🌹 झोपेतून जागवलेलं अंग – सुजाता

गावातल्या वाडीत नव्याने रहायला आलेली बाई — सुजाता.

वयाच्या चाळिशीच्या आसपास, रंग थोडा सावळा पण अंगाने भरलेली.

भरदार वळणं, उंची मध्यम, चेहऱ्यावर स्थिरता पण डोळ्यांत नकळत एकटेपण.

नवऱ्याचं फारसं लक्ष नाही, मुलं मोठी झालेली — आणि घरातलं रिकामेपण तिच्या मनात पसरलेलं.

माझी आणि तिची ओळख शेजारपणातून झाली.

जिन्यात भेटायचं, कधी बाजारात तर कधी अंगणात कपडे वाळत घालताना.

ती नेहमी साधं हसून बोलायची, पण बोलण्यात खडूसपणा आणि नकळत सौम्यता असायची.

—

एकदा पावसाळ्यात घरात गळती लागली होती.

मी पाहून मदतीला गेलो.

ती लगेच रागाने म्हणाली –

“अहो, राहू द्या. मी बघते सगळं. तुमचं काम नका बघू.”

मी शांतपणे उत्तर दिलं –

“शेजारी म्हणून आलोय.

त्रास नाही, मदत करणं मला आवडतं.”

तिने काही न बोलता फक्त डोळ्यांनी माझ्याकडे पाहिलं.

त्या नजरेत राग होता, पण नकळत एक हलकी ओढही होती.

—

हळूहळू बोलणं वाढलं.

ती जरा टोमणे मारून बोलायची –

“तुम्ही सगळे पुरुष सारखेच… आधी मदत करायची नावाखाली जवळ यायचं.”

मी हसत म्हणालो –

“सगळे सारखे नसतात सुजाता.

मी वेगळा आहे.

मी तुझ्या मनाला समजून घ्यायला इच्छुक आहे.”

ती क्षणभर थांबली.

“गप्प बसा. तुमचं बोलणं ऐकलं तर… मन ढवळून निघतं.”

त्या दुपारी सगळं गाव शांत झोपलेलं होतं.

मी सुजाता बाईंच्या घराजवळून जात होतो.

दार अर्धवट उघडं होतं, आतून भांड्यांचा आवाज येत होता.

मी विचारलं –

“सुजाता, काही मदत करू का?”

ती झटक्यात बाहेर आली.

साडी कमरेला घट्ट खोचलेली, कपाळावर घामाचे थेंब, आणि डोळ्यांत नेहमीसारखा राग.

“तुम्हाला काय काम? मी एकटी पुरेशी आहे.”

मी हसून म्हणालो –

“तुम्ही सगळं स्वतःच करता, म्हणूनच मी मदतीला उभा राहतो.”

ती भुवया उंचावत म्हणाली –

“पुरुषांची हीच सवय… स्त्रीला एकटी पाहिलं की लगेच जवळ जायचं.”

मी शांतपणे तिच्या डोळ्यांत पाहिलं.

“सगळे पुरुष तसे नसतात.

सुजाता, मी तुला फक्त बाई म्हणून नाही बघत.

मी तुझं एकटं मन बघतो.”

ती दचकली.

क्षणभर आवाज अडखळला.

“गप्प… असं बोलू नका. माझं आयुष्य गेलंय आता. काही उरलेलं नाही.”

मी हलक्या आवाजात म्हणालो –

“आयुष्य कधी संपत नाही.

फक्त मनाला कुणीतरी जागं करायचं असतं.”

ती साडीचा पल्ला खांद्यावर नीट करत मागे सरकली.

पण तिच्या डोळ्यांतलं पाणी मला दिसलं.

मी पाणी भरलेला हंडा आणून दिला.

तिने तो घेताना नकळत माझा हाताला हात लागला.

ती झटकली –

“हात नको लावूस.”

मी शांतपणे हसलो –

“अरे, हाताला हात लागणं पाप आहे का?”

दुसऱ्या दिवशी दुपारी मी तिच्या दाराशी गेलो.

ती खूप थकलेली दिसत होती.

डोळ्यांत लालसरपणा, कपाळावर घाम, ओठ सुकलेले.

मी विचारलं –

“सुजाता, तब्येत ठीक नाही वाटते का?”

ती थोडीशी चिडली –

“हो, थोडं गरगरतंय. पण मी सवयीनं सगळं करत असते.”

मी पुढे सरकलो –

“मी आहे ना, जरा बस. मी खांद्यावर दाबतो.”

ती दचकली –

“नको! असं काही नको. मला कधीही कुणी स्पर्श केला नाही.”

मी शांतपणे म्हणालो –

“मग आता वेळ आली आहे. स्पर्श म्हणजे वाईट नाही…

तो थकलेल्या अंगाला दिलासा देतो.”

—

मी तिच्या मागे उभा राहून

हलकेच हात खांद्यावर ठेवले.

तिचं शरीर थरथरलं.

ती झटकण्याचा प्रयत्न करत म्हणाली –

“थांबा… हे चुकतंय.”

मी कुजबुजलो –

“चूक नाही, काळजी आहे.”

हळूहळू मी तिच्या मानेला, खांद्यांना दाबायला लागलो.

तिच्या साडीचा पल्ला सरकत गेला.

गरम त्वचा हाताखाली आली.

ती डोळे मिटून उसासली –

“ह्म्म्म… आह्ह… थांबायला सांगतेय… पण बरं वाटतंय…”

—

मी तिच्या कानाशी जवळ जाऊन कुजबुजलो –

“सुजाता, तुझं अंग एवढं वर्षं शांत झोपेत होतं.

आज मी ते जागं करतोय.”

ती अचानक रागाने उठली,

पल्ला घट्ट धरून म्हणाली –

“तुला काय वाटतं? मी तहानलेली आहे?

माझं आयुष्य संपलंय, मला काही नको.”

मी डोळ्यांत पाहत म्हणालो –

“तुला काही नको असेल,

मग हे अंग थरथर का करतंय माझ्या हाताखाली?”

ती थोडा वेळ शांत राहिली.

डोळ्यांत पाणी आलं, आवाज गेला.

फक्त एक वाक्य कुजबुजली –

“मला भीती वाटतेय…”

मी तिचा हात धरून म्हणालो –

“भीती नाही, सुजाता…

आज तुला तुझं खरं सौंदर्य दाखवायचंय मला.”

—मी तिचे डोळे पुसले.

ती अजूनही थरथरत होती.

मी हलक्या आवाजात म्हणालो –

“सुजाता, फक्त एकदा माझ्यावर विश्वास ठेव.

मी तुला दुखवणार नाही. फक्त जागं करणार.”

ती पल्ला छातीवर घट्ट धरून म्हणाली –

“नको… मला लाज वाटते. माझं अंग सुंदर नाही.”

मी तिच्या डोळ्यांत पाहत कुजबुजलो –

“तुझं प्रत्येक वळण सुंदर आहे.

तुला लाज नाही, अभिमान वाटायला हवा.”

—

मी तिचा blouse सावकाश बाजूला केला.

मोठ्ठे, भरदार स्तन उघडे झाले.

गोलसर, घट्ट, किंचित घामाने ओले.

मी एक स्तन ओठात घेतला.

दाणा जिभेने चोखला.

ती उसासली –

“आह्ह्ह… नको… कुणी असं कधी केलं नाही… मी वेडी होईन…”

एका हाताने दुसरा स्तन दाबत होतो.

स्तनांच्या शिरा ताठ झाल्या.

तिचं अंग थरथरायला लागलं.

मी कुजबुजलो –

“हे फक्त तुझं शरीर नाही,

हे तुझ्या बाईपणाचं चिन्ह आहे.

तुझ्या या स्तनांत जगाचा गोडवा भरलाय.”

ती डोळे मिटून पाणी ढाळत म्हणाली –

“आजवर फक्त नजरेतून हाव दिसली…

आज पहिल्यांदाच कुणी मला ‘सुंदर’ म्हटलं.”

—

मी तिचे हात वर उचलले.

बगले उघड्या झाल्या.

हलके पिकलेले केस, घामाची ओली थेंबटी चमकत होती.

मी जिभेने ते चाटलं.

ती थरथरली –

“देवा… इथे कुणी बघायलाही धजावत नाही…

आणि तू इतक्या प्रेमाने माझ्या बगलेत रमतोयस…”

मी आलटून-पालटून किस घेत होतो.

तिच्या आवाजात किंकाळी आणि हसू एकत्र होतं.

“आह्ह्ह… मला थांबवू नकोस… अजून दे…”

—

मी हळूवार खाली सरकलो.

साडीचा पल्ला सरकला.

तिचं मऊ, गोलसर पोट दिसलं.

मी किस घेत होतो –

एक, दोन, तीन…

ती थरथरली –

“अरे… माझं पोट कुरूप आहे… तिथे नको…”

मी हसून म्हणालो –

“हे कुरूप नाही.

हे तुझ्या आयुष्याची मऊ उब आहे.

माझ्यासाठी सगळ्यात सुंदर जागा आहे.”

मी नाभीत जीभ फिरवली.

ती हादरली –

“देवा… माझ्या नाभीत कुणी कधी… माझं डोकं फिरतंय…”

मी तिला हळूवार पलटी केलं.

तिचं भरदार गांड माझ्या डोळ्यासमोर आलं.

गोलसर, घट्ट, जडसर वळणं.

मी हाताने हलकं दाबलं.

ती दचकली –

“अरे… तिथे नको… घाण आहे…”

मी कुजबुजलो –

“घाण नाही… तुझ्या शरीराचा सर्वात सुंदर भाग आहे हा.

तुझं गांड म्हणजे चंद्र आहे… गोल, तेजस्वी.”

मी किस घेतला.

मग जीभ मधल्या रेषेतून फिरवली.

ती थरथरली –

“आह्ह्ह… असं कुणी कधी केलं नाही… माझं डोकं फिरतंय…”

तिने उशी घट्ट पकडली.

ओरडली –

“मी वेडी होईन… थांबवू नकोस…”

—

मी तिच्या मांड्या बाजूला केल्या.

साडी-पारकर आधीच अस्ताव्यस्त झाले होते.

माझ्या समोर तिचं गुलाबी फुल उमललेलं.

केस हलके चमकत होते.

मधोमध लालसर दाणा उठून दिसत होता.

ओलसरपणा आधीच साचला होता.

मी हलक्या बोटाने स्पर्श केला.

ती उसासली –

“आह्ह्ह… इतक्या वर्षांनी कुणी इथे हात लावतोय… मी वितळतेय…”

मी जिभेने दाणा चाटला.

ती किंचाळली –

“देवा… नको… थांबवू नकोस… अजून… अजून दे…”

तिच्या हातांनी माझं डोकं घट्ट पकडलं.

मी पुन्हा पुन्हा चाटत होतो.

तिचं शरीर हादरत होतं.

ती ओरडली –

“मी संपले… माझ्या आतून धरण फुटतंय…”

आणि खरंच, तिच्या पुच्चीतून पूर आला.

मी प्रत्येक थेंब प्यायलो.

—

मी वर आलो.

माझं लिंग घट्ट, कडक झालं होतं.

ती पाहून थरथरली.

“इतकं मोठं… मला जमणार नाही…”

मी कुजबुजलो –

“तुला दुखवणार नाही, फक्त सुख देईन.”

हळूहळू आत सरकलो.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह… फाटतंय… पण गोड वाटतंय…”

मी तिचे स्तन मळत होतो.

गांड दाबत होतो.

पुच्चीत लयीत ढकलत होतो.

खोलीत चपाक-चपाक आवाज घुमत होता.

ती नखं माझ्या पाठीवर खुपसून ओरडत होती –

“अजून खोल… अजून जोरात… थांबवू नकोस…”

—

शेवटी तिचं शरीर थरथरलं.

ती किंचाळत माझ्या मिठीत कोसळली –

“मी संपले… पण मला असंच रोज हवंय… रोज…”

मी तिच्या कपाळावर किस केला.

ती डोळ्यांत अश्रू घेऊन म्हणाली –

“आज तू मला पुन्हा बाई केलंस.

माझ्या आयुष्याला नवं सुख दिलंस.

मी आता तुझी आहे… फक्त तुझी.”

मी तिच्या केसांतून हात फिरवत उत्तर दिलं –

“सुजाता, तू माझ्यासाठी जगातली सगळ्यात सुंदर बाई आहेस.

आता तुला कधी एकटी सोडणार नाही.”

📩 मला मेल करा – hothar571@gmail.com

📸 Insta वर connect व्हायला विसरू नका – @sanny245677

तुझं मन बोलायचं असेल, गुपित शेअर करायचं असेल,

किंवा पुढच्या कथेसाठी उत्सुक असशील –

तर मला नक्की लिही.

मी इथेच आहे… फक्त तुझ्यासाठी.”