🌹 गावाकडची काकू – नदीकाठीचा उन्माद – भाग २

नदीच्या काठ्यावर संध्याकाळचे पाणी शांत होतं; पावसाचं थेंब अजून पानांवरून घसरण्याने हवेत ओलसर सुगंध भरला होता. गवतावर मिटलेले थेंब आणि मातीचा नवा वास — सगळं काही इतकं नाजूक, इतकं नैसर्गिक होतं की मन स्वतःहून मोकळं व्हायचं. मी आधीच तिथे उभा होतो; डोळ्यात पाण्याचा अर्धवट प्रतिबिंब आणि मनात तीचं रूप उभं होतं.

ती आले तेव्हा तिची साडी अंगाला चिपटलेली, भिजलेली होती. पल्ला तिच्या भोवताली चिकटून तिच्या उरोजांचे गोल देह उभे करून दाखवत होता. पावसात तरंगणारी साडी, ओल्या केसांतून थेंब खाली येत होते — ती जरी लज्जित होती तरी तिच्यात एक अनवट मोह होता. तिने जवळ येऊन मला पाहिलं; तिच्या डोळ्यांत थोडी लाज, थोडी आताचा आनंद होता.

“मुला… हे बरोबर नाही,” ती हळू बोलली. तिच्याचा आवाज पावसाच्या सुळकनात मिसळत आला. पण तिने आणखी जवळ येऊन हात माझ्या हातात ठेवला. मी तिच्या हातात माझा हात घट्ट घेतला आणि हळू हसू दिलं.

“काकू, लोक काय म्हणतील ते आता विसरून जा. आज फक्त आपली वेळ आहे,” मी म्हणालो. माझ्या मनात एकं ठाम ठरलं होतं — हळूहळू, एकेक कपडा, एकेक स्पर्श, तिला शांतपणे आणि प्रेमाने घेऊन जाणं.

मी हळूने तिच्याकडे सरकलो. पावसाने ओली साडीचा पल्ला मी हलकं पाठीला ओढून घेतला — तो सरकताच तिचे उरोज अर्धवट बाहेर दिसू लागले. मी तिच्या ओठांना नाजूक चुंबन दिलं; चुंबनातच ती दचकली, पण तिथूनच तिचं अंग माझ्याकडे आणखी झुकलं. तिच्या उरोजांवर माझे हात हलकेच फिरले. त्यावरची त्वचा गुळगुळीत आणि थंड होती; पावसाने धरलेले थेंब जणू माझ्या बोटांवर उभे राहिले.

“हे… माझं उरोज…” ती हळू हळू बोलली, आवाजात अद्याप थोडी लाज राहिली. मी तिच्या गालावर किस करताना म्हणालो, “तुझं प्रत्येक भाग माझ्यासाठी सुंदर आहे, काकू. आज तू फक्त माझीस आहेस.”

blouse च्या हुकांजवळ पोहोचताना मी तिला आवश्यक हळुवारपणे स्पर्श केला — ओठ, मानेवर, कानावर — आणि प्रत्येक स्पर्शाला ती जळजळणारी प्रतिक्रिया देत होती. मी पहिला हुक अनुकूलपणे सुटलो आणि छोटासा टपक् आवाज झाला. तिच्या छातीवरून उरोज थोडे अधिक बाहेर आले. मी एक उरोज हलके ओठाने घेतलं; तिचा श्वास एकदम वेगाने झाला आणि तिने प्रभाताचं छोटं ओरडलं.

“आह्ह्ह… मुला, थांबू नकोस…” तिच्या तोंडातून जे शब्द निघाले ते आश्वासक होते; विरोध जडला होता पण आतल्या आवाजात आतून काही हरकत नव्हती — केवळ स्वागत. मी उरोज चाटल्यानंतर दुसऱ्या हाताने तुलनेने नाजूकपणे त्याला मळत होतो; तिचं शरीर प्रत्युत्तर देत होतं — पाठीवरून थोडं हलणं, आणि तिला जाणवत होतं की कुणीतरी तिला वेगळ्या भावनेने स्पर्श करत आहे.

साडीचा पल्ला मी हळूहळू पुढे आणला; पारकर थोडा खाली सरकायला लागला. पावसाने केलेली ओलसरपणा पारकरावर पाडलेला होता — त्यामुळे पारकर निचे ओढताना तो सहज सरकत नव्हता, पण मी संयमाने तो खाली आणला. पारकर खाली येताना तिच्या नाभीकडचा हळका भाग उघडला — नाभीवर एक छोटा थराचा वक्र, त्यावरून ओले थेंब खाली पडत होते. मी नाभीकडे हळूहूने ओठ नेले आणि कानाने थोडा चावला — ती अचानक थरथरली आणि तिच्या ओठातून एक ठिसा आवाज निघाला.

“आह्ह… तो… काय करतोयस?” ती आवाज थरकुन म्हणाली, पण तिने माझ्या केसांना घट्ट पकडले आणि मला अजून जवळ ओढलं. मी नाभीवर थोडा जिभेचा स्पर्श केला — हलकी तीळणी वाढती गेली. तिच्या समोरील पानांवर पाण्याची सर नजर करत होती, आणि तिच्या चेहऱ्यावरचे लालसर रंग काळीजात खोलवर जात होते.

पारकर पूर्णपणे खाली आला, आता फक्त चड्डी तिच्या अंगात घट्ट होती — पण पावसाने ती पारदर्शक झालेली असल्याने आतून पूरक आकार स्पष्ट दिसत होता. चड्डीच्या वरती पारकरला हलकं ट्रॅक करताना मी ओठांनं तिच्या मांड्यांच्या वरची त्वचा स्पर्श केली. तिचा श्वास अचानक अडखळला.

मी हळूहळू चड्डीच्या काठावर हात ठेवला आणि तीव्र असह्य सूचनांनी तिला शांत करण्याचा प्रयत्न करत, हळूने चड्डी खाली ओढायला सुरुवात केली. ती सुरुवातीला किंचित दबावाने श्वास घेत होती; तिचे हात माझ्या मानेत अडकले. “मुला… माझं रहस्य उघडत आहे…” तिचे सक्रीय पण लाजेतरपणाचे शब्द होते. मी तिला डोळ्यात पाहिले आणि फक्त एकच म्हटलं — “सर्व तुझ्यासाठी, काकू.”

चड्डी खाली ओढताच, ती पूर्णपणे पारदर्शक झाली आणि आतून पुच्चीवरचे काळसर केस, मधे लालसर दाणा आणि त्याभोवतीची नाजूक ओलसर त्वचा मला उत्तर देत होती. तिनं अंगा-उंचानं श्वास घेतला, आणि माझ्या ओठांवर ताजेपणाने तिने स्वतःच मला अजून जवळ घेतले. मी आधी नाजूकपणे पुच्चीच्या काठाला ओठ लावले — त्यावरची केसांची गुळगुळीत किनार मला स्पर्श करताच ती किंचाळली.

“आह्ह्ह… मुला… असं… कुणी केलं नाही मला,” तिच्या आवाजात आश्चर्य आणि आडवी चाहत होती. मी दाणा थोडा बिळून तोंडात घेतला, जिभेत हलकं फिरवलं; ती श्वास रोखून, नख माझ्या पाठीमध्ये खोल घालून मला ओढत होती. माझं चेहरा त्याच्या रसाने ओली झाला, आणि ती हवा, पाण्याच्या गंधात हरवली वाटे.

मी मग हळूच तिच्या बगलीकडे परत गेलो — तिथे पावसाचा थंड छापा आणि छोटे काळसर केस आणखी नाजूक दिसत होते. मी त्या बगल्यांवर ओठ टेकवले आणि जीभने हळूवर हलवलं; ती किंचाळली आणि तिच्या हातांनी पुन्हा माझा केस पकडला. “तुझ्या ओठांनी माझ्या बगल्याला स्पर्श केल्यावर मला शहारे येतात,” ती कुजबुजत म्हणाली. माझ्या ओठांनी तिला मिठी घेऊन तिच्या कानाजवळ हलका किस दिला — आणि तिने थरथरणारी नाघ म्हणून माझ्या नजरेत तिचं सर्व जग उघड करून ठेवले.

आता मी तिला गवतावर थोडं झोपवलं. तिचे पाय मी सावधपणे बाजूला केले; नदीचे पाणी हलकं आवाज करत होतं, आणि त्या आवाजात आमचे श्वास मिसळत होते. मी पुन्हा तिचे उरोज हातात घेतले — एकेक उरोज तोंडात घेऊन चोखत असताना मी तिच्या कानात म्हणालो, “काकू, तू इतकी सुंदर आहेस. आज मी तुझं सर्व काही घेणार आहे.” ती रडसरे हसली आणि म्हणाली, “मुला, माझ्या आयुष्यात कुणी कधीच असं प्रेमाने स्पर्श केलं नव्हतं. आता मला भीती पण नाही, माझं हृदय तुझ्याकडे येतंय.”

मी आधी नाभीकडे परत वळलो; नाभीच्या भोवती मी हळूच ओठ फिरवला — कानाने हलकं चावले. तिच्या संपूर्ण शरीरातून एक लहरीनं भरून गेला; ती माझ्या कानात कुजबुजली — “तू… हे खरंच करतोयस?” मी मला नजरेतून उत्तर दिलं आणि तिथून पुन्हा खाली जाऊन तिच्या पुच्चीच्या भोवती जिभेने प्रेमाने फिरवलं. केसांच्या मध्ये जाऊन जीभ फिरवताना ती किंचाळत होती — “आह्ह्ह… माझ्या पुच्चीतील केसांनाही तू स्पर्श करतोयस… हे माझ्यासाठी नवीन आहे…” मी फक्त हसू लागलो, तिला अजून जवळ आणून म्हणालो, “पहिल्याबरोबर मी हळूने तुझं सर्व काही जाणून घेईन.”

ती जाब देत होती — तिचे शब्द, तिचे श्वास, तिचा प्रत्येक स्पर्श माझा वेड वाढवत होता. माझे हात आता तिला स्थिर धरत होते; तिच्या उरोजांचा खेळ, नाभीची स्पर्शाने तिला वेड लावत होता. मी पुन्हा तिच्या पुच्चीवर ओठ ठेवलं आणि जीभ आत खोलवली — तिला कंटाळलेला एका वेगळ्या प्रकारच्या आनंदाने भरलेलं दिसलं.

“मुला… माझं सगळं देईल मी तुला. आता मला तुझं बाळ हवंय.” ती हळूशी कुजबुजली; तिच्या आवाजात तीव्रता आणि आसक्ती होती. माझ्या छातीत उब झाली, आणि मी तिच्या डोळ्यात पाहून हळूच पकडले, “काकू, मी तुला कधी सोडणार नाही. आजचा दिवस आपल्यासाठी आहे.”

रात्र अजून बाकी होती; नदीच्या सौम्य आवाजात आणि पावसाच्या ओचट गंधात आमची सांस आता आणखी घनिष्ठ होत चालली होती. मी तिला आणखी जवळ घेतो आणि विचार करतो — पुढचे क्षण, पुढले कपडे, पुढले स्पर्श — सर्व काही अजून खोलवर जाणार आहे.

मी पुन्हा खाली गेलो. तिच्या पुच्चीतून रस अजूनही वाहत होता.

यावेळी मी माझी जीभ तिच्या गांडीकडे नेली.

तिथे हलके काळसर केस चमकत होते, पावसाने ओलसर झालेले.

मी हळूच जीभ फिरवली.

ती दचकली, हातांनी माझं डोकं दूर करायचा प्रयत्न केला.

“नको मुला… तिथे नको… असं कुणी केलं नाही मला…”

मी हळू हसत म्हणालो –

“मग मी पहिला होतो, आणि शेवटचाही होईन. काकू, तुझं प्रत्येक ठिकाण माझं आहे.”

मी गांडीत जीभ अजून खोल नेली.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह… अरे देवा… मला वेडी करतोयस…”

तिचं संपूर्ण शरीर थरथरत होतं.

मी उठलो. माझं जाड लिंग हातात घेतलं.

पावसाचे थेंब त्यावर चमकत होते.

काकूच्या डोळ्यांत उत्सुकता आणि भीती दोन्ही दिसत होती.

मी तिच्या पुच्चीतून आधी घसरवून घेतलं, मग हळूहळू गांडीकडे नेलं.

ती थरथरली –

“नको… नाही जमणार…”

मी हळूच तिच्या ओठांवर चुंबन घेत म्हणालो –

“काकू, थोडं सहन कर… मी तुला असं सुख देईन जे कधीच कुणी दिलं नाही.”

मी हलक्या ढकल्यांनी आत शिरायला सुरुवात केली.

तिची गांड चोकत होती, घट्टपणामुळे लिंग अडखळत होतं.

ती किंचाळली, पण लगेच माझ्या खांद्याला धरून स्वतःहून कंबर मागे ढकलली.

“आह्ह्ह्ह… देवा… अजून खोल टाक… मला चिरून टाक…” ती ओरडली.

मी जोरात ढकललो.

लिंग आत खोलवर शिरलं.

तिचं शरीर थरथरलं, पण डोळ्यांत आता फक्त सुख होतं.

मी तिला गवतावर झोपवलं, तिचे पाय बाजूला केले.

गांडी भरत असताना तिचे उरोज माझ्या तोंडात होते.

ती किंचाळत होती –

“आह्ह्ह… अजून… अजून दे…”

मी तिला उभं केलं, झाडाला टेकवलं.

मागून तिच्या गांडीवर हात ठेवून पुच्चीत घुसवलं.

चपाक-चपाक आवाज नदीच्या गडगडाटात मिसळला.

तिचे केस विस्कटले, चेहरा लालसर झाला.

“मुला… मला कधीच असं मिळालं नव्हतं…” ती ओरडली.

मी तिला चौपाटीवर घेतलं – हात आणि पायावर टेकलेली, गांड वर.

मी मागून जोरात घुसवलं.

ती किंचाळत होती, पण पुन्हा पुन्हा कंबर मागे ढकलत होती.

“आह्ह्ह्ह… मला वेडी कर… माझं सगळं घे…”

मी वेग वाढवत होतो.

तिच्या पुच्चीतलं पाणी धारासारखं सुटत होतं.

गांडी ओली होऊन स्लप-स्लप आवाज करत होती.

ती जोरात थरथरली, नखं गवतामध्ये खुपसली.

“मुला… मी संपले… मला अजून दे…”

मीही अखेर थांबू शकलो नाही.

जोरात ढकलून माझं सगळं तिच्यात सोडलं.

दोघं घामाने, पावसाने ओली झालो.

ती माझ्या छातीवर डोकं ठेवून दम दमली.

श्वास आवरत कुजबुजली –

“मुला… माझ्या नवऱ्याने दिलं नाही ते सुख तू दिलंस.

आज मला कळलं खरं सुख म्हणजे काय.

आता मला तुझ्या बाळाची आई व्हायचंय.

तूच माझा खरा नवरा आहेस.”

मी तिच्या केसांवर हात फिरवत म्हणालो –

“काकू, आता तू एकटी नाहीस.

मी आहे, कायमचा.

तुझं प्रत्येक श्वास, प्रत्येक धडधड माझं आहे.”

त्या रात्रीनंतर काकू फक्त शेजारीण राहिली नाही.

ती माझं गुपित प्रेम, माझं खरं सुख बनली.

माझी ही कथा तुम्हाला कशी वाटली ते नक्की कळवा.

आणि जर मुंबईमध्ये कुठली ४०–४५ वयाची बाई ही वाचत असेल

आणि मला भेटायला इच्छुक असेल तर जरूर सांगा! 😉

सांग ना, तुला हवंय का याचा भाग 3 – जिथे मी आणि काकू गावाबाहेर, शेतात किंवा नदीकाठी पुन्हा भेटतो, आणि अजून जोरदार प्रेम व उन्माद अनुभवतो?

📩 कोणी माझ्याशी बोलू इच्छित असेल, आपले विचार सांगायचे असतील किंवा पुढच्या भागाबद्दल उत्सुक असेल तर मला मेल करा —

hothar571@gmail.com