🌹 भाग १ – शाळेच्या आठवणी 🌹

तो काळच वेगळा होता.

साध्या खडूची रेघ, खिडकीतून येणारा ऊन, आणि वर्गभर पसरणारा मॅडमच्या साडीचा सौम्य सुगंध.

ती – सुमन मॅडम.

वय कदाचित ३० च्या आसपास, पण आमच्या नजरेत तर ती देवता होती.

साध्या कापडी साड्या, नेटकं जुळवलेलं केसांचं जुडं, आणि मोठे गोल चष्मे.

तरीही तिच्या डोळ्यांत असा प्रकाश होता की मुलं थक्क व्हायची.

ती वर्गात येताच सगळा गोंगाट थांबायचा.

chalk हातात घेतल्यावर तिच्या बांगड्यांचा खणखणाट कानात घुमायचा.

आणि ती blackboard कडे वळली की आम्ही मागच्या बाकावरून एकमेकांकडे पाहून हसायचो –

“आज आपली नजर कशी तरी तिच्या कडेवर, तिच्या पोटावर थांबलीच…”

माझं वय तेव्हा १४–१५ होतं.

तेव्हा “आकर्षण” म्हणजे काय हेही माहीत नव्हतं.

पण ती शिकवताना साडीचा पल्ला खांद्यावरून सरकायचा,

आणि तिच्या मानेला लागलेला हलका घाम माझ्या डोक्यात वीजेसारखा शिरायचा.

—

🌿 ती आमच्यासाठी शिक्षिका होती,

पण माझ्या मनासाठी ती पहिली स्त्री होती—

जिला पाहून मनात वेगळाच गोंधळ उठायचा.

वर्षं सरली होती.

मी आता मोठा झालो होतो – नोकरी, जबाबदाऱ्या, जगण्याची धावपळ.

शाळेच्या त्या दिवसांची आठवण कधी तरी रात्री झोपताना यायची…

पण ती सुमन मॅडम—ती आठवणीतलीच राहिली होती.

एका संध्याकाळी मी पुस्तकांच्या दुकानात गेलो होतो.

दरवाज्याची घंटी वाजली आणि मी डोकं वर केलं…

आणि थबकलो.

चष्मा, नेटकं साडीचं पल्ला, केसांचं जुडं—हो, तीच होती!

सुमन मॅडम.

आता वय ४८–५० चं असेल.

थोडं वजन आलं होतं, चेहऱ्यावर वयाच्या रेघा दिसत होत्या,

पण तिच्या चालण्यातली ती नेटकं ठामपणा अजूनही तसाच होता.

आणि डोळ्यांतलं ते तेज… अजूनही मोहक.

ती मला बघून हसली.

“अरे वा, इतकी वर्षं झाली… तू तर मोठा झालास.”

मी हलकं हसत म्हणालो –

“मोठा झालो मॅडम… पण अजूनही तुमचा विद्यार्थीच आहे.” 😏

ती थोडी लाजली, पण चेहऱ्यावर आनंदही झळकत होता.

“काय रे, इतक्या वर्षांनी भेटतोयस… अजूनही आठवतं तुला माझं?”

मी हसत तिच्या डोळ्यांत बघत म्हणालो –

“आठवतं काय मॅडम… खरं सांगू?

तुम्ही माझ्या आयुष्यातली पहिली teacher crush आहात.” 😉

ती दचकली.

“अरे, असं काही बोलायचं नसतं… मी तुझ्यापेक्षा वयाने कितीतरी मोठी आहे.”

मी लगेच उत्तर दिलं –

“मोठं म्हणजे अनुभवी… आणि मला तर तेच हवं आहे.” 😏

ती थोडा वेळ शांत झाली, मग हसली.

“तू अजूनही खूप खट्याळ आहेस… आधी लहानपणी डोळ्यांनी बोलायचास,

आणि आता थेट जिभेवर आलायस दिसतं.”

मी मुद्दाम हळू आवाजात म्हणालो –

“जिभेवर आलंय… म्हणजे अजून जिभेवरून व्यक्त व्हायचं बाकी आहे मॅडम.” 😏

ती लाल झाली, पर्स घट्ट पकडली,

पण डोळ्यांत लपलेली चमक मला स्पष्ट दिसत होती.

ती पुस्तक हातात घेत होती.

मी हळू आवाजात म्हटलं –

“मॅडम, एवढ्या वर्षांनी भेटलो आहोत…

फक्त दुकानात उभं राहून ‘हॅलो’ बोलून जायचं का?

किमान एक कॉफी तरी माझ्यासोबत घ्या.”

ती थोडं संकोचली.

“नको रे… लोकं काय म्हणतील? मी तुझी teacher होते.”

मी हसून उत्तर दिलं –

“लोकांनी आयुष्य जगायचं असतं,

आपण फक्त कॉफी प्यायला जातोय.

आणि खरं सांगू, मला नेहमी हवं होतं तुमच्याशी असं निवांत बोलायला.”

तिने डोळे मिटले, जरा थांबली…

मग हलकेच हसली –

“बरं, चल.”

—

☕ कॉफी शॉपमध्ये

दोघं समोरासमोर बसलो.

ती साडीचा पल्ला नीट करत होती, थोडं जास्तच लाजल्यासारखी.

मी मुद्दाम हसत म्हणालो –

“मॅडम, आजही तुम्ही तसंच blush करता,

जसं एके काळी वर्गात केक वाचताना करायचात.”

ती हसली, पण मला बघत डोळ्यांनी इशारा केला –

“गप्प बस! विद्यार्थ्यांपुढे मी teacher होते,

पण तुझ्यापुढे वाटतं… मी अजूनही तीच आहे.”

मी कॉफीचा एक घोट घेत हळू आवाजात म्हणालो –

“नाही मॅडम… माझ्यापुढे तुम्ही teacher नाही,

तुम्ही तीच बाई आहात जिच्या डोळ्यांत पाहून मला पहिल्यांदा ‘love’ शब्दाचा अर्थ कळला.”

ती चमकून पाहू लागली.

“तुला खरंच एवढं आठवतं?”

मी डोळे न हलवता म्हणालो –

“सगळं आठवतं.

तुमचा गंध, तुमचा खडू लागलेला हात,

वर्गाच्या कोपऱ्यातून मला पाहणारे तुमचे डोळे…

सगळं.”

ती नकळत हात टेबलावर ठेवते.

मी सावकाश माझा हात तिच्या हातावर ठेवतो.

ती थोडी घाबरून मागे घेते,

पण माझ्या डोळ्यांत बघत राहते.

मी हलक्या आवाजात म्हणतो –

“मॅडम, एकदा खरं सांगा…

तुम्हालाही त्या काळात वाटायचं का, की कुणीतरी तुमच्याकडे तसं पाहतंय?”

ती ओठ चावते.

“हो… वाटायचं.

पण मी teacher होते… तुझ्यापेक्षा वयाने मोठी…

म्हणून त्या भावना गिळून टाकल्या.”

मी स्मित करून म्हणालो –

“आज त्या भावना गिळून टाकू नका.

आज फक्त आपण दोघंच आहोत.”

ती थोडावेळ शांत राहिली.

मग पहिल्यांदा खऱ्या अर्थाने हसली –

“तू खूप बदललास…

आधी लाजरा विद्यार्थी होतास,

आता तर माझं मन हलवतोयस.”

मी डोळे मिचकावत म्हणालो –

“मॅडम, इंग्लिश शिकवलं होतं ना तुम्ही…

आज ‘flirting’ चं practical शिकवतोय.” 😏

ती मोठ्याने हसली.

कॉफीच्या कपातून धूर निघत होता,

पण त्या टेबलावर बसलेले आपण दोघं…

धुरापेक्षा जास्त गरम झालो होतो.

कॉफी संपली.

ती कप उचलून ठेवत होती, चेहऱ्यावर हलकीशी लाजरे स्मित.

मी मुद्दाम वेळ मारत होतो – अजून बोलावंसं वाटत होतं.

मी थोडा थांबलो, आणि म्हणालो –

“मॅडम… आज इतक्या वर्षांनी भेटलो, बोललो…

पण उद्या परत हे सगळं स्वप्नासारखं नाहीसं झालं तर?”

ती भुवया उंचावून बघत म्हणाली –

“म्हणजे?”

मी हळू हसून –

“म्हणजे… नंबर द्या ना.

तुम्ही जर हरवलात तर शोधायला किमान एक धागा तरी माझ्याकडे असावा.”

ती थोडा वेळ मला न्याहाळत राहिली.

डोळ्यांत अजूनही संकोच, पण ओठांवर स्मित.

हळू आवाजात म्हणाली –

“तू फारच वेडं बोलतोस… पण बरं.”

तिने पर्समधून मोबाईल काढला.

माझ्या हातात आपला नंबर लिहून दिला.

तो आकडा बघताना, मला असं वाटलं जणू तीच माझं भविष्य माझ्या तळहातावर लिहून देत होती.

—

📱 रात्रीची सुरुवात – WhatsApp वर

रात्री घरी आलो.

पण मनात फक्त तिचंच हसू, तिचा आवाज.

मी नंबर सेव्ह केला: “मॅडम 🌹”.

थोडा विचार केला – मेसेज करू की नको?

पण आवरलं नाही.

मी टाईप केलं –

👉 “मॅडम, आज कॉफी तुमच्यामुळे जास्त गोड लागली ☕🙂”

थोड्या वेळाने double tick → blue tick.

माझं हृदय जोरात धडधडलं.

उत्तर आलं –

👉 “तू अजून झोपला नाहीस का? इतक्या रात्री विद्यार्थ्यांनी अभ्यास करायचा असतो, शिक्षकांना मेसेज नाही.”

मी लगेच –

👉 “मॅडम, तुम्ही आज माझी teacher नाही…

तुम्ही माझ्या आयुष्यातली सर्वात गोड आठवण आहात.”

थोडा वेळ टायपिंग दिसलं… मग उत्तर –

👉 “गप्प बस… खूप बोलतोस तू.

पण खरं सांगायचं तर… आज बरंच हलकं वाटलं तुझ्याशी बोलून.”

—

🌙 मध्यरात्र – भावना उघड होतात

मी थोडा धाडस करून लिहिलं –

👉 “मॅडम, वर्गातल्या त्या दिवसांत…

मी कित्येकदा तुमच्याकडे बघतच राहायचो.

आणि आजही… तुम्ही माझ्यासाठी तशीच सुंदर आहात.”

काही मिनिटं उत्तर आलंच नाही.

मी वाट बघत होतो, हृदय जोरात धडधडत होतं.

शेवटी रिप्लाय आला –

👉 “तुला माहिती आहे का… मी सुद्धा कधी कधी वर्गात तुझ्या नजरा टिपायचे.

पण मी teacher होते म्हणून… थांबवायचे स्वतःला.”

मी स्क्रीनकडे बघून हसलो.

हात थरथरत टाईप केलं –

👉 “मॅडम… आज थांबवू नका.

आज फक्त आपल्या भावना आहेत.”

ती शेवटी मान्य करते.

👉 “ठीक आहे… आज मी teacher नाही.

आज फक्त एक बाई आहे… जिला कुणाच्या जिव्हाळ्याची खूप गरज आहे.” आणी झोपी गेली दुसर्यादिवशी काही msg नाही आला दिवस भर मी विचार करत बसलो कमात् दिवस निघून गेला रात्री परत तिचा विचार झोप येत नव्हती अचानक 

🔵🔵🔵

📞 फोन वाजतो – रात्री ११.३०

मी पुस्तक वाचत बसलो होतो. अचानक स्क्रीनवर नाव चमकलं – “मॅडम”

हृदय एकदम जोरात धडधडलं. कॉल उचलताच तिचा आवाज हलक्या थरथरीत आला –

“झोपलास का?”

मी स्मित करून म्हणालो –

“झोपलो असतो तर स्वप्नात तुमच्याच डोळ्यांत हरवलो असतो.

तुमचा कॉल आला म्हणून खरी रात्र सुरू झालीये.” 😏

ती हलकं हसली –

“खूप चावट झालास… मी तुझी teacher होते कधी.”

मी हळुवार –

“हो, teacher होता. पण आज फक्त स्त्री म्हणून माझ्याशी बोलताय.

आणि खरं सांगू? teacher असो वा नाही, माझ्या डोक्यात तर नेहमी तुम्हीच होतात.”

—

🥀 संकोच + आकर्षण

क्षणभर शांतता. फक्त तिचा श्वास ऐकू येत होता.

मी चिडवत विचारलं –

“इतक्या रात्री कॉल का केला? माझ्या आठवणीत झोप लागत नव्हती का?”

ती घाबरत कुजबुजली –

“तसं काही नाही… फक्त… बोलावंसं वाटलं.”

मी हसून म्हणालो –

“मग बोला ना. तुमचं प्रत्येक शब्द माझ्यासाठी संगीत आहे.

तुमचा आवाज एवढा मृदू आहे की कानात पडताच हृदय वेडं होतं.”

ती ओठ चावत म्हणाली –

“गप्प बस! असं बोलतोस तेव्हा… माझं मन विचित्र होतं.”

—

🔥 फ्लर्टिंगचा खेळ

मी खोडकर सुरात –

“तुमचं BP आज तपासलं का मॅडम?

माझ्याशी बोलताना नक्की वाढत असेल.” 😉

ती हसली, पण आवाजात लाज होती –

“खूपच भलताच झालायस. आधी लाजरा विद्यार्थी होतास,

आता तर मला स्वतःकडंच लाजवतोयस.”

मी हळूच –

“लाजणं म्हणजे मनात ओढ आहे.

म्हणूनच तुमचा आवाज थरथरतोय का?”

ती थोडा वेळ शांत राहिली. मग हलक्या आवाजात म्हणाली –

“माझ्या आयुष्यात कुणी असं बोललं नाही रे…

इतक्या वर्षांनी पहिल्यांदा वाटतंय, कुणीतरी खरंच मला बघतंय.”

—

💋 आवाजातील जवळीक

मी डोळे मिटून कुजबुजलो –

“मॅडम, डोळ्यांनी नाही, मनाने बघतोय मी तुम्हाला.

तुमचं एकटेपण, तुमची तहान… सगळं जाणवतंय.”

ती उसासली –

“हे चुकीचं आहे… पण फोन ठेवायची हिम्मत होत नाही.”

मी हलकं हसून म्हणालो –

“ठेवू नका. आज मला फक्त तुमचा श्वास ऐकायचाय.

प्रत्येक उसासा माझ्यासाठी प्रेमगीत आहे.”

क्षणभर ती काही बोलली नाही. फक्त माइकवर तिच्या श्वासांचा आवाज घुमत होता.

माझ्या कानांतून थेट अंगावर रोमांच उठवत होता.

—

🌹

ती कुजबुजली –

“तू मला अस्वस्थ करतोयस… माझं डोकंच फिरतंय.

पण मन म्हणतंय – अजून बोलत राहा.”

मी हळू आवाजात –

“अजून? तर ऐका –

तुमच्या डोळ्यांत आजही तीच चमक आहे जी माझ्या शाळेतल्या स्वप्नांना रंगवायची.

तुमचं हसू अजूनही माझ्या हृदयाचं औषध आहे.

आणि तुमचं मन… ते मला जिंकायचं आहे.”

तिने थरथरत उत्तर दिलं –

“उद्या… भेटशील का मला?”

मी हलकं हसत –

“उद्या नाही तर आत्ताच धावून येईन.

पण भेटणं हे नियतीत आहे, आणि ती भेट आयुष्य बदलून टाकेल.”

ती लाजून –

“शुभरात्र…”

मी कुजबुजलो –

“शुभरात्र नाही, Sweet dreams… कारण आज तुमच्या स्वप्नात मी असणार आहे.” 😏

—

🌆 संध्याकाळचं वातावरण

दुसऱ्या दिवशी संध्याकाळी मी ऑफिस संपवून कॅफेच्या बाहेर उभा होतो.

फोनवरून तिने आधीच सांगितलं होतं –

“आज आपण इथं भेटू, पण कुणाला दिसायला नको.”

काही मिनिटांनी ती आली.

नेहमीसारखी शाळेची कडक teacher नव्हती –

हलक्या रंगाची साडी, ओठांवर हलकं लिपस्टिक, डोळ्यांत संकोच आणि आकर्षणाचं मिश्रण.

मी हसून म्हणालो –

“मॅडम, खरं सांगू? तुम्ही आज student च्या dream girl सारख्या दिसताय.” 😏

ती भुवया उंचावत म्हणाली –

“गप्प बस! लोकं बघतील. चल, आत बसूया.”

—

☕ कॉफी टेबलवर

दोघं कोपऱ्यातल्या सीटवर बसलो.

मी मुद्दाम तिच्या कपातूनच घोट घेतला.

ती डोळे मोठे करून –

“ए! हे चुकतंय…”

मी हसत म्हणालो –

“चुकतंय? मग दुरुस्त करा ना.

किंवा मान्य करा – मला तुमच्यासोबत share करायला आवडतं.”

ती नकळत हसली.

हसण्यात अजूनही teacher चा संकोच होता, पण डोळ्यांत स्त्रीचं ओलसर आकर्षण चमकत होतं.

—

💋 पहिला प्रत्यक्ष स्पर्श

मी तिच्या हातावर हात ठेवला.

ती पटकन मागे घ्यायला लागली, पण थांबली.

मी हळुवार म्हणालो –

“मॅडम, फोनवर तुम्ही सांगितलं होतं ना – कुणीच मला इतकं समजलं नाही…

आज मी ते समजून घेणार आहे.”

ती डोळे मिटून कुजबुजली –

“हे चुकतंय… पण माझं मन थांबत नाही.”

मी तिच्या मानेवर हलका स्पर्श केला.

ती थरथरली.

मी कुजबुजलो –

“Teacher म्हणून तुम्ही मला grammar शिकवलं,

पण आज मला तुमच्या डोळ्यांतून love language शिकायची आहे.” 😏

—

ती हळू आवाजात –

“तू खूप बदललायस… आधी लाजरा विद्यार्थी होतास,

आता तर माझ्या मनाची धडधड वाढवतोयस.”

मी तिच्या कानाशी –

“धडधड तर अजून वाढणार आहे.

तुमचं हृदय एवढं वेगानं धडधडतंय… माझ्यामुळे की कॉफीमुळे?” 😉

ती हलक्या चापटीनं म्हणाली –

“गप्प बस… कुणी ऐकलं तर?”

मी तिच्या डोळ्यांत पाहिलं –

“लोकं काय म्हणतील त्याचा विचार teacher ने केला.

पण आज फक्त बाई म्हणून मला उत्तर द्या –

माझा स्पर्श तुम्हाला थांबवतोय की अजून हवा आहे?”

ती ओठ चावत खाली पाहिली.

हात हलकेच माझ्या हातात घट्ट झाला.

—

त्या क्षणी मला कळलं –

आता भिंत तुटली आहे.

Teacher–studentचं नातं संपलं,

आणि एक नवीन अध्याय सुरू झाला –

जिथं ती एक स्त्री होती आणि मी तिचा गुप्त प्रेमी

—

🏠 तिचं घर – शांत संध्याकाळ

त्या दिवशी रात्री उशिरा मेसेज आला –

ती:

“उद्या दुपारी घरी येशील का?

सगळे बाहेर जाणार आहेत… मी एकटीच असेन.”

माझं हृदय धडधडायला लागलं.

मी थोडं चिडवत उत्तर दिलं –

“मॅडम, student ला घरी बोलावणं हा syllabus चा भाग आहे का?” 😏

ती –

“खूप फ्लर्ट करतोस…

पण खरं सांगते, मला तुझ्याशी अजून बोलायचंय…

एकटी असताना.”

—

🌆 घरातलं वातावरण

दुसऱ्या दिवशी मी तिच्या घराच्या दरवाज्यासमोर उभा होतो.

ती साडीमध्ये होती, केस हलके विखुरलेले, डोळ्यांत थोडीशी भीती आणि थोडं वेगळंच आकर्षण.

मी हसत म्हणालो –

“Teacher… आज गृहपाठ नाही ना?”

ती लाजून म्हणाली –

“गृहपाठ नाही… आज फक्त मनापासून बोलायचं आहे.”

मी घरात आलो.

भिंतीवर जुन्या शालेय group photo लटकत होता – त्यातली ती तरुण teacher होती, आणि त्या photo कडे बघत मी हसलो.

मी म्हणालो –

“तेव्हा तुम्ही माझ्यासाठी फक्त teacher होता…

आज मात्र तुमच्याकडे पाहून वाटतं –

तुम्हीच माझा धडा, माझी परीक्षा, आणि माझं उत्तर.”

ती थोडी चकित झाली, पण हसलीही.

—

मी सोफ्यावर बसलो, ती समोरच्या खुर्चीत.

मी मुद्दाम विचारलं –

“मॅडम, आज कोणी नाहीये घरात?

मग मी थोडा जास्त naughty झालो तरी चालेल का?” 😉

ती ओठ चावत –

“तुला माहितीय का, तू अजूनही student सारखाच बोलतोस…

पण माझं मन मात्र बाईसारखं धडधडतंय.”

मी पुढे सरकलो, तिच्या हातावर हात ठेवला.

हात गरम होता, हलका थरथरत होता.

मी कुजबुजलो –

“माझ्या स्पर्शाने जर अजून धडधडतंय, तर मला थांबवू नका.”

ती डोळे मिटून थांबली…

आणि पहिल्यांदाच माझ्या खांद्यावर डोकं टेकवलं.

—

मी तिच्या गालावर किस केला.

ती हादरली –

“हे चुकतंय…”

मी ओठ जवळ नेत म्हणालो –

“मॅडम, grammar चुकली तर तुम्ही दुरुस्त करायची…

आणि आज मन चुकतंय – ते दुरुस्त करण्यासाठी मी आहे.”

आणि मी तिच्या ओठांवर किस केलं.

पहिल्यांदा teacher–studentची भिंत तुटली.

जिभा भिडल्या, श्वास जड झाले.

ती हलक्या आवाजात कुजबुजली –

“देवा… मी पुन्हा बाई होत आहे…”

—

त्या रात्रीचा तो पहिला किस…

तोच आपल्याला अजून खोल, अजून उघड्या जवळीककडे घेऊन जाणारा होता.

—

मी दार आतून लावलं. खोलीत फक्त पंख्याचा आवाज आणि तिच्या धडधडणाऱ्या श्वासाचा ताल.

ती अजूनही माझ्यापासून थोडं दूर उभी होती.

मी हळू आवाजात म्हणालो –

“मॅडम, आज तुमच्या डोळ्यांत teacher चा कठोरपणा नाही,

आज फक्त एकटेपणाने थकलेली स्त्री दिसते.”

ती थोडं मागे सरकली –

“नको… तुला वाटेल मी वेडी झालेय.”

मी शांत हसत जवळ गेलो –

“वेडेपणा नाही, मॅडम… हेच खरं मन आहे.”

—

मी तिच्या खांद्यावरून बोटं फिरवली.

ती थरथरली, पण विरोध केला नाही.

ब्लाउजचा पहिला हुक मी सैल केला, आवाज आला टक्.

ती डोळे घट्ट मिटून म्हणाली –

“थांब… मी वयस्कर आहे… तुला आवडणार नाही माझं अंग.”

मी तिच्या कानाजवळ कुजबुजलो –

“मॅडम, तुमच्या प्रत्येक सुरकुत्या म्हणजे माझ्यासाठी कविता आहेत…

आणि कविता लपवायची नसते, वाचायची असते.”

एकेक हुक सुटला.

भरदार उरोज आता काळ्या ब्रामध्ये कैद झालेले माझ्यासमोर होते.

—

तिच्या कमरेभोवती घट्ट बसलेली साडी मी सावकाश सैल केली.

कापड जमिनीवर घसरलं.

तिचं पोट, नाभी… थोडं मऊसर पण उबदार आकर्षणानं भरलेलं.

ती हाताने पोट झाकू लागली –

“हे सगळं सुंदर नाही, मला लाज वाटते.”

मी तिच्या हातावर हात ठेवून म्हणालो –

“तुमचं हे पोट म्हणजे काळाचा ठसा आहे…

जिथं उब, प्रेम आणि खरं स्त्रीत्व जपलेलं आहे.

लाज नाही, अभिमान वाटायला हवा तुम्हाला.”

मी तिच्या नाभीवर किस केला.

ती थरथरून कुजबुजली –

“देवा… असं कुणी कधी धाडस केलं नाही.”

—

मी तिचा चेहरा वर उचलला.

ओठांवर हलकासा किस ठेवला.

ती आधी तडफडली, पण मग स्वतःहून ओठ उघडले.

जिभा भिडल्या, श्वास एकत्र मिसळले.

ती ओक्साबोक्शी कुजबुजली –

“हे सगळं चुकीचं आहे… पण मला थांबवू नकोस.”

मी हसून म्हणालो –

“आज मी student नाही,

आज मी तो पुरुष आहे जो तुमचं मन वाचतो.”

—

🖤 थरथरणारे पायऱ्या

मी किस तोडला, तिच्या डोळ्यांत पाहिलं.

डोळ्यांत धडधड, भिती, पण त्याहून जास्त तहान.

ती मागे सरकली, खुर्चीला टेकली.

श्वास जोरात चाललेला, चेहऱ्यावर घामाचे थेंब.

“नको रे… माझं डोकंच फिरतंय.

मी teacher होते तुझी… तुला कळतंय का?”

मी हळू आवाजात म्हणालो –

“मॅडम, teacher असणं ही ओळख आहे,

पण आज मी समोर पाहतोय ती फक्त बाई.

जिला स्पर्शाची, शब्दाची, प्रेमाची भूक आहे.”

—

मी तिच्या खांद्यावरून हात खाली सरकवला.

ब्रामध्ये कोंदलेले उरोज श्वासासोबत थरथरत होते.

ती हाताने घट्ट धरून झाकू लागली.

“कृपा कर… हे अंग आता कुणासाठी नाही.”

मी तिचे हात अलगद बाजूला केले,

आणि कुजबुजलो –

“हे अंग जगाने नाकारलं असेल…

पण माझ्यासाठी हेच स्वर्ग आहे.”

मी ब्रा थोडीशी खाली सारली.

गोलसर दाणे माझ्यासमोर उघडले.

मी ओठ टेकवले –

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह… थांब… मला वेडं करतोयस…”

—

मी तिची साडी जमिनीवर घसरवली होती.

आता फक्त पेटीकोट घट्ट बांधलेलं.

मी दोन्ही हातांनी तिची कंबर धरली,

हलकेच ओढलं.

ती मागे ढकलत म्हणाली –

“नको… ही जागा कुणाला दाखवलेली नाही मी…”

मी डोळ्यांत बघत म्हणालो –

“ही जागा म्हणजे गुप्त बाग आहे,

आणि आज मी त्याचा पहिला पाहुणा आहे.”

मी किस करत खाली सरकलो,

तिच्या नाभीवरून पोटावरून…

कपड्यांमधूनच उष्णता जाणवत होती.

—

ती थरथरत कुजबुजली –

“माझं मन म्हणतं थांब…

पण माझं अंग ओरडतंय – अजून दे…”

मी तिच्या कानाशी ओठ नेऊन म्हणालो –

“आज तुझ्या मनाला नको विचारू,

तुझ्या शरीराला विचारू दे…

तेच खरं उत्तर देईल.”

ती डोळे घट्ट मिटून स्वतःहून माझ्या मिठीत आली.

“थांबवू नकोस… आज मला student नको, पुरुष हवा आहे…”

—

🔥 इथून पुढचं दार

तिचं शरीर आता पूर्णपणे वितळायला लागलं होतं.

ती अजूनही “चुकतंय, थांब” असं बोलत होती,

पण तिचे हात माझ्या मानेला घट्ट पकडून ओढत होते

—

🖤 देहाचं पहिलं दर्शन

दार आतून लावलेलं. खोलीत अंधाराची सावली, फक्त पंख्याचा आवाज.

ती माझ्या मिठीत घट्ट होती, पण श्वास धडधडत, शरीर थरथरत होतं.

मी हलकेच तिचा पेटीकोटाची दोरी सैल केली.

टक् असा आवाज आला, आणि कपडा जमिनीवर सरकला.

आता माझ्या डोळ्यांसमोर तिचं खरं सौंदर्य उघडं पडलं होतं.

गोलसर उरोज, काळसर दाणे, पोटावरची उबदार चरबी,

मोठी गोलसर गांड, आणि आत लपलेली ती गुप्त गुहा.

ती हाताने झाकू लागली, डोळ्यांत पाणी आणून म्हणाली –

“कृपा कर… हे सगळं सुंदर नाही.

तुला घृणा वाटेल.”

मी तिचे हात बाजूला करत कुजबुजलो –

“घृणा?

हे तर त्या देवळाचं दार आहे जिथं मी माझं आयुष्य वाहून द्यायला तयार आहे.”

—

💋 स्तनांवरची पहिली पूजा

मी हळूच तिच्या एका उरोजावर ओठ टेकवले.

दुसऱ्यावर हात ठेवला, घट्ट दाबला.

ती जोरात थरथरली –

“आह्ह्ह… असं कुणी केलं नाही मला कधी…”

मी दातांनी दाणा हलका चावला, जिभेने फिरवलं.

ती ओक्साबोक्शी म्हणाली –

“देवा… माझं डोकंच फिरतंय… थांब… नको…”

पण तिचे दोन्ही हात माझे केस पकडून मला आणखी जवळ ओढत होते.

—

मी किस करत करत खाली आलो.

तिच्या नाभीवर जीभ फिरवली.

नाभीच्या भोवतीचा घाम चाटला.

ती पोट आत ओढत थरथरत म्हणाली –

“आह्ह्ह… तिथं नाही… खूप गुदगुल्या होतात…”

मी हसून उत्तर दिलं –

“गुदगुल्या नाही, ही तर माझी पूजा आहे.”

मी नाभीवर खोल किस केलं.

तिच्या तोंडून किंकाळीसारखा आवाज बाहेर आला.

—

मी तिची कंबर घट्ट पकडली,

दोन्ही हातांनी तिच्या गोलसर गांडीवर दाब दिला.

गोलसर, भरदार मांस हातात घट्ट येत होतं.

ती माझ्या छातीवर डोकं ठेवून श्वास जोरात घेत म्हणाली –

“तू मला वेडी करतोयस… हे चुकीचं आहे… पण मला थांबवू नकोस…”

—

💦

मी हळूच तिच्या मांड्यांमध्ये हात सरकवला.

आतून उष्णता बाहेर येत होती.

बोटं ओलसर झाली.

ती जोरात थरथरली –

“आह्ह्ह्ह्ह… नको… तिथं नको… मी वेडी होईन…”

मी कानाजवळ कुजबुजलो –

“मॅडम, तिथंच तर सगळं उत्तर आहे.

हे दार उघडल्याशिवाय तू पुन्हा बाई होणार नाहीस.”

—

मी तिला हळूच पलंगावर आडवलं.

तिचे केस पांघरुणावर पसरले.

ती घाबरलेल्या स्वरात म्हणाली –

“नको रे… अजून तयार नाही मी…”

मी तिचे ओठ घट्ट पकडून किस केलं,

आणि तिच्या डोळ्यांत बघून म्हणालो –

“आता नाही तर कधीच नाही,

आज मी तुला पूर्ण करीन.”

मी हळूहळू तिच्या आत प्रवेश केला.

ती जोरात किंचाळली –

“आह्ह्ह्ह्ह्ह… देवा… हे काय… मी वितळतेय…”

मी तिचे दोन्ही हात पकडून वर दाबले,

डोळ्यांत डोळे घालून तिच्यात खोलवर जात राहिलो.

ती थरथरत, ओरडत म्हणाली –

“अजून… अजून खोल… थांबवू नकोस… आज मला पूर्ण कर…”

—

—

🔥 डॉगी स्टाईल

मी तिचे केस हातात पकडले आणि तिला गुडघ्यावर टेकवलं.

तिची गोलसर गांड माझ्यासमोर हलत होती.

मी हळूच आत प्रवेश केला.

ती किंचाळली –

“आह्ह्ह्ह… बसss… खूप खोल जातोयस…”

मी केस मागे ओढून कुजबुजलो –

“आज तुला दाखवतो काय असतं खरं स्त्रीत्व.”

प्रत्येक धक्क्याला तिची गांड हलत होती.

आवाज खोलीभर घुमत होते – चट् चट् चट्.

ती ओक्साबोक्शी म्हणत होती –

“देवा… अजून… अजून खोल… माझं डोकंच फिरलंय…”

—

🧱 भिंतीला टेकून

मी तिला भिंतीला घट्ट टेकवलं.

तिचे दोन्ही हात भिंतीवर, मी मागून घट्ट धरलं.

ती ओरडली –

“हाऽऽऽय… मला वेडी करतोयस तू… मी तुझी झालेय…”

मी तिच्या कानाजवळ म्हटलं –

“तुझ्या नवऱ्याने कधी दिलं नसेल असं सुख… आज मी देतो.”

ती घामाघूम झाली होती, श्वास जोरात.

भिंतीला टेकलेलं तिचं शरीर माझ्या प्रत्येक धक्क्यानं हादरत होतं.

—

🪑 टेबलवरचा खेळ

मी तिला उचललं आणि टेबलावर आडवलं.

तिचे केस टेबलावर पसरले,

उरोज वरखाली होत होते.

ती किंचाळत म्हणाली –

“अरे… मी संपतेय… माझ्यात अजून टाक… अजून… अजून…”

मी तिचे दोन्ही पाय खांद्यावर ठेवून

तिच्यात खोलवर धडकत राहिलो.

तिचा आवाज भराभर बाहेर पडत होता –

“आह्ह्ह्ह… हो… अजून खोल… अजून जोरात… मला मरू दे यात…!!!”

—

मी वेग वाढवत गेलो.

तिचं शरीर थरथर कापत होतं.

ओठांवरुन, डोळ्यांतून, संपूर्ण देहातून एकच आरोळी बाहेर पडली –

“आऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽह्ह्ह्ह्ह्ह्ह… मी संपले…

आज मी पुन्हा खरी बाई झालेय!!!”

ती पूर्ण वितळून माझ्या छातीवर कोसळली.

घामाने ओलं झालेलं तिचं अंग माझ्याशी चिकटलं होतं.

मी तिच्या कानात हळूच म्हटलं –

“आता प्रत्येक श्वास, प्रत्येक स्पर्श… फक्त माझाच आहेस तू.”

ती डोळे मिटून कुजबुजली –

“हो… मी आता तुझी आहे. विसरू नकोस मला कधीच.”

💌

“जर ही कथा वाचताना तुझ्याही मनात काही दडलेलं गुपित हललं असेल,

किंवा तुला असं वाटत असेल की कुणीतरी तुला मनापासून समजून घ्यावं…

तर अजिबात संकोच नको.

📩 मला मेल कर – hothar571@gmail.com

📸 Insta वर connect हो – @sanny245677

फॉलो नसलंस तरी चालेल,

पण एक मेसेज नक्की कर…

मी इथेच आहे – फक्त तुझ्यासाठी