर…

ज्याला ती शाप मानतेय, तेच माझ्यासाठी एक गुप्त सौंदर्य होतं.

दुसऱ्या दिवशी काकू शांत होती डोळे रडके होते दिवस मावळला

त्या रात्री घरात शांतता होती.

काका परत आले नव्हते.

मी माझ्या खोलीत होतो, पण शेजारच्या खोलीतून दबक्या सर्द स्वरात आवाज येत होता.

मी खिडकीतून हळूच डोकावलं.

काकू आरशासमोर उभी होती.

साडी कंबरवरून अर्धी खाली निसटलेली.

ब्लाउजाचा हुक सुटलेला.

केस अस्ताव्यस्त.

ती स्वतःकडे आरशात बघत स्वतःशीच बोलत होती —

“हे कसली बाई आहे मी?

जाडी झालीय, काळी सावळी झालीय…

हे ढिलं पोट, या लोंबकळणाऱ्या गांडी…

कोण बघणार मला?

नवराही बघत नाही…

माझं तर सगळंच संपलं…”

तिने दोन्ही हात पोटावर ठेवले.

हलके दाबले.

चरबी बोटांत सरकली.

“ही चरबी म्हणजे कुरुपीपणाचं चिन्ह…

लोक हसतात माझ्यावर…”

ती पाठीकडे वळली.

गोलसर गांड आरशात उघडं दिसलं.

“हे बघ… मोठ्ठं, जड…

लाज वाटते मला स्वतःची…”

काकूच्या डोळ्यांत पाणी आलं.

ती स्वतःच्या स्तनावर हात ठेवत पुटपुटली —

“कधी कुणी प्रेमाने हात लावला नाही…

हे मोठे स्तनही ओझं झालेत माझ्यासाठी…”

क्षणभर ती बसली.

डोळे घट्ट मिटले.

ओठ थरथरत होते.

“मीच चुकीची आहे का?

की माझं शरीरच इतकं वाईट आहे?”

—

मी खिडकीतून हे सगळं बघत होतो.

माझं मन हादरलं.

हे अंग कुरुप नव्हतं, ते आकर्षक होतं.

पोटावरची चरबी उबदारपणाचं चिन्ह होती.

गांडीचं गोलाई म्हणजे चंद्रासारखं वळण होतं.

स्तन जड नव्हते, ते आयुष्याचं सौंदर्य होतं.

मी मनात ठरवलं —

“एक दिवस मी तिला दाखवणार आहे की ती कुरुप नाही.

तिचं प्रत्येक वळण, प्रत्येक रेषा, प्रत्येक स्पर्श सुंदर आहे.

आणि ती अजूनही ‘बाई’ आहे… पूर्ण बाई.

दुसऱ्या दिवशी दुपार.

घरात शांती होती.

काका अजून आले नव्हते.

मी थेट दार ठोठावलं.

काकू दार उघडून थोडी दचकली.

डोळे लालसर, बहुधा रात्रभर झोपली नव्हती.

“काय रे? पुन्हा आलास का?” – ती कठोर आवाजात म्हणाली.

मी हळू हसून उत्तर दिलं –

“काकू, एकटी वाटत असशील म्हणून आलो. मी तुमच्याशी बोलायला.”

ती थोडी चिडली –

“बोलायला? लोकं आधी बोलतात मग डोक्यात घुसतात.”

मी शांतपणे तिच्या डोळ्यांत पाहिलं –

“मी वेगळा आहे. मला कुठे घुसायचं नाही. मला फक्त तुमचं मन ऐकायचं आहे.”

क्षणभर शांतता.

ती डोळे वळवून म्हणाली –

“माझ्या मनात काही उरलं नाही. माझं आयुष्य संपलं.”

मी थोडं पुढे गेलो –

“खरंच काकू? तुम्हाला वाटतं हे अंग कुरुप आहे?

काल आरशात तुम्ही जे बोलत होतात… मी ऐकलं.”

ती दचकली.

“काय? तू… तू पाहिलंस?”

मी मान हलवली –

“हो. पण माझ्या नजरेत काही कुरुप नव्हतं.

तुमची गांड चंद्रासारखी गोलाई घेऊन उभी होती.

तुमच्या पोटावरची मऊसर चरबी म्हणजे उबदारपणाचं चिन्ह होतं.

आणि तुमचे स्तन… ते तर निसर्गाचं सर्वात मोठं वरदान आहेत.”

ती थरथरली.

“गप्प बस! असं बोलणं योग्य नाही.”

मी जवळ जाऊन तिच्या खांद्यावर हलका हात ठेवला.

ती झटकून मागे झाली.

“हात लावू नकोस!”

मी शांतपणे म्हणालो –

“हा हात वासनासाठी नाही.

हा हात तुमचं दुःख हलकं करण्यासाठी आहे.”

तिच्या डोळ्यांतून पाणी आलं.

“कुणी कधी असं बोललंच नाही… मला वाटायचं मी फक्त एक जड ओझं आहे.”

मी तिच्या गालावर हलके हात ठेवले.

“तुम्ही ओझं नाही, तुम्ही सौंदर्य आहात.

काकू, तुमच्या अंगाचा प्रत्येक इंच देवाने काळजीपूर्वक घडवला आहे.

आणि मला ते जाणवतं.”

—

ती रडत रडत माझ्या मिठीत आली.

“हे चुकतंय… पण माझं मन थांबत नाही.”

मी तिच्या पाठीवरून हात फिरवला.

ब्लाउजाचा हुक सैल झाला.

माझ्या हाताला तिच्या उबदार त्वचेचा स्पर्श झाला.

ती थरथरली.

“थांब… मला भीती वाटतेय…”

मी कुजबुजलो –

“भीती नाही, काकू… हा अनुभव आहे.

जो तुम्हाला पुन्हा जिवंत करेल.”

तिचे डोळे मिटले.

पहिल्यांदा तिने माझा स्पर्श नाकारला नाही.

मी तिच्या गालांवर हात ठेवून हलकेच वर उचलले.

डोळ्यांत पाणी होतं, पण त्यातच एक वेगळा चमकही.

“काकू, इतक्या वर्षांनी कुणी तुम्हाला खरं स्पर्श केलं का?” – मी विचारलं.

ती ओठ चावून म्हणाली –

“नाही… नवरा सुद्धा कधी प्रेमाने जवळ आला नाही.

तो फक्त भांडायचा… बाहेर सुख शोधायचा.”

मी तिच्या डोळ्यांत बघत कुजबुजलो –

“आज मी तुमच्या प्रत्येक कोपऱ्याला प्रेम देणार आहे.

तुम्हाला दाखवणार आहे की तुम्ही किती सुंदर आहात.”

क्षणभर शांतता.

मग मी हळूहळू तिच्या ओठांवर किस केलं.

ती धडधडली.

“नको… हे चुकतंय…” – तिने हातांनी माझा छातीला ढकलायचा प्रयत्न केला.

पण तिच्या हातात ताकद नव्हती.

उलट ते हात हळूहळू माझ्या मानेला बिलगले.

मी ओठ घट्ट धरले, जीभ हलकेच तिच्या ओठांवर फिरवली.

तिने डोळे मिटले, श्वास जड झाले.

क्षणभराने तिची जीभही माझ्याशी भिडली.

पहिलाच खरा किस.

लाळ मिसळली, उसासे बाहेर आले.

—

मी किस तोडला.

ती श्वास घेत कुजबुजली –

“देवा… हे काय झालं मला? मी थांबवायला हवं होतं… पण माझं मन… माझं शरीर…”

मी तिच्या कानाशी बोललो –

“मनाला थांबवता येत नाही, काकू.

हे म्हणजे तुमच्या आतलं खरं स्त्रीत्व जागं झालंय.”

ती थरथरत म्हणाली –

“मी जाड आहे… काळी सावळी आहे… मला कोण सुंदर म्हणणार?”

मी हसत तिचा हात धरला, तिच्या पोटावर ठेवला.

“हे बघा… हे मऊसर पोट… हीच तुमची उब आहे.

ही चरबी नाही, ही तुमच्या आयुष्याची कहाणी आहे.

माझ्यासाठी हे सर्वात सुंदर आहे.”

तिच्या डोळ्यांतून अश्रू ओघळले.

“कोणी कधी असं बोललंच नाही…

मी नेहमी आरशात स्वतःला कुरुप पाहिलं.

आणि तू… तू मला देवीसारखं बघतोयस.”

—

मी तिच्या पाठीवरून हात फिरवला.

ब्लाउजाचा हुक निसटला.

खांद्यावरून कपडा खाली घसरला.

माझ्या डोळ्यासमोर तिचं खरं सौंदर्य उघड झालं.

मोठ्ठे, घट्ट उरोज – काळसर मनुका उठून दिसत होत्या.

ते पाहताच माझा श्वासच रोखला गेला.

मी कुजबुजलो –

“हे तर निसर्गाचं सर्वात मोठं वरदान आहे.”

ती चेहरा झाकत म्हणाली –

“नको… बघू नकोस… मला लाज वाटते…”

मी तिचे हात अलगद बाजूला केले.

एका उरोजाला ओठात धरलं.

दाणा जिभेने फिरवत चोखू लागलो.

ती उसासली –

“आह्ह्ह… थांब… कुणी असं कधी केलं नाही… माझं डोकं फिरतंय रे…”

एका हाताने मी दुसरा उरोज दाबत होतो.

तिचं संपूर्ण अंग थरथरत होतं.

—

मी किस घेत म्हणालो –

“काकू, हे तुमचं शरीर नाही, ही तुमच्या स्त्रीत्वाची कविता आहे.

मी त्या कवितेची प्रत्येक ओळ वाचणार आहे.”

ती डोळे मिटून कुजबुजली –

“तू वेडा आहेस… पण मला हवं आहे… अजून हवं आहे…”

—मी अजूनही तिच्या उरोजांमध्ये तोंड दाबून बसलो होतो.

ती धडधडत होती, श्वास धापा टाकत होता.

ओठांवर थरथरणारे शब्द –

“माझ्या शरीराला इतकी वर्षं कुणी असं पाहिलंच नाही…

मी मरतेय की जगतेय तेच समजत नाही.”

मी तिच्या कानाशी कुजबुजलो –

“काकू, आज मी तुला दाखवणार की तू किती सुंदर आहेस.”

—

मी हळूवार खाली सरकलो.

साडीचा पल्ला सरकत गेला.

माझ्या डोळ्यासमोर तिचं गोलसर पोट आलं.

मऊसर, उबदार, थोडं हलणारं.

ती चेहरा वाकवून म्हणाली –

“नको… पोटाकडे बघू नकोस… मी जाडी दिसते.”

मी हात ठेवत म्हणालो –

“हे पोट नाही, हे तुझ्या आयुष्याची मिठी आहे.

इथेच तर तू आई झालीस, इथेच तुझं खरं सौंदर्य आहे.”

मी पोटावर किस घेतला.

मग हळूहळू नाभीकडे सरकलो.

तिची नाभी खोल होती, घामाच्या थेंबांनी चमकत होती.

मी जीभ आत फिरवली.

ती जोराने हादरली.

“आह्ह्ह… नाभीत असं कुणी कधी केलं नाही… माझं डोकं फिरतंय…”

—

मी खाली सरकलो.

तिच्या मांड्या बाजूला केल्या.

साडी-पारकर अस्ताव्यस्त झाले.

माझ्यासमोर तिचं गुलाबी फुल उमललं होतं.

ओलसरपणा चमकत होता.

मधोमध लालसर दाणा उठून दिसत होता.

मी बोट ठेवत म्हणालो –

“हेच तुझं मंदिर आहे.

इथून जीवन जन्मतं… आणि मी आज तुझ्या जीवनाचा भक्त झालोय.”

ती डोळे मिटून उसासली –

“नको… घाण आहे तिथे… कुणी कधी धजावलं नाही.”

मी जीभ हलकेच दाण्यावर फिरवली.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह… देवाऽऽ… थांबवू नकोस… मी वितळतेय…”

तिचे हात माझ्या डोक्यावर घट्ट पकडले.

मी पुन्हा पुन्हा चाटत होतो.

ओलसरपणा माझ्या तोंडभर पसरला.

—

मी वर आलो.

ती अजून थरथरत होती.

मी तिच्या कानाशी बोललो –

“आता तू माझी आहेस, पूर्णपणे.”

मी माझं लिंग बाहेर काढलं.

तिने पाहताच डोळे मोठे केले.

“इतकं मोठं… मला जमणार नाही रे…”

मी तिच्या गालावर किस करत म्हणालो –

“जमणार आहे. तुला दुखवणार नाही. तुला फक्त सुख देणार.”

मी हळूवार आत सरकलो.

ती किंचाळली, माझ्या पाठीवर नखं खुपसली.

“आह्ह्ह… घट्ट आहे… पण बरं वाटतंय… अजून खोल…”

—

खोलीत चपाक-चपाक आवाज भरले.

मी वेग वाढवला.

तिचे स्तन माझ्या तोंडात, गांड माझ्या हातात.

ती उसासत, ओरडत वेडी झाली होती.

“जोरात… अजून जोरात… मला थांबवू नकोस… माझ्या आत सगळं फुटतंय…”

शेवटी तिचं शरीर थरथरलं.

ती किंचाळून कोसळली.

माझ्या मिठीत श्वास धापा टाकत कुजबुजली –

“आज मी पुन्हा बाई झालेय.

आजवर मला कुरुप वाटायचं…

पण तू मला राणी केलंस.”

मी तिच्या कपाळावर किस केलं.

“काकू, तू माझ्यासाठी जगातली सर्वात सुंदर बाई आहेस.”

मी अजूनही तिच्या आत होतो.

तिचं अंग घामाने ओलीसावलं होतं.

ती धापा टाकत कुजबुजली –

“मी भरलेय असं वाटतंय… पण मन अजून थांबत नाही.”

मी तिच्या कानाशी हसलो –

“आज मी तुला थांबवणार नाही.

आता एकेक पोझिशनमध्ये तुला तुझं खरं स्त्रीत्व दाखवणार.”

—

मी तिला पुन्हा पलंगावर सरळ केलं.

तिच्या दोन्ही मांड्या बाजूला केल्या.

मी हळूवार ढकललं.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह… घट्ट आहे अजूनही… माझं अंग फाटतंय… पण सुख आहे रे…”

मी तिच्या डोळ्यांत बघत होतो.

प्रत्येक ढकल्यानं तिचं डोकं उशीवर आपटत होतं.

ती हातांनी माझी पाठ कुरतडत होती.

“आणखी… अजून खोल… माझ्या गर्भाशयाला भिडव रे…” ती ओरडली.

—

मी तिचं शरीर उलटलं.

ती चार हातपायांवर होती.

तिची गोलसर गांड माझ्यासमोर होती.

ओलसर रेषेतून रस वाहत होता.

मी मागून सरकलो.

पहिल्याच ढकल्यानं ती ओरडली –

“देवा… पोटात घुसतंय… पण मजा आहे… थांबू नकोस…”

मी तिच्या कंबरेला धरून जोरात ढकलत होतो.

चपाक-चपाक आवाज खोलीत भरला.

तिचे स्तन खाली हलत होते, ती उशी दाबून किंचाळत होती.

“माझ्या गांडीला घट्ट पकड… अजून जोरात कर… मला वेडी कर रे!”

—

मी पलंगावर झोपलो.

ती माझ्या कंबरेवर बसली.

माझं लिंग हाताने धरून स्वतः आत सरकवलं.

ती ओरडली –

“आह्ह्ह… मी भरलेय… पण मला मजा आहे… मी स्वतःवर नियंत्रण ठेवू शकते…”

ती वरखाली उड्या मारू लागली.

तिचे स्तन हलत होते, मी हातात धरून मळत होतो.

तिच्या चेहऱ्यावर वेडेपणा होता.

“मी राणी आहे… आज मी तुला वेडा करणार…” ती हसत ओरडली.

—

आता ती माझ्याकडे पाठ करून बसली.

माझ्या लिंगावर हळूवार घसरत होती.

तिची गांड माझ्या छातीवर आदळत होती.

मी तिच्या गांडीला धरून वेग वाढवला.

ती ओरडली –

“माझ्या पुच्चीत आग लागलीय… अजून खोल… अजून वेगाने…”

मी तिच्या पाठीवर किस करत होतो.

ती वेडी होऊन डोळे मिटून नाचत होती.

—

मी तिला उचललं.

तिच्या दोन्ही पायांना माझ्या कंबरेभोवती गुंडाळलं.

ती भिंतीला टेकली होती.

मी जोरात ढकलत होतो.

भिंत हादरत होती.

ती ओरडली –

“आह्ह्ह… माझं अंग फाटतंय… पण मला असंच रोज हवंय…”

—

आता आम्ही दोघंही शेवटाकडे जात होतो.

तिचं अंग थरथरत होतं.

ती किंचाळली –

“मी संपतेय… माझ्यातून सगळं बाहेर येतंय…”

मी शेवटच्या जोरदार ढकल्यानं तिच्या गर्भाशयात भरलं.

तिच्या पुच्चीतून ओलसर धार वाहू लागली.

ती ओरडून माझ्या मिठीत कोसळली.

“आह्ह्ह… आज मी पुन्हा खरी बाई झालेय…

माझं आयुष्य बदललं रे… आता मी फक्त तुझी आहे.”

मी तिच्या कपाळावर किस करत म्हणालो –

“काकू, तू माझ्यासाठी राणी आहेस.

तुझं शरीर नाही, तुझं मनही माझं झालंय.”

—

 त्या रात्री खोलीत फक्त घामाचा वास, धापा टाकणारे श्वास आणि दोन तहानेले जीवांचे कुजबुजलेले प्रेम भरून राहिलं होतं.

मी तिचं शरीर घट्ट माझ्या मिठीत ओढलं होतं.

तिचे केस विस्कटलेले, ओठ फुगलेले, डोळे लालसर.

ती धापा टाकत कुजबुजली –

“आता थांबवू नकोस… आज मला सगळं दे.”

मी हळूवार तिच्या कानाशी म्हटलं –

“आज तुझ्या शरीराच्या प्रत्येक कोपऱ्याला मी उघडं करणार.

तुला कधीच वाटलं नसेल असं सुख देणार.”

—

तिच्या पाठीवरून हात खाली आणला.

गांड घट्ट धरली.

माझं लिंग पुन्हा जोरात आत सरकलं.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह्ह… माझ्या गर्भाशयाला भिडतंय… थांबवू नकोस… अजून खोल…”

मी तिचे स्तन तोंडात घेतले.

दाणा जिभेने चोखला.

तिच्या तोंडातून उसासा बाहेर पडला –

“देवा… माझं अंग वितळतंय…”

—

मी वेग वाढवला.

चपाक-चपाक आवाज खोलीत भरू लागले.

तिची नखे माझ्या पाठीवर खुपसली गेली.

ती वेडी होऊन डोळे मिटून ओरडली –

“आणखी… अजून जोरात… अजून खोल… मला वेडी कर रे…”

तिचं अंग थरथरू लागलं.

मी मागून, वरून, साइडला – सगळीकडून जोरदार ढकलत होतो.

तिच्या पुच्चीतून रस वाहत होता.

माझं लिंग अधिकच घट्ट होतं.

—

शेवटचा क्षण जवळ आला.

मी तिच्या कानाशी कुजबुजलो –

“काकू, आता तू माझी आहेस. पूर्णपणे.

तुझं मन, तुझं शरीर – सगळं.”

ती किंचाळून माझ्या मिठीत कोसळली –

“आह्ह्ह्ह… मी संपले… माझ्यातून सगळं बाहेर येतंय…

आज मी पुन्हा खरी बाई झालेय… आता फक्त तुझी आहे!”

—

मी शेवटच्या ढकल्यानं तिच्या गर्भाशयात सगळं ओतून दिलं.

तिचं अंग जोराने हादरलं.

पुच्चीतून गरम धार बाहेर आली.

दोघंही घामानं ओलीसावली, थरथरत एकमेकांना चिकटलेलो.

—

त्यानंतर ती माझ्या छातीवर डोकं ठेवून शांतपणे कुजबुजली –

“आज माझं आयुष्य बदललं रे…

मी जाडी, काळी, कुरुप नाही…

मी सुंदर आहे, मी बाई आहे…

आणि आता मी फक्त तुझी आहे.”

मी तिच्या केसांवर हात फिरवत म्हणालो –

“काकू, तू राणी आहेस.

तुझं प्रत्येक वळण, प्रत्येक श्वास माझ्यासाठी स्वर्ग आहे.”

—

 खोलीत शांतता होती.

फक्त दोन तहानेले जीव एकमेकांत हरवलेले…

📩 मला मेल करा – hothar571@gmail.com

📸 Insta वर connect व्हायला विसरू नका – @sanny245677

तुझं मन बोलायचं असेल, गुपित शेअर करायचं असेल,

किंवा पुढच्या कथेसाठी उत्सुक असशील –

तर मला नक्की लिही.

मी इथेच आहे… फक्त तुझ्यासाठी.”